بابک مشولی کارشناس نجوم در خصوص دنباله دارها به خبرنگار گروه دانش خبرگزاری دانا، گفت: دنباله دارهایی که ما ناظران زمینی به راحتی رصد می کنیم در مدار بزرگی به شکل بیضی مانند تمامی سیارات منظومه خورشیدی به دور خورشید در حال چرخش هستند،اکثردنباله دارها به دلیل کوچکی بیش از حد در آسمان با چشم غیر مسلح قابل رویت نستند اما بعضی از آنها هفته ها با نور کم در آسمان باقی می مانند و ناظران زمینی می توانند با چشم غیر مسلح به راحتی آنها را در آسمان رصد کنند.
وی افزود هر از گاه دنباله داری پرنور در آسمان ظاهر می شود که علاقمندان به نجوم می توانند آن را با چشم غیر مسلح به راحتی در آسمانی تاریک رصد کنند. کشف دنباله دار های جدید عموما توسط منجمان غیر حرفه ای ( اماتور) که با پشت کار بالا به رصد مستمر آسمان می پردازند انجام می شود. در صورتی که منجمی موفق به کشف دنباله دار جدید شود آن دنباله دار به نام وی نام گزاری خواهد شد همانند نمونه های مشهور هیل باپ ، هیاکوتاکه ، مک نات ، ایکیاسکی و شومیکرلوی.
وی افزود: آنها از هسته ای جامد که توپی از یخ و ذرات غبار سنگی که شبیه به یک گلوله برفی کثیف یخ زده هستند تشکیل شده اند وهسته آنها دارای آب منجمد و مواد منجمد دیگر مانند آمونیاک، دی اکسید کربن، مونوکسید کربن و متان است که توسط ابری به نام گیسو احاطه شده است.
مشمولی تصریح کرد: دنباله دارها حدود چهار و نیم میلیارد سال قبل در دوران شکل گیری منظومه شمسی در منطقه خارجی مدار سیارات از باقیمانده مجموعه ای از گازها، یخ ها، سنگ ها و غبار اولیه تشکیل دهنده منظومه شمسی شکل گرفته اند . زمانی که دنباله دارها وارد قسمت های داخلی منظومه شمسی می شوند گرمای خورشید موجب تبخیر قسمتی از یخ موجود در سطح آنها شده و ذرات غبار و گاز با فشار از دنباله دار به فضا پرتاب می شود که همین موضوع موجب شکل گیری دنباله دار آنها می شود و ناظران زمینی نیز آنها را به دلیل گاز وغبار موجود در دم و انتهای آن ها در هنگام حرکت به خوبی می شناسند.
مشمولی یادآور شد: همیشه دم دنباله دارها بر خلاف جهت خورشید در آسمان است . در نتیجه در بخشی از مدار که دنباله دار در حال دور شدن از خورشید است دم جلوتر از دنباله دار حرکت می کند.
قابل ذکر است منجمان دنباله دار ها را بر اساس زمان طبقه بندی می کنند به طوری که دنباله دارهای کوتاه برای یک بار گردش به دورخورشید به زمانی کمتر از ۲۰۰ سال و دنباله دارهای بلند به زمانی بیش از ۲۰۰ سال نیاز دارند. دانشمندان منشا دنباله دار های کوتاه دوره را قرصی از اجرام دور دست منظومه شمسی که ورای مدار سیارت قرار دارد و به کمربند کوییپر مشهور است می دانند. همچنین منشا دنباله دار های بلند دوره احتمالا ابری بسیار دور دست به نام ابر اورت است که همچون کره ای عظیم گرد خورشید قرار گرفته است./پایان پیام
