گفتگویی با بهرام مهاجر، دانشجوی سال 6MD-MPH که حدود 3 سال است با همراهی دیگر دوستانش مسئولیت انجمن INRP را به عهده دارد:
آقای مهاجر لطفا توضیحاتی در خصوص کنگره ای که رفته بوده اید بدهید؟
کنگره ای که من در آن شرکت کردم 45 امین گردهمایی سالانه SfN یاSociety for Neuroscience بود که سالانه از طرف همین نهاد برگزار میشود. این کنگره نه تنها بزرگترین اجماع عصب شناسان دنیاست بلکه دومین کنگره بزرگ جهان هم هست به شکلی که تا روز پایانی 30000 نفر در این کنگره ثبت نام کرده بودند. این کنگره تقریبا شامل تمامی موضوعاتی میشود که به شکلی به نوروساینس مربوط است و شاخص ترین افراد هر زمینه هم برای ارائه آخرین نتایج کارهایشان حضور داشتند.
از نظر علمی وضعیت کنگره را چگونه دیدید؟
SfN
بزرگترین کنگره علوم اعصاب است ولی با این وجود کیفیت به هیچ وجه فدای
کمیت نشده بود. از کوچکترین پوستر تا بزرگترین سخنرانی ها از طرف برندگان
جوایز نوبل سال های قبل بنظرم همه چیز در بهترین کیفیت ممکن برگزار شده
بود.
آیا در این کنگره مقاله ای ارائه دادید یا صرفا برای شرکت رفته بودید؟
من از طرف تیمINRP با یک ارائه شفاهی و یک پوستر به این کنگره رفتم. یکی از کارها روی بیماری آلزایمر و دیگری روی پارکینسون بود.
در
طول ارائه سعی کردم در مورد تعلقات اصلی خودم، مرکز پژوهش های دانشجویی و
INRPتوضیحاتی بدهم. نکته جالب توجه این بود که در این کنگره بسیاری از
افرادی را دیدم که قبلا در INRP فعالیت داشتند و یا جزو موسسین این انجمن
بودند. این حس تعلق خاطر یک تجربه مشترک بین همه ما بود.
درباره ی مقاله و پوستر ی که ارائه کردید توضیحاتی بفرمایید؟
هر
دو طرح ما مربوط به حوضه ای بود که Imaging geneticsنام دارد. در این
مطالعات به بررسی تفاوت های ژنی افراد بر روی یافته های تصویر برداری آنها
می پردازند. در مطالعه ای که به شکل شفاهی ارائه شد به بررسی اثر پلی
مورفیسم نقطه ای در ژنی مربوط به پروتئین دخیل در ارتباط نورونی و سیناپس
پرداختیم که باعث تغییر سرعت پردازش شناختی اطلاعات در مغز افراد سالم
میگردید. ما توانستیم نشان دهیم که داشتن آلل خطر این ژن در بیماران
آلزایمر با میزان بیشتری از آتروفی مغزی در تصاویر MRI در طول یک سال
همراهی دارد. در طرح دوم که به شکل پوستر بود نیز نشان دادیم پلی مورفیسمی
در ژنMAPT که داشتن آن با نشان دادن علائم پارکینسونیسمدر افراد سالم همراه
استدر بررسی تصاویر MRIمی تواند تغییراتی مشابه بیماران پارکینسون را نشان
دهد. خصوصیات تصویر برداری یکی از مسیر های عصبی مغز بنام Uncinate
fasciculusسنجیده شد و مشخص گردید با افرادی که آلل خطر را ندارند تفاوت
معنا داری داشته که هم جهت با تغییرات مغزی پارکینسون در افراد بیمار است.
از تجربیاتی که در این کنگره کسب کردید بفرمایید؟
اگر
کسی به علوم اعصاب علاقمند باشد، اینجا بهترین جا برای چشیدن طعم انواع
شاخه های مختلف این علم است. به قدری تنوع و تکثر در پوستر ها و ارائه ها
وجود داشت که اکثرا برای رسیدن به آنها مجبور به دویدن بین سالن ها میشدم.
مثالش این که هر روز چیزی در حدود 2500 پوستر ارائه میشد و کنگره 6 روز
ادامه داشت.
