به گزارش خبرگزاری دانا،سمانه بهزادپور روانشناس کودک ، درباره تذکرات زیاد والدین به کودک اظهار کرد: بچه‌ها یک میل ذاتی برای کنجکاوی و شناخت دنیای اطراف خود دارند، آن‌ها به شدت به دنبال سرک کشیدن به همه جا هستند و اتفاقا همین کنجکاوی و کاوش زمینه رشد و یادگیری آن‌ها را فراهم می‌کند.
این روانشناس بیان کرد: کنجکاوی یک کودک و تلاش او برای اینکه از همه چیز سر در بیاورد، نشان‌دهنده لجبازی یا نافرمانی او نیست، بلکه این طبیعت کودکان و از مراحل رشدی آن‌هاست.
او افزود: اگر ما این ویژگی ذاتی و غریزی کودک برای کنجکاوی و کاوش را نشانه‌ای از بدرفتاری او بدانیم، به‌احتمال زیاد با او برخورد تند و نامناسبی خواهیم داشت و مدام به او "بکن نکن" خواهیم کرد، این بکن نکن‌های زیاد به کودک در درجه اول غریزه کنجکاوی او، غزیزه‌ای که قرار است زمینه رشد و یادگیری‌اش را فراهم کند و مهارت‌های شناختی‌‌اش را شکل دهد، تضعیف می‌کند و این غریزه توسط والدین سرکوب می‌شود.
بهزادپور گفت: زمانی که مرتب این حس کنجکاوی و شوق و ذوق کودک برای کاوش دنیای اطرافش را سرکوب می‌کنیم، این حس در او شکل می‌گیرد که اکثر کار‌های او اشتباه است و می‌تواند باعث تضعیف اعتماد به نفس او شود.
این روانشناس تصریح کرد: ممانعت والدین برای ارضای حس کنجکاوی کودکشان و کنترل کردن بیش از حد او، رابطه والد- کودک را هم مخدوش می‌کند، اعمال کنترل زیاد بر کودک اتفاقا باعث ایجاد لجبازی در او می‌شود و حرف شنوی او از والدینش را کاهش می‌دهد.
او ادامه داد: از این بکن نکن‌های افراطی به کودکانمان به خصوص در دروان نوپایی جلوگیری کنیم، بهتر است فضای خانه را جوری تنظیم کنیم که نیازی به این "بکن نکن"های افراطی نباشد، همچنین وسایل خطرناک و شکستنی و یا وسایل گران قیمتی که نمی‌خواهیم کودک به آن‌ها دست بزند را از دسترس او دور نگه داریم.
بهزادپور خاطرنشان کرد: سعی کنیم میز‌های جلوی مبل و میز‌های عسلی را در کناری گذاریم تا فضا در خانه به اندازه کافی برای جست و خیز کردن و بازی‌های یک کودک نوپا وجود داشته باشد، چراکه هدف همیشه این است که نیاز‌های متناسب با رشد کودکمان را برآورده کنیم، بدون اینکه امنیت او به خطر بیفتد.
این روانشناس بیان کرد: کنجکاوی یک کودک و تلاش او برای اینکه از همه چیز سر در بیاورد، نشان‌دهنده لجبازی یا نافرمانی او نیست، بلکه این طبیعت کودکان و از مراحل رشدی آن‌هاست.
او افزود: اگر ما این ویژگی ذاتی و غریزی کودک برای کنجکاوی و کاوش را نشانه‌ای از بدرفتاری او بدانیم، به‌احتمال زیاد با او برخورد تند و نامناسبی خواهیم داشت و مدام به او "بکن نکن" خواهیم کرد، این بکن نکن‌های زیاد به کودک در درجه اول غریزه کنجکاوی او، غزیزه‌ای که قرار است زمینه رشد و یادگیری‌اش را فراهم کند و مهارت‌های شناختی‌‌اش را شکل دهد، تضعیف می‌کند و این غریزه توسط والدین سرکوب می‌شود.
بهزادپور گفت: زمانی که مرتب این حس کنجکاوی و شوق و ذوق کودک برای کاوش دنیای اطرافش را سرکوب می‌کنیم، این حس در او شکل می‌گیرد که اکثر کار‌های او اشتباه است و می‌تواند باعث تضعیف اعتماد به نفس او شود.
این روانشناس تصریح کرد: ممانعت والدین برای ارضای حس کنجکاوی کودکشان و کنترل کردن بیش از حد او، رابطه والد- کودک را هم مخدوش می‌کند، اعمال کنترل زیاد بر کودک اتفاقا باعث ایجاد لجبازی در او می‌شود و حرف شنوی او از والدینش را کاهش می‌دهد.
او ادامه داد: از این بکن نکن‌های افراطی به کودکانمان به خصوص در دروان نوپایی جلوگیری کنیم، بهتر است فضای خانه را جوری تنظیم کنیم که نیازی به این "بکن نکن"های افراطی نباشد، همچنین وسایل خطرناک و شکستنی و یا وسایل گران قیمتی که نمی‌خواهیم کودک به آن‌ها دست بزند را از دسترس او دور نگه داریم.
بهزادپور خاطرنشان کرد: سعی کنیم میز‌های جلوی مبل و میز‌های عسلی را در کناری گذاریم تا فضا در خانه به اندازه کافی برای جست و خیز کردن و بازی‌های یک کودک نوپا وجود داشته باشد، چراکه هدف همیشه این است که نیاز‌های متناسب با رشد کودکمان را برآورده کنیم، بدون اینکه امنیت او به خطر بیفتد.
