متاسفانه یکی از آفت‌هایی که در کشور وجود دارد انجام کارهای موازی است که در که در مسیر فعالیت‌های وزارتخانه‌ها و ارگان‌ها قرار گرفته است.
مصداق بارز آن کارهای خدماتی و امدادرسانی در داخل کشور است مانند بهزیستی، هلال احمر، کمیته امداد که هرکدام به نوعی در کار یکدیگر دخالت می‌کنند البته می‌توانیم روی چنین کارهایی خیلی حساس نباشیم اما در حوزه‌های علمی و پژوهشی این موضوع باید به شدت رصد شود.
امروزه یکی از مشکلات ما این است که معاونت علمی و فناوری ریاست جهموری یکسری کارها در حوزه علم و پژوهش انجام می‌دهد و از سوی دیگر حوزه پژوهش وزارت علوم و تحقیقات و فناوری یک سری فعالیت انجام می‌دهد.
به اعتقاد من کشور با توجه به این موازی کاری‌ها درچار آسیب جدی خواهد شد، چراکه این اقدامات به جز صرف هزینه‌های هنگفت بی نتیجه، هیچ ثمره دیگری در برنخواهد داشت.
چراکه کارهای علمی و پژوهشی مانند کارهای خیریه نیست که هرکس بخواهد کار خودش را پیش ببرد و مشکلی هم پیش نیاید بلکه برعکس این کار باید اصولی و مستند باشد و مطالعات طولی روی آن صورت گیرد تا بتوان بررسی کرد که نتیجه کار چه می‌شود.
آنچه که قابل مشاهده است این است که بین این دو نهاد اصلا تعاملی وجود ندارد و هرچه این شکاف بیشتر شود اثر منفی روی نتیجه پژوهش‌ها و رویدادی که باید برای خدمت به مردم باشد، خواهد گذاشت.
به هرحال من احساس می‌کنم که باید هرچه زودتر تکلیف این دو نهاد روشن شود؛ من بیشتر اعتقاد دارم که این وظایف باید برعهده نهادی باشد که پاسخگو باشد.
چراکه اگر وزارت علوم کار خودش را درست انجام ندهد و هزینه‌ای که دولت تقبل می‌کند، درست نتیجه ندهد به عنوان نمایندگان مجلس این قدرت را داریم که وزیر را پای میز استیضاح بکشانیم اما در مورد معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری نمی‌توانیم چنین فشاری را روی این نهاد وارد کنیم و فقط می‌توانیم حرف بزنیم و پیشنهاد بدهیم، بنابراین بایدکارهای پژوهشی درمرجعی صورت بگیرد که بتواند پاسخگوی دولت و مردم باشد.
*قاسم احمدی لاشکی_ عضو کمیسیون آموزش مجلس شورای اسلامی
