در عصر دانایی با دانا خبر      دانایی؛ توانایی است      دانا خبر گزارشگر هر تحول علمی در ایران و جهان      دانایی کلید موفقیت در هزاره سوم      
کد خبر: ۱۲۹۹۸۸۴
تاریخ انتشار: ۰۵ شهريور ۱۴۰۱ - ۱۹:۱۲
رئیس قرارگاه عدالت تربیتی و نصیب برابر آموزشی اعلام کرد:
مشاور وزیر آموزش و پرورش و رئیس قرارگاه عدالت تربیتی و نصیب برابر آموزشی گفت: همه تلاش‌مان را می‌کنیم تا هیچ دانش آموزی از صندلی آموزش و پرروش پایین نرود، اما اگر هم این اتفاق افتاد حتما آموزش و پرورش زمینه‌هایی برای ادامه تحصیل او فراهم خواهد کرد.

به گزارش پایگاه خبری دانا، «حمیدرضا خان محمدی» مشاور وزیر آموزش و پرورش و رئیس قرارگاه عدالت تربیتی و نصیب برابر آموزشی در گفتگو با ایلنا در مورد مهارت‌آموزی به دانش آموزانی که مجبور به کار هستند و همکاری با سازمان فنی و حرفه‌ای در این زمینه توضیح داد: برای دانش آموزانی که دچار چالش می‌شوند و مجبور هستند به واسطه شرایط اقتصادی به اصطلاح مرد عمل و مرد میدان شوند و کار کنند و کمک حال خانواده شوند، در متوسطه اول که قطعا باید به مدرسه بیایند، اما ما به مدیران گفته‌ایم تا جایی که می‌شود به آن‌ها کمک کنند تا این دانش آموزان به درس‌شان برسند و بخشی از درآمدی که این دانش آموزان از کار به دست می‌آوردند را از طریق خیرین به خانواده‌شان کمک کنند تا دانش آموز بتواند در کلاس درس حاضر شود.

او تصریح کرد: طبیعتا وقتی دانش آموز از مدرسه فاصله بگیرد وارد موضوعات دیگری می‌شود و ما در کنار این فعالیت‌ها، طرح «ایران مهارت» را هم داریم که با ۵۰۰ رشته مهارتی در متوسطه اول برگزار می‌شود و از ۴۰ تا ۴۰۰ ساعت آموزش دارد و، چون بودجه این طرح در آموزش و پرورش نیست، اگر مشارکت خیرین باشد، کمک بزرگی به این دانش آموزان می‌شود و به این دلیل که در برخی مناطق مورد بحث، خانواده‌ها دچار چالش‌هایی هستند پس لازم است کمک شود تا بچه‌های متوسطه اول به مهارتی که به آن علاقه دارند یا زمینه کاری پدر یا خانواده‌شان هست یا حتی بومی که در آن قرار دارند، این مهارت را می‌طلبد، دست پیدا کنند.

مشاور وزیر آموزش و پرروش ضمن تاکید بر اهمیت مهارت‌افزایی دانش‌آموزان یادآور شد: به عنوان نمونه تعمیر قایق موتوری در مناطق توریستی، جوش فایبرگلاس، تعمیر تور ماهیگیری و… همه این‌ها مشاغل و مهارت‌هایی است که واقعا به آن نیاز داریم و حتی برای برخی از این مهارت‌ها نیرو از خارج می‌آوریم. به طور مثال از پاکستان کسی را برای تعمیر یا بافت تور ماهیگیری می‌آورند. خوب ما می‌توانیم از کودکی چنین مهارت‌هایی را به بچه‌ها آموزش بدهیم.

خان محمدی افزود: در مورد کودکان بازمانده از تحصیل که واقعا نمی‌توانند به واسطه کار سر درس بیایند ما واقعا همه تلاش‌مان را می‌کنیم و از همه خیریه‌ها یاری می‌گیریم تا هیچ دانش آموزی از صندلی آموزش و پرروش پایین نرود، اما اگر هم این اتفاق افتاد حتما آموزش و پرورش زمینه‌هایی برای ادامه تحصیل او فراهم خواهد کرد حالا یا به صورت آموزش از راه دور، آموزش از طریق مدرسه مجازی ایران و یا حمایت گروه‌های پشتیبان که بازنشستگان ما، بسیج فرهنگیان، افراد علاقه‌مند و… را شامل می‌شود. ما تلاش می‌کنیم تا هم مشکل اقتصادی دانش آموز حل شود هم حتما درسش را بخواند.

رئیس قرارگاه عدالت تربیتی با بیان اینکه به ثمر رسیدن این برنامه‌ها هنر مدیر مدرسه و گروه‌های خیریه است، اظهار کرد: اگر دانش آموزی جزو بازمانده‌ها حساب شود و کد مخصوصی هم دریافت کرده باشد، در صورتی که هر کاری کرده ایم و خیریه‌ها هرچه تلاش کرده‌اند نتوانسته‌اند برایشان کاری کنند، مدرسه ملی مجازی همچنان برای این دانش آموزان وجود دارد. البته تعداد این موارد خیلی زیاد نیست و براساس برآورد خودمان توانسته‌ایم تا به حال حدود ۱۶۰ هزار بازمانده از تحصیل را جذب کنیم.

او خاطرنشان کرد: قطعا خیریه‌ها در این زمینه به ما کمک می‌کنند و موارد این چنینی از دانش آموزان بازمانده به سرکلاس درس برمی‌گردند. ما ظرفیت کافی داریم و صندلی‌هایمان خالی است و باید برای برگشت این دانش آموزان به کلاس به ما یاری برسانند، چراکه طبیعتا براساس قانون نمی‌توانیم به دانش آموزی که مدرسه نمی‌آید نمره بدهیم.

خان محمدی در مورد مدارس شبانه روزی و فعالیت‌های قرارگاه عدالت تربیتی در آن حوزه نیز توضیح داد: خیلی خوب است اگر خیریه‌هایی که سفره دار هستند و اطعام در مناطق محروم توزیع می‌کنند را به سمت مدارس شبانه سوق دهیم. مدارس شبانه روزی بهترین فرصت برای یادگیری را برای دانش آموزان فراهم کرده است و خیریه‌ها لازم است به سمت این مدارس بیایند و در بحث تغذیه این بچه‌ها کمک کنند. حال سوال این است چرا تغذیه این بچه‌ها دچار مشکل شده است؟ و در پاسخ باید گفت به واسطه تورمی که در مواد غذایی ایجاد شد و برخی تغییر کرد.

او ادامه داد: سازمان هدفمندی یارانه‌ها در این زمینه تعهد دارد، اما باز هم ما در هر منطقه‌ای یک مدرسه شبانه روزی داریم و خیریه‌ها می‌توانند به این مدارس کمک کنند. خیرین ما زندانی آزاد می‌کنند، کمک به این مدارس چه فرقی با آن کار خیر دارد؟ کمااینکه این کار اقدامی پیشگیرانه هم هست؛ وقتی بچه‌ها در مدارس شبانه روزی باشند و غذای خوب بخورند، بعدازظهر‌ها در آن فضا کار آموزشی کنند و درس هم بخوانند و معلم به آن‌ها کمک کند، اصلا دیگر سراغ بزه نمی‌روند که زندانی به وجود بیاید و بخواهیم او را آزاد کنیم.

انتهای پیام/

ارسال نظر