در عصر دانایی با دانا خبر      دانایی؛ توانایی است      دانا خبر گزارشگر هر تحول علمی در ایران و جهان      دانایی کلید موفقیت در هزاره سوم      
کد خبر: ۱۱۵۷۸۲۹
تاریخ انتشار: ۰۸ شهريور ۱۳۹۲ - ۱۳:۴۰
محمد جواد ظریف وزیر امور خارجه ایران، در یادداشتی با عنوان آیا همه گزینه ها روی میز است؟ تصمیم برخی دولت های غربی برای حمله به سوریه را با چند سوال نقد کرده است.
به گزارش خبرگزاری دانا ظریف در یادداشتی که امروز صبح در صفحه خود در یکی از شبکه های اجتماعی منتشر کرده پرسیده است که آیا می‌توان برای مقابله با یک عمل خلاف حقوق بین‌الملل یا حتی یک جنایت، یک قاعده آمره حقوق بین‌الملل (ممنوعیت توسل به زور) را نقض کرد؟
متن کامل یادداشت وزیر امور خارجه که در شبکه های اجتماعی منتشر شده به شرح زیر است:
 

دوستان سلام. صبح جمعه شما بخیر
صرف نظر از روابط ایران و سوریه، تحولات اسف‌ بار اخیر یک پرسش اساسی که سال‌ هاست دغدغه فکری بنده است را مجددا مطرح می‌ کند که آیا در جهان کنونی می‌ توان اهداف انسان‌ دوستانه و یا حتی اهداف سیاسی را از طریق جنگ و عملیات نظامی به پیش برد؟ چند محور برای فکر کردن:
۱- استفاده از سلاح شیمیایی بدون توجه به عاملان آن یک جنایت است و باید محکوم شود. این موضع قطعی و بدون ابهام ایران است. اما آیا دیگران که زیاد هم سر و صدا می‌ کنند، زمانی که غیرنظامیان سردشت و حلبچه هدف بودند و جنایتکار هم مشخص بود، همین موضع را داشتند؟ پس باید با دیده تردید به اهدافشان نگاه کرد. به ‌ویژه آن که این بار با توجه به شرایط میدانی و اسناد موجود، احتمال ارتکاب این جنایت توسط گروه‌ های افراطی بسیار بالاتر است.
۲- کشتار و سرکوب و خشونت و افراط جنایاتی نابخشودنی است و همه باید طرف‌ های درگیر را وادار کنند که هرچه سریع ‌تر از طریق مذاکره این وضعیت اسف ‌بار را پایان دهند. اما آیا تهدید به حمله نظامی راه‌ حل است یا مبنای مشکل؟
۳ - آیا آن طور که آمریکایی‌ ها می‌ گویند واقعا «همه انتخاب‌ ها روی میز است»؟ یعنی هر کشوری که زور دارد این انتخاب را دارد که تهدید به حمله نظامی کند؟ یا این که استفاده و تهدید به استفاده از زور خلاف مبانی و اساس حقوق بین‌الملل جدید است؟
۴ - آیا می ‌توان برای مقابله با یک عمل خلاف حقوق بین‌الملل یا حتی یک جنایت، یک قاعده آمره حقوق بین‌الملل (ممنوعیت توسل به زور) را نقض کرد؟
۵ - اصولا چرا منشور ملل متحد جنگ و تهدید به آن را ممنوع کرده است؟ آیا این یک خیال ‌بافی حقوقی است یا بیان یک واقعیت سیاسی؟ به عبارت دیگر آیا در قرن بیستم و بیست یکم جنگ ابزار کارآمدی برای پیشبرد سیاست خارجی یا اهداف انسان دوستانه است؟ یا این که چون جنگ کارآمدی ندارد ممنوع شده است؟
۶- آیا می‌ دانید که در ۱۰۰ سال اخیر، اکثریت قریب به اتفاق (نزدیک ۸۵ درصد) کشورهایی که جنگ‌ ها را (با توهم برتری نظامی و امید پیروزی) شروع کرده‌اند یا نابود شده‌اند و یا لااقل نتوانسته‌اند به اهداف خود برسند؟
و ....
به امید پیشگیری از یک ماجراجویی فاجعه بار دیگر

ارسال نظر