یک تیم تحقیقاتی به رهبری "بهارت آنجان بولار" دیرینه شناس و زیست شناس تکوینی در دانشگاه "ییل" و "آرهات آبژانوف" زیست شناس تکوینی در دانشگاه "هاروارد" در سال ۲۰۱۵ اولین بازگردانی موفقیت آمیز ویژگی‌های جمجمه یک پرنده را انجام دادند.
این تیم، رشد مولکولی نیاکانی را برای تبدیل جنین پرنده در آزمایشگاه و تبدیل منقار آن را به شکل پوزه شبیه به دایناسورهای کوچک شبیه‌سازی کرد.
"بولار" گفت: می‌خواستم بدانم که منقار از نظر اسکلتی و عملکردی چگونه بوده است و چه زمانی این دگرگونی بزرگ از پوزه مهره‌داران عادی به ساختارهای بسیار منحصربه‌فرد مورد استفاده در پرندگان رخ داده است.
پس از یک سال از تبدیل منقار به پوزه، محقق دیگری از دانشگاه شیلی به نام "ژائو فرانسیسکو بوتلیو" صفات تکاملی را با مهار ژنی به نام "IHH" در مرغ در سال ۲۰۱۶ معکوس کرد. این آزمایش منجر به ایجاد استخوان‌های نازک نی لوله‌ای و شبیه به دایناسور در مرغ‌های معمولی شد که صفتی است که در راه فرگشت، از دایناسورهای باستانی به خویشاوندان پرندگان امروزی وجود داشته است.
اکنون در این مطالعه جدید که نتایج آن که در مجله Evolution منتشر شده است، دومین باری است که "بوتلیو" دی‌ان‌ای پرندگان را برای ایجاد صفات نیاکانی شبیه به دایناسورها تغییر می‌دهد.
اولین مطالعه او که در مجله Scientific Reports منتشر شده است، انگشتان پاهای پرندگان را به شکل آناتومی کف پای صاف‌تر درآورد، اما مانند آزمایش‌های قبلی، جنین‌ها قبل از بلوغ و بیرون آمدن از تخم از بین رفتند.
در حالی که انجام این گونه مطالعات در مجامع علمی بسیار بحث برانگیز است، ایده تاسیس پارکی متشکل از گونه‌های پرندگان با ویژگی‌های اجداد دایناسورشان بسیار جالب خواهد بود.
انتهای پیام
