در عصر دانایی با دانا خبر      دانایی؛ توانایی است      دانا خبر گزارشگر هر تحول علمی در ایران و جهان      دانایی کلید موفقیت در هزاره سوم      
کد خبر: ۱۲۶۱۰۳۶
تاریخ انتشار: ۰۶ مهر ۱۴۰۰ - ۰۸:۱۱
کمرویی ، نوعی ترس و اضطراب اجتماعی است که در آن فرد همواره از مواجه شدن با ارتباطات اجتماعی اجتناب می کند. در بین گروه های سنی مختلف ، نوجوانان بیشتر از همه با پدیده کمرویی مواجه هستند ، به طوری که میزان مراجعه این گروه از افراد به کلینیک های روانشناسی نیز به آمارها مهر تأیید می زند.

فاطمه زمانی ، خبرگزاری دانا ، گروه سبک زندگی ؛ کمرویی ، نوعی ترس و اضطراب اجتماعی است که در آن فرد همواره از مواجه شدن با  اجتماع اجتناب می کند. در بین گروه های سنی مختلف ، نوجوانان بیشتر از همه با پدیده کمرویی مواجه هستند ، به طوری که میزان مراجعه این گروه از افراد به کلینیک های روانشناسی نیز به آمارها مهر تأیید می زند.

اگر تمایل دارید تا به مهم ترین علائم کمرویی در نوجوانان پی ببرید، ادامه ی مطلب را دنبال کنید:

مهم ترین علائم کمرویی در نوجوانان

توجه بیش از اندازه

والدینی که بیش از اندازه به کودک شان توجه نشان داده و آن ها را زیر نظر می گیرند ، ممکن است ترس از ابراز وجود را در دل فرزندشان به وجود آورند. این کودکان تصور می کنند که  مدام زیر ذره بین هستند و هر حرفی که بزنند و هرکاری که انجام دهند ، موشکافانه تجزیه و تحلیل خواهد شد. به همین دلیل ترجیح می دهند که از صحبت کردن با دیگران خودداری نمایند.

ترس از شکست

کودکانی که دچار شکست های پی در پی شده اند، ممکن است از ترس شکست های بعدی ، انزوا و دوری گزینی از جمع را برگزینند.

الگوبرداری از والدین

کودکان از طریق مشاهده ی رفتار دیگران شیوه ی تعامل با اجتماع را یاد می گیرند و از آنان الگوبرداری می کنند. بنابراین دور از انتظار نیست که والدین خجول و.کمرو ،کودکانی خجالتی بار بیاورند.

احساس عدم امنیت در کودک

کودکانی که احساس امنیت و آرامش نمی کنند ، از هم صحبتی با دیگران دوری می نمایند. این مسأله می تواند به دلیل نگرانی شدید کودک ، عدم اطمینان به دیگران ، ترس از دیگران یا ترس از مورد تمسخر قرار گرفتن ایجاد شود.

فقدان تعاملات اجتماعی

کودکانی که از اجتماع دور نگه داشته می شوند ، ممکن است از بودن در بین سایرین احساس ناراحتی و فشار کنند. چنین افرادی فاقد مهارت های اجتماعی مطلوب هستند و چون نمی دانند در جمع چه باید بکنند ، لذا ترجیح می دهند در گوشه ای تنها و ساکت بنشینند.

روابط خانوادگی

کودکانی که روابط اجتماعی خانوادگی کمی دارند ، از حضور در اجتماعات امتناع می ورزند. از طرف دیگر والدین حمایت گر ممکن است با رفتار های افراط آمیز خود ، ترس حضور در موقعیت های جدید را در دل فرزندشان به وجود بیاورند.

نگرانی بیش از حد والدین و مراقبت دائم او از فرزند موجب می شود که کودک از بازی با دوستان و کودکان دیگر محروم شود.

هم چنین سخت گیری بیش از حدّ نسبت به کودک و توبیخ و تنبیه او به دلایل بیهوده.به خصوص در مقابل دوستان و همسالان موجب ایجاد عدم اعتماد به نفس و احساس کمبود در کودک می شود و زمینه ی دور شدن کودک از اجتماع و کمرویی را در او فراهم می کند.

ارسال نظر