با این کار می‌توان از آب دریا به عنوان یک خنک کننده طبیعی و بدون هزینه استفاده کرد و دیگر نیازی به استفاده از سیستم‌های پرهزینه و پرسروصدا برای خنک کردن پایگاههای داده نخواهد بود.
طرح مایکروسافت برای انتقال پایگاههای داده به زیر آب دریا ناتیک نام گرفته و اولین بار به طور آزمایشی برای مدت سه ماه در سال ۲۰۱۵ در سواحل کالیفرنیا اجرا شد. سپس در اوایل سال ۲۰۱۸ این طرح به شکلی گسترده‌تر در جزایر اورکنی اسکاتلند به اجرا درآمد.
پایگاه داده یادشده به مدت دو سال در عمق دریا باقی ماند و حالا برای بررسی به سطح زمین بازگردانده شده است. این پایگاه داده در یک کانتینر ۱۲ متری قرار گرفت و در عمق ۳۶ متری دریا نصب شد. این پایگاه داده متشکل از ۸۶۴ رایانه سرور بود. درون این کانتینر به جای اکسیژن از نیتروژن خشک پر شده بود و سرورها تنها با آب دریای پمپاژ شده خنک می‌شدند.
پایگاه داده یادشده با استفاده از این روش از رطوبت، شوک، ضربه، دستکاری و هرگونه خرابکاری در امان ماند و مایکروسافت به علت موفق بودن این تجربه قصد دارد آن را در آینده به شیوه‌ای گسترده‌تر تکرار کند.
