مهمان امام سجاد علیه السلام

 گفتند : در خانه بمانید. به ما که عادت داشتیم هر مشکلی را با "حضور" حل کنیم. از جنگ بگیر تا زلزله و سیل و فتنه ! حضور در جمع ، روحیه بخش بود و نشاط آور و نجات بخش. کرونا اما حکایت دیگری داشت و شاید اولین باری بود که باید در خانه می ماندیم تا بمانیم و این، امتحان سخت دیگری بود. امتحانی که شاید یکی از سوالات مهمش این بود : در خانه بمانیم و چه کار کنیم؟! امتحانی که ما را به هزار راه نرفته می برد. من اما به امام سجاد (علیه السلام) فکر می کردم. به او که در خانه ماند اما جریان ساخت.

امروز شهادت امام سجاد علیه السلام است؛ راوی عاشورا. هر قیام و انقلاب در ابعاد نظامی و سیاسی بیشتر و پیشتر از تغییرات نظامی و سیاسی نیازمند ابعاد رسانه ای و فرهنگی و تربیتی است. به خصوص قیام امام حسین علیه السلام که از اساس یک حرکت برای اصلاح امت بوده است. چه چیزی این حرکت اصلاحی سخت را تکمیل می کند‌؟ جنبش نرم افزاری امام سجاد که با "دعا" انجام شده است. امام سجادی که در صحنه کربلا باید "در خیمه می ماند" و درد جان فرسای شهادت ها را به جان می خرید و بعد هم "در خانه ماند" تا جریان شاگردان اندک باقی بماند، در همه ی ابعاد رشد کند و بعد ها به کلاس های درس چند هزار نفری امام باقر و امام صادق علیهما السلام برسد.
غرض آن که در خانه می توان "دعا" کرد و دعا "کارساز" است و شاهد این ادعا وجود مبارک امام سجاد علیه السلام که با دعاهایشان نهضت حسینی را در ابعاد معنوی ، فرهنگی و تربیتی ادامه دادند و زمینه ی اصلاح امت را فراهم کردند. ماندگاری صحیفه سجادیه نشان می دهد که دعا ، رسانه ی خوبی هم هست. رسانه ای جهانی و آینده محور ... که دعا اساسا آینده ی روشن را نشانه می رود.
از امام سجاد علیه السلام یاد بگیریم و خانه ها و دل هایمان را با دعا نور ببخشیم. دعای هفتم صحیفه و "خدایی که به واسطه ی او گره های ناراحتی ها باز می شود" ، منتظر مایند. نور دعا می تواند هر نحسی و ناپاکی و پلیدی را به لطف الهی و براساس خیر و مصلحت از همه ی ما دور کند. دعا اثر دارد. بگذارید حرف هایم را با نقل حکایت عجیبی از علامه مجلسی تمام کنم.
"علامه محمد تقی مجلسی در شرح احوال خود می‌نویسد: «در اوایل جوانی به جهت برخی از مشکلات به امام زمان(عج) توسل جستم.ایشان در مکاشفه‌ای مرا به صحیفه ارجاع دادند.بعد از انس با این کتاب همه مشکلاتم حل شد و به تبلیغ این کتاب در اصفهان پرداختم. در نتیجه در خانه‌های مردم اصفهان، در کنار قرآن یک نسخه از صحیفه هم یافت می‌شد و به برکت انس مردم با این اثر، نیمی از مردم اصفهان مستجاب الدعوه شده بودند."