تختی مردی که هیچگاه از یادها نمی رود؛
امروز هفدهم دی، سالروز در گذشت جهان پهلوان تختی است، کسی که هیچ گاه عناوین قهرمانی اش در دنیای کشتی اورا غره نکرد و تا پایان عمر کوتاهش در میان مردم کوچه و بازار بود و همراه غم و شادی شان، تا توانست دست فقیر گرفت، او جوانمرد بود و مردم دار. خودش می گوید: وقتی قهرمان جهان شدم تازه فهمیدم که باید خم شوم تا مدال را به گردنم بیاویزند.
به گزارش خبرگزاری دانا، غلامرضا تختی در پنجم شهریور ۱۳۰۹ در خانواده‌ای متوسط در محله خانی‌آباد در تهران به دنیا آمد. «رجب خان» (پدر تختی) غیر از وی دو پسر و دو دختر دیگر نیز داشت که همهٔ آنها از غلامرضا بزرگ‌تر بودند. «حاج قلی»، پدر بزرگ غلامرضا، فروشنده خواربار و بنشن بود. از قول رجب خان، تعریف می‌کنند که حاج قلی در دکانش بر روی تخت بلندی می‌نشست و به همین سبب در میان اهالی خانی‌آباد به حاج قلی تختی شهرت یافته بود. همین نام بعدها به خانواده‌های رجب خان منتقل شد و به نام خانوادگی آنها تبدیل شد.
رجب‌خان با پولی که از ماترک پدرش به دست آورده بود، در محل سابق انبار راه‌آهن زمینی خریده و یک یخچال طبیعی احداث کرده بود واز همین راه مخارج زندگی خانوادهٔ پرجمعیت خود را تأمین می‌کرد. نخستین واقعه‌ای که در کودکی غلامرضا روی داد و ضربه‌ای بزرگ و فراموش نشدنی بر روح او وارد کرد، آن بود که مرحوم پدرش برای تأمین معاش خانواده ناچارشد خانهٔ مسکونی خود را گرو بگذارد.
شادروان تختی به لحاظ مشکلات خانوادگی فقط ۹ سال در دبستان و دبیرستان منوچهری خانی‌آباد درس خواند و در سال ۱۳۲۹ به سبب علاقه به کشتی و ورزش باستانی به باشگاه پولاد رفت.
تختی در دوران زندگی ورزشی‌اش رکورددار شرکت در المپیک‌ها و کسب بیشترین مدال از این آوردگاه بود. درچهار دوره المپیک حضور داشت و حاصل آن یک طلا، دو نقره و یک عنوان چهارم بود که در کشتی ایران این امر اتفاق نادری است. جهان پهلوان علاوه بر قهرمانی، به لحاظ منش و رفتار انسانی و سجایای اخلاقی پسندیده و جوانمردی و نوع دوستی شهره خاص و عام بوده‌است.
این پهلوان ایران زمین با پشتکار، تمرین و تلاش فراوان توانست در 1330 هجری خورشیدی برای وزن 79 کیلوگرم تیم ملی کُشتی ایران انتخاب شود. وی در نخستین دوره ی مسابقه های کشتی آزاد قهرمانی جهان که در هلسینکی پایتخت فنلاند برگزار شد در 21 سالگی به مقام ارزشمند نایب قهرمانی جهان دست یافت. این دوره از مسابقه ها، به عنوان سکوی پرتاب و آغاز راهی بود که تختی در 15 سال آینده درخشان ورزشی اش پیش رو داشت.
او در نخستین حضور خود در رقابت های المپیک که در هلسینکی و یک سال پس از مسابقه های جهانی برگزار شد، نشان نقره ی این مسابقات را به دست آورد. وی با تلاشی خستگی ناپذیر، این بار در المپیک ملبورن در 1335 هجری خورشیدی با شکست تمامی حریفان خود از شوروی، آمریکا، ژاپن، آفریقای جنوبی، کانادا و استرالیا به آرزوی خود دست یافت و نخستین مدال طلا را به گردن آویخت و برای نخستین بار 2 قهرمان از آمریکا و شوروی در یک سکوی معتبر جهانی، پایین تر از حریف ایرانی قرارگرفتند.
قهرمان المپیک در اسفند همان سال با غلبه بر حسین نوری، بازوبند پهلوانی را به بازو بست و در سال های 1336 و 1337 هجری خورشیدی نیز این عنوان را دوباره به دست آورد.
پهلوان ایران پس از به دست آوردن قهرمانی های گوناگون در آسیا و جهان، با وجود بیماری در شِشُمین دوره ی رقابت های قهرمانی جهان در تولیدو آمریکا شرکت کرد و مقتدرانه حریفان خود را شکست داد و در مسابقه ی نهایی پس از تساوی به دلیل 200 گرم اضافه وزن نسبت به حریف خود به نشان نقره رضایت داد.
