در طول چند سال اخیر، تعداد شکارچیان لهستانی که برای شکار به سفر رفتند، به طور ثابت افزایش یافته است. همه ی افراد نمی توانند به این کار و سرگرمی بزرگ بپردازند و همه نیز یک شکارچی حرفه ای نیستند.
طلافروشان، مالکان پمپ بنزین ها، تجار، و حتی نانوا ها به دنبال یک یادگاری و یا جایزه با نامیبیا، تانزانیا و یا کامچاتکا سفر کرده اند. تنها مورد مهم در این زمینه پول است. تمام شکارچیان آرزو دارند که یک شکار بزرگ داشته باشند، مانند: شیر، فیل، بوفالو، کرگدن و پلنگ. چنین آرزوهای گران قیمتی تا حدود چند هزار یورو هزینه طلب می کنند. آ/ن دسته از افرادی که نمی توانند سفرهای خارجی انجام دهند و یا از عهده ی شکار این پنج حیوان بزرگ بر نمی آیند، برای شکار به جنگل های بلاروس می روند که در آن می توانند به مواردی شلیک کنند که در لهستان و یا اتحادیه ی اروپایی تحت محافظت هستند.
هنگامیکه این پنج حیوان بزرگ شکار شده و مردند، شکارچیان مکانی را بر روی دیوار آماده می سازند تا آن را با این یادگاری ها پر کنند. این نمایشگاه های خصوصی یادآور پارک عجیب تمام انواع حیوانات هستند. این تنها مکانی است که در آن، بز کوهی می تواند بدون ترس از کشته شدن در کنار شیر قرار گیرد. چرا که قبلا کشته شده است.
شکارچیان و افرادی که پوست حیوانات را با کاه و سایر مواد پر می کنند در کنار یکدیگر به کار و فعالیت می پردازند. افراد پوست آرا، باید کار زیادی انجام دهند. آنها مانند برخی از حیواناتی که درونشان را پر می کنند در زمینه ی انقراض و انهدام حرفه ای نیستند. اگرچه که افراد متخصصی نیز وجود دارند که کارهای جدی و بزرگی را بر عهده می گیرند. حیوانات باید زنده بنظر برسند و اغلب نیز باید در موقعیتی پویا قرار داشته باشند. زندگی دوم آنها چندین سال طول می کشد.
بوم شناسان، آنها را به عنوان قاتلان حیوانات در نظر می گیرند و اعتقاد دارند که این ،کاری غیراخلاقی است. افراد ترجیح می دهند که فکر کنند آنها اصلا وجود ندارند. فقط شکارچیان آنها را درک می کنند، البته نه به عنوان مشتری. آنها از یک احساس مشترک نسبت به حیوانات برخوردارند. احساس تعقیب، کشتن و ستایش کردن. این کاری بد و کثیف است اما آنها این کار را دوست دارند. هر حیوانی با اشتیاق و مراقبت آماده می شود. و باید عالی و کامل به نظر برسد.
مشتریان این کار، افراد ثروتمند هستند و بازار آن نیز در حال رشد است. یک تاجر و شکارچی از مرکز لهستان می گوید: تمام افراد می خواهند پنج حیوان بزرگ را داشته باشند، هدف من این است که از این پنج حیوان، پنج نمونه داشته باشم. خانه ی شکار او شبیه یک موزه است. حیوانات زیادی که درون بدن آنها پر شده است از تمام قسمتهای جهان به روی دیوار آویزان هستند. پنجره ها برای جلوگیری از ورود حشرات به داخل نمایشگاه بسته شده اند، او می گوید: در اینجا همه چیز قانونی است، من برای هر حیوان جواز دارم.
قاچاق گونه های محافظت شده نیز بخشی از این تجارت است. هرساله ماموران گمرک از چند صد حیوان در معرض خطر (که برخی از آنها هنوز زنده هستند) جلوگیری می کنند. افرادی که درون پوست حیوانات را پر می کنند تلاش می کنند تا از کارهای تردیدآمیز اجتناب ورزند، اما آنها نمی توانند همه چیز را کنترل کنند. تجارت، تجارت است.
ترجمه : هاله مجیری
