در عصر دانایی با دانا خبر      دانایی؛ توانایی است      دانا خبر گزارشگر هر تحول علمی در ایران و جهان      دانایی کلید موفقیت در هزاره سوم      
کد خبر: ۱۲۰۴۲۴۱
تاریخ انتشار: ۰۷ اسفند ۱۳۹۴ - ۱۱:۰۶
علاقه‌مند کردن کودکان به ورزش
نویسنده: نورمحمدی
شرکت کودکان در بازیهای گروهی به افزایش اعتماد به نفس، تقویت روحیه همکاری و سلامت عمومی آنها منجر می‌شود اما بعضی کودکان به ورزش و تحرک جسمی علاقه کمی دارند. بهترین راه حل برای این مسئله این است که والدین علت علاقه‌مند نبودن کودک خود را دریابند. باید در مرحله اول مستقیما با او صحبت کنید وبه او بفهمانید راه حلی برای این کار وجود دارد. شناخت دلایل عدم تمایل کودکان به ورزش می‌تواند به شما کمک کند تا سریعتر به راه حل برسید.بعضی از این دلایل به شرح زیر است:

علاقه‌مند کردن کودکان به ورزش

 

شرکت کودکان در بازیهای گروهی به افزایش اعتماد به نفس، تقویت روحیه همکاری و سلامت عمومی آنها منجر می‌شود اما بعضی کودکان به ورزش و تحرک جسمی علاقه کمی دارند. بهترین راه حل برای این مسئله این است که والدین علت علاقه‌مند نبودن کودک خود را دریابند. باید در مرحله اول مستقیما با او صحبت کنید وبه او بفهمانید راه حلی برای این کار وجود دارد.

  شناخت دلایل عدم تمایل کودکان به ورزش می‌تواند به شما کمک کند تا سریعتر به راه حل برسید.

  

  بعضی از این دلایل به شرح زیر است:

 

 عدم شکل‌گیری مهارتهای ضروری کودک:

بسیاری از بازیها و ورزشها برای کودکان پیش از دبستان، مناسب سن آنها نیست. چون اغلب آنها از نظر توانایی فیزیکی، دامنه تمرکز و توان یادگیری قوانین بازی رشد کافی نکرده‌اند. به این ترتیب به دلیل ناکام ماندن درانجام بازی صحیح از سوی همسالان طرد و از فعالیت جسمی متنفر می‌شوند.

 دراینگونه موارد والدین می‌توانند این بازیها را در منزل با کودک انجام بدهند و او را تشویق کنند. او فارغ از نگاه همسالان باتشویق شما به سرعت قواعد بازی را فرا می‌گیرد و در محیطی امن به بروز تواناییهای خود علاقه‌مند می‌شود. ادامه این کار به افزایش تمایل او به ورزش کردن منجر می‌شود.

  

 برد و باخت

 کودکان دبستانی که به ورزش کردن علاقه ندارند، اغلب از دیدن باخت همسالان خود در یک بازی عصبی و حتی شوکه می‌شوند.

 آنها برد و باخت و تحمل باخت را بدترین جنبه ورزش و بازی می‌دانند و از آن تا جایی که بتوانند کناره می‌گیرند. دراین گونه مواقع والدین بهتر است به ثبت‌نام کودکانشان در کلاسهای ورزشی اقدام کنند.

 

 ورزشهای غیررقابتی و انفرادی اولین گام است. دراین مورد می‌توان به شنا و ژیمناستیک اشاره کرد.



 به خاطر داشته باشید هرچه سن کودک بالاتر می‌رود، جنبه‌های رقابتی ورزش برای او اهمیت بیشتری پیدا می‌کند به شرط اینکه قبل از آن علاقه به ورزش در او ریشه دوانده باشد.

  اغلب بچه‌ها تا سن 11 و 12 سالگی به ورزشهای رقابتی علاقه‌ نشان نمی‌دهند.

  

 ترس از حضور در تیم ورزشی:

 اگر کودک شما خجالتی است و یا اعتماد به نفس کافی ندارد، احتمالا به دلیل ترس از رقابت با همسالان وحضور در یک تیم، از فعالیت گروهی طفره می‌رود.

 بسیاری از کودکان در این مرحله نسبت به واکنش مربیان، والدین و همسالان خود حساس هستند و احساس نگرانی می‌کنند. شما باید به کودک بفهمانید که نمی‌خواهید او ورزشکار حرفه‌ای شود بلکه هدف سرگرم شدن و حفظ سلامتی است.

  

انتخاب ورزش مناسب:

 دلیل عدم تمایل کودکان اغلب انتخاب ورزش نامناسب توسط والدین است.

 به او اصرار نکنید که به شنا، دو و یا دوچرخه‌سواری ادامه دهد.

بگذارید خود او پس از امتحان کردن چند ورزش، یکی را انتخاب کند.

 

پرداختن به ورزش

کارشناسان ورزش و روانشناسی کودک توصیه میکنند که کودکان تا قبل از رسیدن به سن 8 تا 10 سالگی نباید در ورزشهای رقابتی سازمان یافته – که در آن امتیاز محاسبه میشود و به خصوص بزرگسالان در اجرای آن نقش دارند - شرکت کنند. زیرا اگر کودکان قبل از رسیدن به سنی که از نظر احساسی و فیزیکی آماده شده باشند به ورزشهای رقابتی بپردازند، احتمال اینکه فشار روانی دوران تمرین و زمان مسابقه و همچنین یاس ناشی از باخت تاثیرات ناگواری بر آنان بگذارد بسیار زیاد است و میتواند به کنار گذاشتن دائمی ورزش منتهی شود.

 

کودکان کم سال

کودکان زیر 8 سال باید در بازی، کشف و یادگیری مهارتهایی که از طریق پرتاب کردن و گرفتن، ضربه زدن به توپ، بالا و پایین پریدن، دویدن و شنا کردن حاصل میشود، کاملا آزادانه رفتار کنند و این مهارتها را به شادی بخش ترین روش بیاموزند.
 
واضح است که آموختن این موارد به آنها کمک میکند تا با اعتماد به نفس بیشتر وارد مرحله بعد شوند.
 
 • کودکان 8 تا 10 ساله، بسته به میزان رشد خود میتوانند در مسابقات سازمان یافته شرکت کنند. (مانند مسابقات داخلی در مدارس)
آنها هنوز برای توسعه مهارتهای خود به کمک نیاز دارند و باید کنارآمدن با ناامیدی و شکست را بیاموزند.

کودکانی که بیشتر اوقات بازنده هستند بیش از دیگران مستعد کنار گذاشتن ورزش هستند، والدین و اولیا مدرسه باید مراقب باشند که با فراهم آوردن زمینه مناسب-مثلا شرکت دادن این کودک در مسابقه ای که در آن بیشترین توانایی را دارد - موجبات برنده شدن و دلگرمی او را فراهم نمایند
این سنین، بهترین زمان برای پرداختن به ورزشهای مختلف و انتخاب ورزش مورد علاقه از میان آنهاست.

ارسال نظر