شدت بیماری غلامرضا تختی در این مسابقه ها به اندازه ای بود که پس از دیدار فینال قهرمانی جهان به نیویورک منتقل و در بیمارستان این شهر، عمل جراحی روی او انجام شد، پس از آن به صورت رسمی از دنیای ورزش خداحافظی کرد.
مردم و دوستداران جهان پهلوان ایران که خداحافظی او را باور نداشتند، او را مجاب به بازگشت کردند. تختی با حضور در مسابقه های انتخابی تیم ملی و تمامی حریفان خویش، در المپیک توکیو حضور یافت و به مقام چهارمی دست پیدا کرد.
همچنین غلامرضا تختی در مسابقات جهانی تولیدو در 1345 هجری خورشیدی شرکت کرد و مقامی به دست نیاورد اما مردم با حضور در فرودگاه مهرآباد، ارادت و وفای خود را به جهان پهلوان این سرزمین نشان دادند. وی پس از این مسابقات در 36 سالگی برای همیشه با جهان کُشتی خداحافظی کرد.
او زندگی خود را وقف مردم کرده بود. شادروان تختی در ورزش باستانی و کشتی پهلوانی نیز دارای تبحر و مهارت بود، چنان که سه بار پهلوان ایران شد و هر بار کشتی‌گیران نامداری را مغلوب کرد.
وی چهار ماه پس از بازگشت از آخرین سفر خود (تولیدو، ۱۹۶۶) در آبان ماه سال ۱۳۴۵ زندگی مشترک خود را با همسرش آغاز کرد که حاصل آن تولد بابک در سال ۱۳۴۶ بود. پس از گذشت چهار ماه از تولد فرزندش، خبر درگذشت وی تحت عنوان خودکشی اعلام شد و همه را در اندوهی عظیم و بهتی شگفت‌انگیز فرو برد.
در مورد قتل و یا خودکشی وی دلایلی همچون ناراحتی‌های روحی و مشکلات مالی آوردند ولی هیچ گونه بازرسی برای قتل وی به صورت جدی شکل نگرفته است.
تختی اولین کشتی گیر ایرانی است که موفق شد در سه وزن مختلف صاحب مدال‌های جهانی و المپیک بشود، جهانی ۵۱ و المپیک ۵۲ (در ۷۹ کیلوگرم)، المپیک ۵۶، ۶۰، جهانی تهران و یوکوهاما (در ۸۷ کیلو) و جهانی ۶۲ تولیدو در ۹۷ کیلو.
جهان پهلوان ایران علاوه بر مقام های ارزشمندی که برای این کشور به دست آورده بود از ویژگی های اخلاقی ممتاز و ارزشمندی مانند ساده زیستی، قناعت و ارتباط نزدیک با مردم بهره مند بود.
این پهلوان هنگامی که زلزله ی ویرانگر بویین زهرا رخ داد، به همراه چند تن از دوستانش برای جمع آوری کمک های مردمی در خیابان ولیعصر کنونی حضور یافت و کمک های زیادی را از مردم جمع کرد و در اختیار زلزله زدگان قرار داد.
امروز دوستداران جهان پهلوان بار دیگر در ابن بابویه شهرری گرد هم می آیند تا یاد مرد اخلاق و جوانمردی را گرامی بدارند.
یادش گرامی باد
رجب‌خان با پولی که از ماترک پدرش به دست آورده بود، در محل سابق انبار راه‌آهن زمینی خریده و یک یخچال طبیعی احداث کرده بود واز همین راه مخارج زندگی خانوادهٔ پرجمعیت خود را تأمین می‌کرد. نخستین واقعه‌ای که در کودکی غلامرضا روی داد و ضربه‌ای بزرگ و فراموش نشدنی بر روح او وارد کرد، آن بود که مرحوم پدرش برای تأمین معاش خانواده ناچارشد خانهٔ مسکونی خود را گرو بگذارد.
شادروان تختی به لحاظ مشکلات خانوادگی فقط ۹ سال در دبستان و دبیرستان منوچهری خانی‌آباد درس خواند و در سال ۱۳۲۹ به سبب علاقه به کشتی و ورزش باستانی به باشگاه پولاد رفت.
تختی در دوران زندگی ورزشی‌اش رکورددار شرکت در المپیک‌ها و کسب بیشترین مدال از این آوردگاه بود. درچهار دوره المپیک حضور داشت و حاصل آن یک طلا، دو نقره و یک عنوان چهارم بود که در کشتی ایران این امر اتفاق نادری است. جهان پهلوان علاوه بر قهرمانی، به لحاظ منش و رفتار انسانی و سجایای اخلاقی پسندیده و جوانمردی و نوع دوستی شهره خاص و عام بوده‌است.
این پهلوان ایران زمین با پشتکار، تمرین و تلاش فراوان توانست در 1330 هجری خورشیدی برای وزن 79 کیلوگرم تیم ملی کُشتی ایران انتخاب شود. وی در نخستین دوره ی مسابقه های کشتی آزاد قهرمانی جهان که در هلسینکی پایتخت فنلاند برگزار شد در 21 سالگی به مقام ارزشمند نایب قهرمانی جهان دست یافت. این دوره از مسابقه ها، به عنوان سکوی پرتاب و آغاز راهی بود که تختی در 15 سال آینده درخشان ورزشی اش پیش رو داشت.