با دیدن بعضی از اینها ایده های جدید به ذهن آدم خطور
میکند، و برخی بیننده را به حیطه های جدید مجذوب می کند و برخی اوقات هم
فرصت هایی برای همکاری پیش می آید. این صرفا در مورد پوستر ها بود و ارائه
های شفاهی، پرزنتیشن های افراد بزرگ مطرح در زمینه نوروساینس، مثل برنده
نوبل پارسال Moser ، ورکشاپ ها و کارگاه های آموزشی که برای نوروساینتیست
های جوان برگزار میشد. برای مثال انتشارات وایلی کارگاهی حول متدهای انتشار
مطالعات با کیفیت برگزار کرد که reviewer های مجلات معتبر مختلف رو دعوت
کرده بود.به علاوه برای کسایی که دنبال موقعیت Post-Doc هستن پر از اساتید
و موقعیت های خوبه.
هزینه های کنگره را چطور تامین کردید آیا از گرنت خاصی بهره مند شدید؟
هزینه
های سفر را از گرنتی پرداخت کردم که توسط انجمن نوروساینتیست های ایرانی
IRNSCبرای خلاصه مقالاتی که ارائه کردم اهدا شد. بسیار مایه خوشحالیم بود
که افرادی هستند که هم الگوی علمی برای من بودند و هم از نظر مادی حمایتم
کردند.
مقداری از هزینه این سفر نیز با هزینه شخصی پرداخت کردم. نکته
جالب این که ایرانیانی که در گذشته در همین دانشکده درس میخواندند و اکنون
در مراکز تحقیقاتی جای جای جهان مشغول به تحصیل بودند در کنار ارائه خلاصه
مقالاتشان در این کنگره از همه نظر تحت حمایت مالی بودند و هیچ هزینه ای
پرداخت نمی کردند.
حتی ارگان های دیگری مانند ستاد علوم شناختی برای
افرادی که در این کنگره شرکت می کنند کمک هزینه سفر اهدا می شود ولی
متاسفانه به دانشجویان در حال تحصیل تعلق نگرفته و تنها مشمول فارغ
التحصیلان یا دانشجویان PHD است.
متاسفانه کمک هزینه ی شرکت در کنگره ها
ی خارجی ، آن هم بعد از بازگشت از سفر و پس از مراحل اداری و دوندگی های
زیاد، بسیار ناچیز است.
امیدوارم دانشگاه حمایت بیشتری از افرادی که قصد
ارئه مقاله یا خلاصه مقاله ای از طرف دانشگاه دارند، به عمل آورد. در
وضعیت فعلی ارگان های خارجی بیشتر از آنچه در داخل حمایت میشویم برای حضور
پژوهشگران جوان ارزش قائل اند.
اگرچه دکتر پاسالارعزیز و مرکز پژوهش های
دانشجویی در کل این مسیر انجام این تحقیقات حامی ما بوده اند و خوشبختانه
بخشی است که همواره می توان روی آن حساب کرد.
به نظر شما شرکت در کنگره ها چه اهمیتی دارد و چه توصیه ای به دانشجویان جوانتر می کنید؟
مطمئنا!
دلایل زیادی بر این امر وجود دارد. آشنایی با محیط بین المللی و تجربه
ارائه در چنین جمعهایی، ایده های فراوانی که در کنگره به ذهن میرسد و می
توان بر روی آنها کار کرد، ارتباطاتی که در کنگره به وجود می‌آید و می
تواند مبنای تحصیلی آینده فرد را تشکیل دهد، یاد گرفتن مباحثی کاربردی که
قبل از کنگره حتی از وجودش خبر هم نداشتین، اطلاع از به روز ترین مطالعات
در حال انجام در زمینه ی تحقیقاتی هر فرد (چون معمولا گزارش خلاصه مقالات و
دیتای منتشر نشده افراد در این گونه کنگره ها صورت می‌گیرد) و نهایتا
بعنوان نماینده ای از فعالیت های علمی از طرف دانشگاه و کشورمان.
دو
نکته این بین مهم است: 1-در صورتی که در مقطعی هستید که علایق شما هنوز شکل
پذیر است و به اصطلاح Field of interest شما هنوز در حال تغییر است، شرکت
در کنگره های عمومی تر بسیار مفید تر از کنگره های اختصاصی خواهد بود.
2-توانایی استفاده از یک کنگره نیاز به آموزش و تمرین دارد که حتما قبل از
شرکت در کنگره باید آنها را فرا گرفت، برای مثال روش های برقراری ارتباط با
افراد و اساتیدی که علاقمند به انجام کار مشترک با آنها هستید، این که در
هر خلاصه مقاله کدام بخش است که بیشترین اهمیت را در کارهای آینده شما دارد
و نیازمند توجه بیشتری است .
