محققان دانشکده پزشکی دانشگاه بوستون به این نتیجه رسیده اند که استفاده از تلویزیون و سایر صفحات نمایش تعاملی اثرات نامطلوبی را برای کودکان زیر 3 سال به همراه دارد. در این بین می توان به تاثیر منفی بر رشد احساسات اجتماعی، بر رشد توانمندی و مهارت‌های مورد نیاز برای ریاضیات و علوم اشاره کرد.
به گزارش گروه فناوری خبرگزاری دانا (داناخبر)، تحقیقات جدید حاکی از این موضوع هستند که استفاده از گوشی هوشمند یا تبلت برای آرام کردن کودکان نوپا، تاثیر منفی بر توانایی یادگیری خودکنترلی آنها خواهد داشت.
تحقیقات همچنین مدعی هستند که استفاده طولانی مدت از دستگاه های موبایل برای کودکان با سن کم اثرات نامطلوبی بر رشد و رفتار آنها خواهد داشت. محققان دانشکده پزشکی دانشگاه بوستون هشدار داده‌اند که اگرچه اثرات مضر تلویزیون و ویدیو بر کودکان بسیار کم سن به خوبی مشخص و درک شده است، اما درک عمومی از اثرات مخرب دستگاه‌های موبایل بر مغز کودکان پیش از سن مدرسه هنوز توسط جامعه جدی گرفته نشده است.
محققان هشدار داده‌اند که استفاده از دستگاه‌هایی نظیر گوشی‌ها و تبلت‌ها که از نمایشگرهای تعاملی برخوردار هستند برای جلب توجه کودکان و آرام کردن آنها، می تواند برای رشد احساسات اجتماعی آنها مخرب باشد.
این یافته‌ها به وضوح نشان می دهد که استفاده از نمایشگرهای تعاملی برای کودکان زیر ۳ سال موجب تخریب مهارت های مورد نیاز برای درک ریاضیات و علوم خواهد شد. جنی ردسکی، مربی بالینی پزشکی رفتاری- رشدی کودکان، یافته‌های تیم تحقیقاتی خود را در نشریه‌ی آکادمی آمریکایی طب اطفال به چاپ رسانده است. وی از والدین درخواست کرده تا حد امکان تعامل‌های مستقیم انسان به انسان را برای رشد و تربیت فرزندان خود به کار گیرند.
ردسکی در کل به تشویق روابط خانوادگی آفلاین پرداخته و پیشنهاد می‌کند که کودکان احتمالا از زمان‌های از پیش تعیین شده خانوادگی برای ارتباط با خویشاوندان بهره خوبی خواهند برد، زمان‌هایی که در آنها خبری از تلویزیون یا دستگاه‌های موبایل نباشد.
در حقیقت کودکان زیر 3 سال، به اندازه ای که تعامل های انسانی را درک کرده و از آن تجربه کسب می کنند قادر به یادگیری از تلویزیون و ویدیو نیستند.
ردسکی معتقد است که آیا استفاده از گوشی های هوشمند و تبلت ها قادر هستند بر حس همدردی و مهارت حل مساله کودکان تاثیرگذار باشند یا خیر. همچنین اثرات این فناوری ها بر ارتباطات اجتماعی که به واسطه بازی های روزمره و برقراری ارتباط با همسالان شکل می گیرد نیز باید مورد تحلیل های عمیق تری قرار گیرد.
بازی کردن با قطعات اسباب بازی جورچین و ساختمان سازی نظیر لگو در مقایسه با استفاده از دستگاه های الکترونیکی و بازی های آن، تاثیر بیشتر و صحیح تری بر توانایی‌های اولیه ریاضی کودکان دارد.
این دستگاه ها ممکن است جایگزین فعالیت‌های دستی مهمی شود که موجب رشد توانمندی‌های حسی-حرکتی و بصری هستند، توامندی هایی که برای یادگیری و برنامه ریزی ریاضی و علوم در کودکان اهمیت فراوانی دارد.
اسناد و مدارک محکمی مبنی بر این مساله وجود دارد که برنامه های تلویزیونی که بر پایه تحقیقات برای آموزش های اولیه تدارک دیده شده‌اند، یا اپلیکیشن‌های آموزش خواندن در دستگاه های هوشمند و نیز کتاب‌های الکترونیک می تواند موجب بهبود دایره واژگان و مهارت درک مطلب شود. اما این مساله نیز تنها در صورتی به وقوع می پیوندد که کودک به سن مدرسه نزدیک باشد.
