به گزارش خبرگزاری دانا، وزیر آموزش و پرورش باید فردی قدرتمند با توانایی چانهزنی بالا باشد
جمعی از کارشناسان و پژوهشگران حوزه تعلیم و تربیت با حضور در برنامه «بدون توقف» شبکه سه سیما، به بحث در خصوص موضوعاتی از جمله مهارتآموزی در نظام آموزشی، بررسی سند تحول بنیادین، مشکلات اقتصادی و چالشهای آموزش و پرورش و همچنین برنامههای دولت جدید در این حوزه پرداختند.
بخش نخست برنامه به موضوع مهارتآموزی در آموزش و پرورش اختصاص داشت که در این خصوص عنوان شد: این موضوع در سند تحول سال 67 و سال 90 هم هست، اما اجرایی نشدن آن به این دلیل است که دنبال دردسر نیستیم، مهارتهایی مثل مهارت تصمیمگیری، مهارت حل مسئله، تفکر خلاق، هوش هیجانی و ارتباطی تقویت اینها نیاز به مدل و برنامه دارد، مسئله دیگر این است که آموزش و پرورش جزء سیاسیترین و در عین حال بیاولویتترین وزارتخانههاست، لذا مسائل و برنامههای آن هم بیاولویت است.
در ادامه نیز مطرح شد: اینها مهارتهای پایه است و مسیر این اتفاق از دوران ابتدایی میگذرد، وقتی مربی توانایی رشد این استعدادها را دارد موفق میشود، چون اساس آموزش بعضی از این مهارتها کتاببردار نیست، از طرف دیگر خانوادهها هم نباید تنها نتیجهمحور باشند چراکه اساسا هدف برخی از دروس کلا نتیجه و نمره آن نیست و صرفا قرار است که در آن پروژه همکاری و تلاش و مهارت دانشآموزان سنجیده شده و دانشآموز باید این مهارتها را برای آینده بیاموزد.
کارشناسان با اشاره به اینکه یکی از مواردی که نیاز به مطرح شدن دارد همین سند تحول بنیادین آموزش و پرورش است که 10 سال است تدوین شده اما برای اجرای آن هیچ تلاشی نشده، یادآور شدند: البته گامهای جسته و گریختهای برداشته شده اما به نتیجهای نرسیده و تا زمانی که خانواده و معلم در مسیر آن حرکت نکنند سند نمیتواند مؤثر واقع شود، همچنین در خصوص سند برخی اعتراض دارند که چرا برای اجرای آن بودجه نگذاشتند، در حالیکه این سند رویکرد حرکتی دستگاه است که اگر قرار است اتفاقی را رقم بزنی باید مبتنی بر این سند باشد.
در ادامه نیز اشاره شد: مثل اینکه کنار آموزش مهارتآموزی کن، عملت تربیتمحور باشد، به پژوهش و زندگی هم فکر کن اما وزارتخانه فکر میکند با بخشنامه کردن برخی از مسائل میتواند کارها را پیش ببرد، در حالیکه در این بستر باید به فرآیند آماده شدن معلمها هم فکر کرد، در واقع در این 10 سال هیچ جا وجود نداشته که این سند را به معلمان نشان دهد و فقط برای آن بخشنامه میگذارند، در واقع آموزش و پرورش برای همان سیاق قبلی خود عنوان جدید تعریف کرده والا هیچ چیز تغییر نکرده است.
روش تدریس از دیگر موضوعات مورد بحث در برنامه بود که در این زمینه تأکید شد: موضوع روش تدریس نیز مهم است چراکه بسیاری از دروس را میتوان به صورت تجربی و کارآموزی به بچهها آموزش داد تا بچهها با موضوعات درسی درگیر شوند و معلمها نیز میتوانند الگوها و مدلهای خلاقانه خود را در این زمینه ارائه داده و پیاده کنند اما حال و معیشت معلمان خوب نیست تا بتوانند به این طرحها و مدلها فکر کرده و آنها را عملی کنند، معلمان هرساله پیگیر معوقات خود و شاهد افزایش حقوق در سازمانهای دیگر هستند، آنها آنقدر از این وزارتخانه بیصداقتی دیدند که حس میکنند فعالیت من اصلا مهم نیست.
در ادامه با اشاره به اینکه اقتصاد آموزش و پرورش معیوب است و این مهمترین چالش این وزاتخانه است، عنوان شد: مسئله اینجاست چون آموزش و پرورش هزینهبر است، مسؤلان نگاهی مصرفی به آن دارند، در حالیکه باید نگاه سرمایهگذاری به آن داشته باشند، همچنین این وزارتخانه به شدت بزرگ است، لذا باید اقتصاد آن را درست کرد و راهکار آن این است که توزیع نیروهای صف و ستاد را تنظیم کرده و در داخل ساختار کلان ستاد را کوچک کرد و به مدرسه اجازه دهیم که درآمدزایی داشته باشد. اگر اوضاع به همین منوال باشد دولت سیزدهم هم در این حوزه هیچ کاری نمیتواند بکند، چون آموزش و پرورش با ابرچالههایی روبروست که دولت فقط اگر بتواند آموزش و پرورش را زنده نگه دارد کار بزرگی کرده است.
در پایان نیز با تأکید براینکه انتخاب وزیر آموزش و پرورش باید اولویت بالایی برای شخص رئیسجمهور داشته باشد، تأکید شد: شخص وزیر در ابتد باید سعی کند همین حداقلهای آموزش و پرورش را حفظ کند، قولهای عجیب و غریب تحولی ندهد، دو سه تا پروژه تحولی بگیرد و آنها را به اتمام رسانده و زمینه را برای ایجاد اتفاقات مثبت در دولت بعدی فراهم کند، وزیری باید انتخاب شود که قدرت داشته، در کابینه جلب توجه کرده و بتواند با سازمانها و وزارتخانههای دیگر و مجلس چانهزنی کند، این مسئله تا آنجا اهمیت دارد که اگر ما حتی نظام حکمرانیمان را تربیتی میکردیم امروز شاهد اتفاقات مثبتی در کشور بودیم.