او در نخستین حضور خود در رقابت های المپیک که در هلسینکی و یک سال پس از مسابقه های جهانی برگزار شد، نشان نقره ی این مسابقات را به دست آورد. وی با تلاشی خستگی ناپذیر، این بار در المپیک ملبورن در 1335 هجری خورشیدی با شکست تمامی حریفان خود از شوروی، آمریکا، ژاپن، آفریقای جنوبی، کانادا و استرالیا به آرزوی خود دست یافت و نخستین مدال طلا را به گردن آویخت و برای نخستین بار 2 قهرمان از آمریکا و شوروی در یک سکوی معتبر جهانی، پایین تر از حریف ایرانی قرارگرفتند.
قهرمان المپیک در اسفند همان سال با غلبه بر حسین نوری، بازوبند پهلوانی را به بازو بست و در سال های 1336 و 1337 هجری خورشیدی نیز این عنوان را دوباره به دست آورد.
پهلوان ایران پس از به دست آوردن قهرمانی های گوناگون در آسیا و جهان، با وجود بیماری در شِشُمین دوره ی رقابت های قهرمانی جهان در تولیدو آمریکا شرکت کرد و مقتدرانه حریفان خود را شکست داد و در مسابقه ی نهایی پس از تساوی به دلیل 200 گرم اضافه وزن نسبت به حریف خود به نشان نقره رضایت داد.
شدت بیماری غلامرضا تختی در این مسابقه ها به اندازه ای بود که پس از دیدار فینال قهرمانی جهان به نیویورک منتقل و در بیمارستان این شهر، عمل جراحی روی او انجام شد، پس از آن به صورت رسمی از دنیای ورزش خداحافظی کرد.
مردم و دوستداران جهان پهلوان ایران که خداحافظی او را باور نداشتند، او را مجاب به بازگشت کردند. تختی با حضور در مسابقه های انتخابی تیم ملی و تمامی حریفان خویش، در المپیک توکیو حضور یافت و به مقام چهارمی دست پیدا کرد.
همچنین غلامرضا تختی در مسابقات جهانی تولیدو در 1345 هجری خورشیدی شرکت کرد و مقامی به دست نیاورد اما مردم با حضور در فرودگاه مهرآباد، ارادت و وفای خود را به جهان پهلوان این سرزمین نشان دادند. وی پس از این مسابقات در 36 سالگی برای همیشه با جهان کُشتی خداحافظی کرد.
او زندگی خود را وقف مردم کرده بود. شادروان تختی در ورزش باستانی و کشتی پهلوانی نیز دارای تبحر و مهارت بود، چنان که سه بار پهلوان ایران شد و هر بار کشتی‌گیران نامداری را مغلوب کرد.
وی چهار ماه پس از بازگشت از آخرین سفر خود (تولیدو، ۱۹۶۶) در آبان ماه سال ۱۳۴۵ زندگی مشترک خود را با همسرش آغاز کرد که حاصل آن تولد بابک در سال ۱۳۴۶ بود. پس از گذشت چهار ماه از تولد فرزندش، خبر درگذشت وی تحت عنوان خودکشی اعلام شد و همه را در اندوهی عظیم و بهتی شگفت‌انگیز فرو برد.
در مورد قتل و یا خودکشی وی دلایلی همچون ناراحتی‌های روحی و مشکلات مالی آوردند ولی هیچ گونه بازرسی برای قتل وی به صورت جدی شکل نگرفته است.
تختی اولین کشتی گیر ایرانی است که موفق شد در سه وزن مختلف صاحب مدال‌های جهانی و المپیک بشود، جهانی ۵۱ و المپیک ۵۲ (در ۷۹ کیلوگرم)، المپیک ۵۶، ۶۰، جهانی تهران و یوکوهاما (در ۸۷ کیلو) و جهانی ۶۲ تولیدو در ۹۷ کیلو.
جهان پهلوان ایران علاوه بر مقام های ارزشمندی که برای این کشور به دست آورده بود از ویژگی های اخلاقی ممتاز و ارزشمندی مانند ساده زیستی، قناعت و ارتباط نزدیک با مردم بهره مند بود.
این پهلوان هنگامی که زلزله ی ویرانگر بویین زهرا رخ داد، به همراه چند تن از دوستانش برای جمع آوری کمک های مردمی در خیابان ولیعصر کنونی حضور یافت و کمک های زیادی را از مردم جمع کرد و در اختیار زلزله زدگان قرار داد.
امروز دوستداران جهان پهلوان بار دیگر در ابن بابویه شهرری گرد هم می آیند تا یاد مرد اخلاق و جوانمردی را گرامی بدارند.
یادش گرامی باد
