به گزارش دانا، دکتر محمد بقایی ماکان در گفتگو با مهر در مورد اینکه آیا برگزاری همایش ها و نشست ها در حوزه علوم انسانی در کشور تأثیری در تعامل اندیشمندان و توسعه این علوم داشته است به خبرنگار مهر گفت:در دهه های اخیر یکی از پدیده های بسیار قابل توجه موضوع برگزاری همایش های مختلف در کشور است که به صورت چشمگیری رو به تزاید می رود.وی افزود: به طوری که می توان گفت فقط در شهر تهران هر روزه چندین همایش کوچک و بزرگ تشکیل می شود که تبلیغات آنها را بر در و دیوار شهر می توان دید. از اکثر این همایش ها هیچ نفعی نه برای حوزه های فرهنگی و علمی کشور حاصل می شود و نه سودی برای جامعه دارد.
این محقق و پژوهشگر مسائل فرهنگی در ادامه گفت: به نظر می رسد که برگزاری این نوع همایش ها با عنوان های بسیار پر آب و تاب برای صرف هزینه ای است که در ماده مخصوصی از بودجه سالانه دستگاه ها و سازمان های اداری وجود دارد.
این نویسنده و مترجم تصریح کرد: در این همایش ها به رغم هزینه های بسیار، تعداد بسیار اندکی که از انگشتان دست تجاوز نمی کنند شرکت می نمایند که اکثر آنان افراد برگزار کننده همایش یا کسانی هستند که باید در آن همایش سخنرانی کنند. برای نمونه در همایشی که چند سال پیش برای سید جمال الدین اسد آبادی در دانشگاه بین المللی قزوین برگزارشد و عنوان همایش بین المللی داشت فقط 6 نفر در یک تالار 1000 نفری شرکت داشتند که آنها هم سخنرانان جلسه بودند. یا درهمایش بزرگداشت رودکی که 4 سال پیش در تالار رودکی برگزار شد برای نزدیک به 500 نفر تدارک پذیرایی و ناهار دیده شده بود همراه مخارجی که برای چاپ جزوه و بروشور در نظر گرفته شده بود ولی مقدار شرکت کنندگان فقط کسانی بودند که قرار بود در آن همایش سخنرانی کنند.
بقایی ماکان یادآورشد:همایش دیگری که از این نظر بر سر زبان افتاد گردهمایی سال گذشته خواجه نصیرالدین طوسی بود که در آن همایش نیز عده بسیار قلیلی شرکت کرده بودند. بنابراین این همایش ها هیچ نفعی برای جریان فرهنگی و علمی کشور ندارند به خصوص اینکه بعد از برگزاری همایش ها، حاصل آن به صورت درست منتشر نمی شود و در اختیار محافل علمی و فرهنگی قرار نمی گیرد و از این گذشته آنچه از سوی سخنرانان مطرح می شود یا به میزان قابل توجهی ربطی با موضوع اصلی ندارد تا چه رسد به اینکه مطالب تازه و جدیدی در آنها دیده نمی شود.
وی در پایان عنوان کرد: آخرین همایشی که به چشم دیده ام در مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران درباره حکیم سنایی شاعر و اندیشمند بزرگ ایرانی بود که تعداد شرکت کنندگان در آن فقط 10 نفر بودند که با حسابی ساده می توان گفت که از هر یک میلیون نفر از جمعیت تهران فقط یک نفر در آن شرکت داشت. این معضل پیش از آنکه متوجه قشر فرهنگی و جوانان باشد متوجه برگزار کنندگان همایش ها و سخنرانان آن است که موضوع و مطلب تازه ای برای شرکت کنندگان عرضه نمی کنند. /پایان پیام
