یک روانشناس گفت: ضعف در حافظۀ دیداری به این معناست که کودکان کلمات را درست می‌شنوند، اما املای آن‌ها نادرست می‌شود.
به گزارش خبرگزاری دانا، رقیه نوری پور لیاولی روانشناس و مشاور در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه ازدواج و خانواده گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان، در خصوص تأثیر حافظه دیداری در یادگیری کودک اظهار کرد: حرف‌های (ه، ح)، (ض، ز ذ، ظ)، (ث، س، ص)، (ق، غ)، (ت، ط)، (ع، ا) در الفبای فارسی از لحاظ آوایی شبیه هم تلفظ می‌شوند.
نوری پور بیان کرد: ضعف در حافظۀ دیداری به این معناست که کودکان کلمات را درست می‌شنود، اما هنگام دیکته نوشتن، از شکل‌های دیگر همان حرف استفاده می‌کنند، یعنی کلمه از لحاظ آوایی درست است، اما املای آن نادرست است.
او ادامه داد: اگر کودکی حافظۀ دیداریِ ضعیفی داشته باشد، هنگام املا نویسی، املای فارسی این حروف را جابجا می‌نویسد، مثلاً حوله را هوله می‌نویسد، مهتاب را محتاب، صنم را سنم، سطل را ستل و غیره می‌نویسد.
این روانشناس گفت: اگر حافظۀ دیداری شخصی پرورش نیافته باشد، آن فرد نمی‌تواند از ظرفیت کامل حافظۀ دیداری خود استفاده کند و فقط با تمرین کردن است که می‌تواند با یک بار نگاه کردن به اطراف، همه جزئیات را به خاطر بسپارد.
نوری پور با بیان اینکه اگر این ضعف در کودکان درمان نشود، آن‌ها در سال‌های بعد هم همین مشکل را خواهند داشت، افزود: اگر غلط‌های املایی کودکان از این نوع باشد، می‌توان با تمرین‌های مناسب، به تقویت حافظۀ دیداری بپردازیم.
او ادامه داد: برخی از والدین و معلمان کودکان را وادار می‌کنند از روی کلماتی که اشتباه نوشته‌اند، چند بار بنویسند. این کار در طولانی مدت نتیجه‌ای نخواهد داشت و فقط به طور موقت به درست نویسی آن‌ها کمک می‌کند.
این روانشناس اضافه کرد: این کار به تقویت حافظۀ دیداری کودک کمکی نکرده است و حافظه در زندگی روزمرۀ کودکان از اهمیت بالایی برخوردار است و برای تقویت این نوع حافظه در کودک، احتیاج به ابزار و تمرین‌های پیچیده‌ای نداریم، تنها لازم است در طول روز در هنگام بازی با کودک از تمرین‌های خاصی استفاده کنیم.
نوری پور تصریح کرد: این تمرین‌ها را می‌توان با کودکانی که حافظۀ دیداری خوبی دارند هم انجام داد تا مهارت‌های آن‌ها افزایش پیدا کند، بنابراین تا پیش از ورود به مدرسه و در دوره پیش دبستانی لازم است که حافظه دیداری کودکان فعال‌تر شود و رشد کنند.
نوری پور بیان کرد: ضعف در حافظۀ دیداری به این معناست که کودکان کلمات را درست می‌شنود، اما هنگام دیکته نوشتن، از شکل‌های دیگر همان حرف استفاده می‌کنند، یعنی کلمه از لحاظ آوایی درست است، اما املای آن نادرست است.
او ادامه داد: اگر کودکی حافظۀ دیداریِ ضعیفی داشته باشد، هنگام املا نویسی، املای فارسی این حروف را جابجا می‌نویسد، مثلاً حوله را هوله می‌نویسد، مهتاب را محتاب، صنم را سنم، سطل را ستل و غیره می‌نویسد.
این روانشناس گفت: اگر حافظۀ دیداری شخصی پرورش نیافته باشد، آن فرد نمی‌تواند از ظرفیت کامل حافظۀ دیداری خود استفاده کند و فقط با تمرین کردن است که می‌تواند با یک بار نگاه کردن به اطراف، همه جزئیات را به خاطر بسپارد.
نوری پور با بیان اینکه اگر این ضعف در کودکان درمان نشود، آن‌ها در سال‌های بعد هم همین مشکل را خواهند داشت، افزود: اگر غلط‌های املایی کودکان از این نوع باشد، می‌توان با تمرین‌های مناسب، به تقویت حافظۀ دیداری بپردازیم.
او ادامه داد: برخی از والدین و معلمان کودکان را وادار می‌کنند از روی کلماتی که اشتباه نوشته‌اند، چند بار بنویسند. این کار در طولانی مدت نتیجه‌ای نخواهد داشت و فقط به طور موقت به درست نویسی آن‌ها کمک می‌کند.
این روانشناس اضافه کرد: این کار به تقویت حافظۀ دیداری کودک کمکی نکرده است و حافظه در زندگی روزمرۀ کودکان از اهمیت بالایی برخوردار است و برای تقویت این نوع حافظه در کودک، احتیاج به ابزار و تمرین‌های پیچیده‌ای نداریم، تنها لازم است در طول روز در هنگام بازی با کودک از تمرین‌های خاصی استفاده کنیم.
نوری پور تصریح کرد: این تمرین‌ها را می‌توان با کودکانی که حافظۀ دیداری خوبی دارند هم انجام داد تا مهارت‌های آن‌ها افزایش پیدا کند، بنابراین تا پیش از ورود به مدرسه و در دوره پیش دبستانی لازم است که حافظه دیداری کودکان فعال‌تر شود و رشد کنند.
