نهادهای اصلی و ثانوی در حوزه محیط زیست، اثرگذار و اثرپذیرند اما نهاد مدرسه که کانون اصلی جامعه سازی و جامعه پروری است، جایگاه برجسته تری در روند و رویه های محیط زیستی دارد.
به گزارش خبرگزاری دانا،مدارس و نهاد آموزش و پرورش می‌توانند نقش بسزایی در بهبود پایداری زیست محیطی ایفا کنند؛ بنابراین هر تغییر و تحول زیربنایی در توسعه و تعالی اجتماعی و فرهنگی جامعه در گرو مدارسی خواهد بود که از مولفه‌های نرم افزاری و سخت افزاری متناسب برخوردار باشند. به همین دلایل باور جهانی بر آن است که ارتقای مدارس به «مدارس سبز» می‌تواند به ارتقای دیگر فضاهای انسانی در مقیاس‌های مختلف کمک کند.
در همین راستا و همسو با تلاش‌های جهانی برای دست یابی به مدارس سبز ، هدف گذاری در کشور نیز باید به گونه‌ای باشد که طی یک برنامه مدون و جامع، مدارس نیز مسئولیت‌های خود را در حفاظت از محیط زیست و اکوسیستم ایفا کنند و نسل آینده ساز به دانش و توان چاره جویی و رفع مسائل و چالش‌های محیط زیستی مجهز شود.
لازمه نیل به این اهداف، الگویی نوین در مدرسه سازی با عنوان «مدرسه سبز» است که با اتکا بر دانش، تخصص و توان ملی و استفاده از تجارب موفق بین‌المللی، بتواند شکل جدید و کارآمدی از مدارس و فضاهای آموزشی ارائه کند.
این الگو باید بتواند با ترکیب کردن دانش‌های بومی و جهانی، به چارچوبی نظام‌مند و متناسب با اسناد بالادستی سازمان نوسازی، توسعه و تجهیز مدارس، همچون «سند زیرنظام توسعه فضا، تجهیزات و فناوری» به عنوان نقشه راه نظام آموزشی کشور دست یابد.
انتظار می‌رود «مدارس سبز» در حفاظت و مدیریت کارآمد محیط زیست و منابع و نیز گسترش آن در فعالیت‌هایشان و انتقال این اطلاعات به ارزش‌های اجتماعی در سطح کشور موفق باشند.
علاوه بر این انتظار می‌رود در الگوی مدرسه سبز، حیات اجتماعی مدارس از پویایی و تحرک بیشتری برخوردار شود تا کودکان و نوجوانان با تعلق خاطر سرشار به سرزمینشان بار آیند و به بار بنشینند و جامعه را نیز در این راستا توانمند کنند.
بنابراین ایجاد مدارس سبز هم جنبه‌های عملیاتی درون - مدرسه‌ای همچون افزایش فضاهای سبز متناسب با شرایط محیطی، استفاده از انرژی های تجدید پذیر، کاهش مصرف انرژی، مدیریت پسماندها، بازیافت و مدیریت بهینه آب و حمل و نقل را در برمی‌گیرد و هم جنبه‌های نظری آموزش و پرورش دانش آموزان و اولیای آنها و تعمیم این اصول به جامعه به عنوان شیوه جدید زندگی را مدنظر قرار می دهد.
* معاون وزیر آموزش و پرورش و رئیس سازمان نوسازی، توسعه و تجهیز مدارس کشور
در همین راستا و همسو با تلاش‌های جهانی برای دست یابی به مدارس سبز ، هدف گذاری در کشور نیز باید به گونه‌ای باشد که طی یک برنامه مدون و جامع، مدارس نیز مسئولیت‌های خود را در حفاظت از محیط زیست و اکوسیستم ایفا کنند و نسل آینده ساز به دانش و توان چاره جویی و رفع مسائل و چالش‌های محیط زیستی مجهز شود.
لازمه نیل به این اهداف، الگویی نوین در مدرسه سازی با عنوان «مدرسه سبز» است که با اتکا بر دانش، تخصص و توان ملی و استفاده از تجارب موفق بین‌المللی، بتواند شکل جدید و کارآمدی از مدارس و فضاهای آموزشی ارائه کند.
این الگو باید بتواند با ترکیب کردن دانش‌های بومی و جهانی، به چارچوبی نظام‌مند و متناسب با اسناد بالادستی سازمان نوسازی، توسعه و تجهیز مدارس، همچون «سند زیرنظام توسعه فضا، تجهیزات و فناوری» به عنوان نقشه راه نظام آموزشی کشور دست یابد.
انتظار می‌رود «مدارس سبز» در حفاظت و مدیریت کارآمد محیط زیست و منابع و نیز گسترش آن در فعالیت‌هایشان و انتقال این اطلاعات به ارزش‌های اجتماعی در سطح کشور موفق باشند.
علاوه بر این انتظار می‌رود در الگوی مدرسه سبز، حیات اجتماعی مدارس از پویایی و تحرک بیشتری برخوردار شود تا کودکان و نوجوانان با تعلق خاطر سرشار به سرزمینشان بار آیند و به بار بنشینند و جامعه را نیز در این راستا توانمند کنند.
بنابراین ایجاد مدارس سبز هم جنبه‌های عملیاتی درون - مدرسه‌ای همچون افزایش فضاهای سبز متناسب با شرایط محیطی، استفاده از انرژی های تجدید پذیر، کاهش مصرف انرژی، مدیریت پسماندها، بازیافت و مدیریت بهینه آب و حمل و نقل را در برمی‌گیرد و هم جنبه‌های نظری آموزش و پرورش دانش آموزان و اولیای آنها و تعمیم این اصول به جامعه به عنوان شیوه جدید زندگی را مدنظر قرار می دهد.
* معاون وزیر آموزش و پرورش و رئیس سازمان نوسازی، توسعه و تجهیز مدارس کشور
