گروه راهبرد خبرگزاری دانا (داناخبر) - آفرین چیت ساز: شهر وین در زبان دیپلماتها، شهر صلح و تفاهم نام گرفته است. از آن روز که ناسیونالیستهای افراطی با ترور ولیعهد اتریش نایره جنگ جهانی را برافروختند، جامعه جهانی این شهر را به مقر صلح و تفاهم ملت ها برگزید.
برای دیپلماتهای ایرانی، به ویژه تیم هستهای روحانی، وین شهری آشنا است. بخشی از خاطرات دوران مدیریت هستهای روحانی و دوستانش در این مکان رقم خورده است.
به تاریخ ده سال پیش اگر برگردیم در نیمه اول دهه هشتاد، بسیاری از جلسات مهم رییس آن روز پرونده هستهای ایران با طرف های اروپایی در همین شهر برپا میشد. آن روزها روحانی را در جایگاه سرتیم هستهای ایران علاوه بر محمد جواد ظریف، دیپلماتهای سرشناس دیگری چون: حسین موسویان، سیروس ناصری، امیر حسین زمانی نیا و چندی دیگر همراهی میکردند.
دست برقضا هفته گذشته و در گرماگرم شروع مذاکره ظریف، یکی از دیپلماتهای اروپایی بخشی از خاطرات آن روز مذاکره هستهای وین را منتشر کرد. او بعد از توصیفهایی که از توانایی حرفهای تیم هستهای آن روز ایران میکند به نکته جالبی نیز اشاره میکند و میگوید: سفرهای هشت سال پیش تیم هستهای روحانی یک تفاوت بارز با امروز دارد، آن روزها ماموریت مردان هستهای روحانی این بود که میکوشیدند مانع از رفتن پرونده هستهای از وین (شورای حکام آژانس بینالمللی انرژی اتمی) به نیویورک (شورای امنیت) شوند اما امروز آنها باید در جهت معکوس برای بازگرداندن پرونده از نیویورک به وین تلاش ورزند.
او با اشاره به اینکه تیم روحانی هشت سال پیش وین را باخاطرهای خوش ترک کردند این سوال را پیش میکشد که آیا این بار هم «شهر صلح اروپا» برای سفیران هستهای ایران خوشیمن خواهد بود.
واقعیت نیز جز این نیست که وین امروز نقشی نمادین در سیاست خارجی ایران پیدا کرده و به یکی از پلهای تفاهم ایران و قدرت های غربی تبدیل شده است. ظریف و دوستانش در بازگشتشان به وین باید پرونده هستهای ایران را به نقطهای برگردانند که هشت سال پیش بود. این بخش از اهداف ماموریت تیم ایرانی از نگاه افکارعمومی غرب نیز پنهان نمانده است طرف ایرانی خواستار بازگشت پرونده هستهای از نیویورک به وین است، زیرا خروج پرونده از نیویورک و اتاق شورای امنیت نشانی روشن از سبز شدن چراغ اعتمادسازی و پایان تیرگی تحریمهاست.
برای رسیدن به این نقطه، تیم دیپلماتهای روحانی راهی نسبتا طولانی پیش رو دارد و آنچه این روزها در وین رخ میدهد را باید یک نقطه عزیمت به حساب آورد. در این مرحله از سیاست خارجی ایران، وین نقش یک ریل تازه را در مسیر تفاهم ایران و غرب ایفا میکند.
به نظر میآید طرفهای آن سوی میز مذاکره نیز چنین تلقی و توقعی از نقش وین دارند. دست کم از گفتههای وزیران خارجه اروپایی چنین پیداست که آنها اجلاس ماه نوامبر با ایران را نقطه شروع یک دوره جدید مینگرند. دیپلماتهای غرب این روزها برای توصیف دور تازه روابط خویش با ایران اغلب از کلید واژه «پروسه یا فرایند» استفاده میکنند. پیام این واژه این است که دو طرف مسیری را به صورت گام به گام برای عبور از گرداب اختلافهای گذشته باید بپیمایند.
با این همه، 6 قدرت بینالمللی در وین به اهداف و آرزوهای دیگری نیز در پس تفاهم با ایران میاندیشند.
برای کاروان دیپلماسی غرب، وین جایی است که میتواند خاطره شکستهای مذاکرات صلح در مناطق مختلف را به فراموشی بسپارد. درست در زمانی که همه دریچههای صلح و تفاهم در خاورمیانه، افغانستان، سوریه و اوکراین بسته شده، وین روزنهای به سوی فردای روشن گشوده است. بر همین اساس این گفته ظریف که راه مذاکره در وین برگشت ناپذیر است این روزها بارها از زبان دیگر همتایان اروپایی او نیز شنیده شده است.
