هرچند نانوذرات پتانسیل بالایی در بخش پزشکی به ویژه حمل دارو دارند اما هنوز این نانوذرات به شکل قابل توجهی به مرحله تجاری سازی نرسیده‌اند. یک تیم تحقیقاتی به دنبال یافتن راهکاری برای حل این مشکل هستند.
به گزارش خبرگزاری دانا؛ نانوذرات حامل‌های انتقال کوچکی هستند که توانایی رفتن به جا‌هایی را دارند که هیچ دارویی نتوانسته به آن‌جا دست پیدا کند و می‌توانند ماده‌ی درمانی را با دوز مناسب، در زمان مناسب و با کمترین عوارض جانبی به آن نقطه برسانند. اما علت این که هنوز نانوداروها فراگیر نشده‌اند، چیست؟
دکتر ولادیمیرگوبالا، استاد شیمی و دارورسانی دانشکده داروسازی مدوی می‌گوید: « با جستجو در هر مجله‌ی شیمی در دهه‌ی گذشته مقاله‌های زیادی درباره‌ی کاربرد‌های جدید این تیله‌های کوچک زیست‌مهندسی خواهید یافت. 15 سال پیش دانشمندان وعده داده فناوری نانو درمان سرطان را متحول را متحول خواهد کرد. با این حال، قطعا اشتباهی پیش آمده است زیرا اگر شما محصولات نانوپزشکی در دسترس را نگاه کنید، تعداد آن‌ها انگشت‌شمار است.
دکتر گوبالا یک تیم چهار نفری از دانشجویان کارشناسی ارشد گردآوری کرده که نانوذرات را به طور خاص برای برنامه‌های کاربردی سلامت انسان در آزمایشگاه می‌سازند. نانوذرات، مانند ذراتی که در نوار‌های تست حاملگی استفاده شده یا یک سیگنال تولید شده را تقویت می‌کنند و یا خودشان سیگنال تولید می‌کنند. روش تشخیص بر این اساس است که زمانی که مشکلی وجود دارد (به عنوان مثال شاخصی از یک بیماری) سیگنال خروجی قوی ایجاد شود و در حالت عادی سیگنال خروجی ضعیف باشد. این برتری نانوذرات نسبت به روش‌های موجود است.
نانومواد را می‌توان در اشکال و اندازه‌های مختلف تولید کرد، و سپس می‌توان آن‌ها را با انواع مواد فلورسنت مانند رنگ و یا حتی پروتئین‌ها برچسب‌گذاری کرد. پس از ایجاد، خواص ذرات به طور کامل شناسایی می‌شود. در حال حاضر روند شناسایی کاملا دستی است و با استفاده از طیف وسیعی از مواد انجام می‌شود. نبود یک روش قابل اعتماد و امکان آزمودن ذرات در مقیاس کوچک، رسیدن به تولید انبوه را بسیار پیچیده کرده است.
در حال حاضر، این تیم تنها حجم بسیار کمی از نانومواد را تولید می‌کند و با این حال تضمین این که حتی این حجم کوچک همگن است هم به علت وجود خطاهای انسانی غیرممکن است. این نکته‌ی هر چند کوچک، می‌تواند یک تغییر بزرگ در جهان نانو ایجاد کند.
تکرارپذیری و اعتبار دو کلمه‌ای هستند که سنگ بنای همه‌ی علوم را تشکیل می‌دهند. همانطور که دکتر گوبالا توضیح می‌دهد: «هر وسیله‌ای که به شما امکان شروع و توقف خودکار آن و یا متوقف کردن و راه‌اندازی مجدد را به شما می‌دهد، به شما اجازه می‌دهد که فرآیند خود را به تکرارپذیر بودن نزدیک کنید. آن‌چه که انسان با دست تولید می‌کند دقت کافی ندارد زیرا نانومواد تحت شرایط مختلف سنتز می‌شوند. بنابراین ما به دنبال اتوماسیون روند هستیم. » دکتر گوبالا در آزمایشگاه خود برای این بخش از آزمایش‌ها از دستگاه Vitl's Co-Mix استفاده کرده است.
پژوهش پس از فاز سنتز وارد فاز تست‌های آزمایشگاهی می‌شود که در آن نیاز به دقت در مخلوط کردن، هم زدن و انکوباسیون وجود دارد، تا بتوان خواص مواد را در دماهای مختلف و تحت شرایط مختلف مقایسه کرد. این بخش دیگری از فرایند است که دکتر گوبالا معتقد است که با انجام آن بدون اتوماسیون غیر ممکن است. Vitl Ther-Mix محصولی است که فرآیند را با همان دقت و با همان تکرارپذیری انجام می‌دهد. Vitl Ther-Mix عملیات حرارتی رادر ماژول‌های گرم‌کننده خاصی، با سطح تماس بالا و هم از بالا و هم از پایین انجام می‌دهد. همچنین برای جلوگیری از میعانات و قرار گرفتن در معرض نور را به حد‌اقل می‌رساند.
منبع : http://www.selectscience.net
