از تهرانیان تا تهرانی؛ یک عبرت

دکتر حسام الدین آشنا عضو هیات علمی دانشگاه امام صادق علیه السلام- ایام درگذشت دکتر مجید تهرانیان با وفات حضرت آیت الله شیخ مجتبی تهرانی مصادف شد. وقتی این دو شخصیت را با یکدیگر  مقایسه می کنم علیرغم تفاوت های بسیار می بینم هر دو متولد 1316 هستند ، هر دو سابقه مبارزه دارند ، هر دو از سیاست ورزی گریزان بوده اند . هر دو استاد دیده و صاحب سبک هستند ، هر دو سخنورانی در اوج هستند. با این تفاوت که یکی در محیط غربی رشد کرده و دیگری در محیط بومی بالنده شده است. یکی را در کشورش نمی شناسند و دیگری در خارج از مرزهای کشورش ناشناس است .

یکی در غربت پس از پنج سال خاموشی در گمنامی در گذشته و دیگری تا شب دوم محرم همین امسال از بیمارستان به مجلس عزا آمده و درس گفته است و در اربعین حسینی بر دست صدها هزار تن از مردم تهران تشییع شده است . یکی در آرامگاهی در لوس آنجلس به خاک سپرده شده و دیگری در جوار حضرت عبدالعظیم آرمیده است. چرا؟ محیط فرهنگی و تحولات سیاسی بی شک نقش فراوانی در این تفاوت داشته است .

اگر چه هر دو در باره آرامش و مدارا سخن گفته اند اما باور یکی مبتنی بر روایت انگاری همه ادیان و مذاهب و زندگی در پناه تردید بوده و دیگری با باور آگاهانه به خالق  حکیم و لطیف در پناه یقین زیسته و یافته های عقلانی و شهودی خود را با مردم در میان گذاشته است. مردم هم او را باور کرده و دانش و بینشش را قدر شناخته اند.

آیا ترکیب تهرانیان و تهرانی  ممکن است؟ آیا مطلوب است؟ 

*برگرفته از وبلاگ فرهنگ و ارتباطات