ترجمان این سخن این است که تندروها و مخالفان مذاکره انتظار شکست و نزاع از وین را نداشته باشند.
منبع: ایران
برای دیپلماتهای ایرانی، به ویژه تیم هستهای روحانی، وین شهری آشنا است. بخشی از خاطرات دوران مدیریت هستهای روحانی و دوستانش در این مکان رقم خورده است.
به تاریخ ده سال پیش اگر برگردیم در نیمه اول دهه هشتاد، بسیاری از جلسات مهم رییس آن روز پرونده هستهای ایران با طرف های اروپایی در همین شهر برپا میشد. آن روزها روحانی را در جایگاه سرتیم هستهای ایران علاوه بر محمد جواد ظریف، دیپلماتهای سرشناس دیگری چون: حسین موسویان، سیروس ناصری، امیر حسین زمانی نیا و چندی دیگر همراهی میکردند.
دست برقضا هفته گذشته و در گرماگرم شروع مذاکره ظریف، یکی از دیپلماتهای اروپایی بخشی از خاطرات آن روز مذاکره هستهای وین را منتشر کرد. او بعد از توصیفهایی که از توانایی حرفهای تیم هستهای آن روز ایران میکند به نکته جالبی نیز اشاره میکند و میگوید: سفرهای هشت سال پیش تیم هستهای روحانی یک تفاوت بارز با امروز دارد، آن روزها ماموریت مردان هستهای روحانی این بود که میکوشیدند مانع از رفتن پرونده هستهای از وین (شورای حکام آژانس بینالمللی انرژی اتمی) به نیویورک (شورای امنیت) شوند اما امروز آنها باید در جهت معکوس برای بازگرداندن پرونده از نیویورک به وین تلاش ورزند.
او با اشاره به اینکه تیم روحانی هشت سال پیش وین را باخاطرهای خوش ترک کردند این سوال را پیش میکشد که آیا این بار هم «شهر صلح اروپا» برای سفیران هستهای ایران خوشیمن خواهد بود.
واقعیت نیز جز این نیست که وین امروز نقشی نمادین در سیاست خارجی ایران پیدا کرده و به یکی از پلهای تفاهم ایران و قدرت های غربی تبدیل شده است. ظریف و دوستانش در بازگشتشان به وین باید پرونده هستهای ایران را به نقطهای برگردانند که هشت سال پیش بود. این بخش از اهداف ماموریت تیم ایرانی از نگاه افکارعمومی غرب نیز پنهان نمانده است طرف ایرانی خواستار بازگشت پرونده هستهای از نیویورک به وین است، زیرا خروج پرونده از نیویورک و اتاق شورای امنیت نشانی روشن از سبز شدن چراغ اعتمادسازی و پایان تیرگی تحریمهاست.
برای رسیدن به این نقطه، تیم دیپلماتهای روحانی راهی نسبتا طولانی پیش رو دارد و آنچه این روزها در وین رخ میدهد را باید یک نقطه عزیمت به حساب آورد. در این مرحله از سیاست خارجی ایران، وین نقش یک ریل تازه را در مسیر تفاهم ایران و غرب ایفا میکند.
به نظر میآید طرفهای آن سوی میز مذاکره نیز چنین تلقی و توقعی از نقش وین دارند. دست کم از گفتههای وزیران خارجه اروپایی چنین پیداست که آنها اجلاس ماه نوامبر با ایران را نقطه شروع یک دوره جدید مینگرند. دیپلماتهای غرب این روزها برای توصیف دور تازه روابط خویش با ایران اغلب از کلید واژه «پروسه یا فرایند» استفاده میکنند. پیام این واژه این است که دو طرف مسیری را به صورت گام به گام برای عبور از گرداب اختلافهای گذشته باید بپیمایند.
با این همه، 6 قدرت بینالمللی در وین به اهداف و آرزوهای دیگری نیز در پس تفاهم با ایران میاندیشند.
برای کاروان دیپلماسی غرب، وین جایی است که میتواند خاطره شکستهای مذاکرات صلح در مناطق مختلف را به فراموشی بسپارد. درست در زمانی که همه دریچههای صلح و تفاهم در خاورمیانه، افغانستان، سوریه و اوکراین بسته شده، وین روزنهای به سوی فردای روشن گشوده است. بر همین اساس این گفته ظریف که راه مذاکره در وین برگشت ناپذیر است این روزها بارها از زبان دیگر همتایان اروپایی او نیز شنیده شده است.
ترجمان این سخن این است که تندروها و مخالفان مذاکره انتظار شکست و نزاع از وین را نداشته باشند.
منبع: ایران