به گزارش پایگاه خبری دانا به نقل از مدیسن نت، بیماری‌های خود ایمنی مانند پسوریازیس، ام اس، لوپوس و دیابت نوع ۱ زمانی رخ می‌دهند که بدن درگیر حمله به اندام‌ها، بافت‌ها، مفاصل یا استخوان‌های خود می‌شود.
این مطالعه نشان می‌دهد که این بیماری‌ها ممکن است بیش از سه برابر احتمال ابتلاء به ناراحتی‌های قلبی را افزایش دهند و این خطر به‌ویژه در میان بیماران جوان‌تر بیشتر است.
«ناتالی کنراد»، اپیدمیولوژیست دانشگاه لوون بلژیک و یکی از نویسندگان این مطالعه، گفت: «التهاب مزمن و سیستمیک مشخصه مشترک اکثر مشکلات خودایمنی است و نشان داده شده است که باعث ایجاد طیف وسیعی از مشکلات انعقادی قلب و خون می‌شود.»
او گفت: «بیماری‌های خودایمنی بر بافت‌های همبند، رگ‌های خونی کوچک و سلول‌های قلب تأثیر می‌گذارند و این مسئله می‌تواند منجر به افزایش خطر بیماری قلبی شود.»
عوامل خطر مشترک نیز احتمالاً نقش دارند. کنراد می‌گوید: «ما می‌دانیم که سیگار کشیدن، یک عامل خطر برای برخی بیماری‌های خودایمنی (ام اس یا آرتریت روماتوئید) است و همین امر در مورد چاقی نیز صدق می‌کند.»
کنراد افزود: «ممکن است عوامل ژنتیکی نیز دخیل باشند.»
برای این مطالعه، محققان بیش از ۴۴۶ هزار نفر که به تازگی در بین سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۷ به ۱۹ مورد از شایع‌ترین اختلالات خودایمنی مبتلا شده بودند، بررسی کردند. همه آنها تا یک سال بعد از تشخیص بیماری شأن، فاقد بیماری قلبی بودند. محققان نرخ چندین نوع بیماری قلبی را در میان افراد مبتلا به بیماری خودایمنی و بدون این بیماری‌ها مقایسه کردند.
نتایج نشان داد افراد مبتلا به بیماری خودایمنی، براساس نوع بیماری خودایمنی شأن، ممکن است ۴۰٪ تا بیش از سه برابر بیشتر از افراد بدون اختلال خود ایمنی در معرض ابتلاء به بیماری قلبی باشند.
این مطالعه نشان داد که افزایش خطر بیماری قلبی به ویژه برای افراد مبتلا به بیماری‌های خودایمنی که کمتر از ۵۵ سال سن داشتند، بالا بود.
