خانواده ناسالم آن خانواده ای نیست که آشکارا غیرطبیعی، بد و ناکارآمد باشد، بلکه برعکس خانواده های ناسالم اغلب طبیعی و خوب به نظر می رسند.
فاطمه سادات زاهدی ، کارشناس ارشد
مشاوره ، خبرگزاری دانا ، خانواده ناسالم آن خانواده ای نیست که
آشکارا غیرطبیعی، بد و ناکارآمد باشد، بلکه برعکس خانواده های ناسالم اغلب طبیعی و
خوب به نظر می رسند. این خانواده ها در ظاهر خود را خوب جلوه می دهند. آنها برای
تظاهر، دروغ و فریب کاری که از آن با عنوان «زرنگی» یاد می کنند بیشتر از صداقت،
ارزش قائل می شوند. بددهنی، پرخاشگری، تنبیه و سرزنش در این خانواده ها عادی است.
آنها به داشتن و به دست آوردن و به طور کلی به جذب و تصاحب بی قید و شرط هر آنچه
در دنیای بیرون از خود فرد است بیشتر از بودن و همانی که در واقع هستند اهمیت می
دهند.
و اما برخی از ویژگی های خانواده های ناسالم به شرح
زیر می‌باشد :
اعضای خانواده با یکدیگر رابطه ای ندارند و مانند چند " ربات
" کنار هم زندگی می کنند.
اعضای خانواده کمتر یکدیگر را ملاقات می کنند.
در خانواده فضای گفت و شنود وجود ندارد و اعضاء یکدیگر را تحقیر و
سرزنش می کنند!
اعضای خانواده، از یکدیگر نفرت دارند و دائما عیب جویی می کنند و در
حال مشاجره و بگوومگو هستند!
اعضای خانواده
نسبت به رفتار یکدیگر بی تفاوت هستند و در فضای خانه یاس و بدبینی حاکم است.
اعضای خانواده نسبت به امور خانه و خانواده بی تفاوت هستند و احساس
مسئولیت نمی کنند.
میان اعضای خانواده، پنهان کاری، فریب کاری و عدم صداقت حاکم است.
زن و شوهر با یکدیگر رابطه جنسی ندارند یا از رابطه جنسی خود رضایت
ندارند.
اعضای خانواده با یکدیگر آمرانه، پرخاشگرانه و توهین آمیز برخورد و
رفتار می کنند!
پدر و مادر و یا یکی از آنها به دلیل اشتغال بیش از حد حضور ندارند و
قابل دسترس نیستند.
به نیازهای اعضای خانواده، به ویژه نیازهای روانی آنان، مانند محبت و
احترام، توجه نمی شود.
زن و شوهر از ازدواج با یکدیگر ابراز پشیمانی می کنند و عدم رضایت
خود را در رفتار و گفتارشان بروز می دهند.
اعضای خانواده مایوس هستند.
اعضای خانواده گذشته نگر هستند و شکست ها را بزرگنمایی می کنند و
آینده را تیره و تار می بینند.
در میان اعضای خانواده، پنهان کاری، عدم اعتماد و عدم رازداری وجود
دارد.
پدر و مادر، فرزندان را مانع خوشبختی و پیشرفت خود می دانند و از
داشتن فرزندان ابراز پشیمانی می کنند.
اعضای خانواده، هنگام بروز مشکلات و مصیبت ها در کنار یکدیگر نیستند
و از هم حمایت نمی کنند.
به غم ها و شادی های یکدیگر توجه ندارند و هرکس در دنیای خودش به سر
می برد.
رذایل اخلاقی حاکم است، مانند: دروغ، غیبت، ناسپاسی، خیانت، نفاق،
ریا و بدبینی.
فضای ناسپاسی و طلب کاری حاکم است و اعضای خانواده برای زحمات یکدیگر
ارزشی قایل نیستند.
زن و شوهر همواره با اعمال و گفتار خود یکدیگر را آزار می دهند، سعی
می کنند از هم انتقام بگیرند و با عیب جویی، ایجاد تنش کرده و سلامت خانواده را
تهدید می کنند.
یک نفر تصمیم می گیرد و به اعضای خانواده تحمیل می کند و بقیه اعضا
باید اطاعت و متابعت کنند.
مسئولیت ها فقط به عهده پدر و مادر است و به فرزندان مسئولیت نمی
دهند. در نتیجه آنان تنبل و مسئولیت ناپذیر بار می آیند.
