غضروف مصنوعی مذکور از یک ماتریس متخلخل و از الیاف کلاژن، پروتئین‌های پروتئوگلیکان و الیاف پروتئین الاستین تشکیل شده است. ماتریس مذکور مایعی چسبناک معروف به مایع سینوویال را که در مفاصل تولید می‌شود، جذب می‌کند. همزمان با حرکت مفاصل، مایع یادشده به تدریج آزاد می‌شود و حرکت آن و نیز مقاومت غضروف در برابر فشارهای وارده را تسهیل می‌کند.
به گفته دکتر سیاوش سلطان محمدی پیش از این برای تولید غضروف مصنوعی از هیدرو ژل های نرم استفاده می‌شد که نمی‌توانستند چنین نیروهایی را تحمل کنند. اما ترکیبات جدید دارای یک ماتریس قدرتمند متخلخل تولید شده با یک پلیمر مبتنی بر سیلیکون به نام پلی دی متیل سیلوکسان (PDMS)هستند.
زمانی که این ترکیب متشکل از هیدروژل و پلیمر با فشار زیادی مواجه می‌شود، پلیمر تحمل فشاری را ممکن می‌کند که ۱۴ تا ۱۹ برابر بیشتر از توان تحمل عادی آن است. این توان تحمل نزدیک به توان تحمل غضروف‌های طبیعی موجود در بدن است.
به گفته دکتر سلطان محمدی از این ترکیب می‌توان در حوزه‌های مختلف مهندسی که نیاز به استفاده از موادی نرم و منعطف و در عین حال مقاوم دارند نیز استفاده کرد که بتوانند در برابر فشار شدید ایستادگی کنند. به عنوان مثال می‌توان از این اختراع جدید برای تولید انواع بلبرینگ نیز استفاده کرد.
