به گزارش پایگاه خبری دانا، وقتی جوانان بخصوص جوان دانشجوی فرهیخته‌ای که حرف، پیشنهاد، انتقاد و سوال دارد ببیند بستری برای بیان آن در دانشگاه وجود دارد، راحت از این فرصت‌ها استقبال می‌کند و اصلا نیازی به خیلی اعتراضات خارج از چارچوب ندارد.
در خصوص ضرورت تدوین شیوه‌نامه جدید دانشگاهی برای پیشگیری از شرایط التهاب آور در دانشگاه ها باید گفت:خوشبختانه شورای عالی انقلاب فرهنگی در این زمینه مصوبات خوبی داشته و در جلسه اخیر شورا انتقاداتی وارد شد که چرا بستر اجرایی سازی این مصوبات پیش نیامده است؟
یکی از این مصوبات کرسی‌های نقد و مناظره بود. البته بسته به علاقه و پیگیری برخی روسای دانشگاهها، در بعضی از آنها، این مصوبات خیلی خوب پیش رفته است. در بسیاری از دانشگاهها هم اصلا صحبتی از آن نشده است. وقتی جوانان بخصوص جوان دانشجوی فرهیخته‌ای که حرف، پیشنهاد، انتقاد و سوال دارد، ببیند بستری برای بیان آن در دانشگاه وجود دارد، راحت از این فرصت‌ها استقبال می‌کند و اصلا نیازی به خیلی اعتراضات خارج از چارچوب ندارد. من براساس تجربیاتم معتقدم با وجود چنین بسترهایی ۹۹ درصد مشکلات حل می‌شود.
خانه گفت‌وگوی آزاد از مصوبات چندسال پیش شورای عالی انقلاب فرهنگی است، به روسای دانشگاهها پیشنهاد می‌کنم با توجه به اینکه اختیارات کافی دارند به این موضوع توجه کنند و اتفاقا بستر قانونی آن هم ایجاد شده است.
در همین راستا همکاران در جلسات دیگری با اعضای شورای عالی دعوت شده اند و در این رابطه قرار است فکر‌هایی شود و رهبر معظم انقلاب هم سالها پیش این مطالبه را داشتند و یکی از وزرا می‌گفتند در گزارشی که به رهبری می دادند، ایشان با ناراحتی گفته اند پیشنهاد من برای کرسی‌های مناظره فراموش شده است؟! این یعنی ایشان با گلایه موضوع را مطرح کرده اند و خاطرم هست این مطالبه رهبری مربوط به حدود ۱۰ سال پیش است، پس نظام موافق چنین بسترهایی است چرا که موجب تقویت آن می‌شود.
نظام‌هایی که برمبنای منطق کار نمی‌کنند، از هر گونه بحث و نقدی می‌ترسند، ولی اتفاقا کشور ما هرچه بیشتر نقد شود، بهانه خوبی برای پاسخ‌های مناسب و رسیدن به راه حل‌های درست به وجود می‌آید.
با توجه به شرایط روز و نیازهای دانشگاهها و نسل جدید اگر لازم باشد مصوبه‌ای داشته باشیم، این کار را انجام می‌دهیم، ولی به نظرم مصوبات خوبی در حال حاضر وجود دارد و خوب است که روسای دانشگاهها و هیات‌‌های امنا از این ظرفیت‌ها استفاده کنند.
دانشجو و استاد یکدفعه تغییر نمی‌کنند بلکه مدام در حال تغییر هستند. ما تا با یک عده از دانشجویان به شکل تکراری برخورد می‌‌کنیم، می‌بینیم یک سال بعد، عده ای جدید می آیند یعنی تغییرات مداوم است عده ای وارد و عده ای فارغ التحصیل می شوند. استادان هم همین‌گونه هستند و مدیریت دانشگاهها هم اگر افراد علمی و خوبی باشند، پیوسته خود را به روز می‌کنند. اتفاقا هروقت در بحث‌ها، اساتید و مدیریت‌های علمی در کنار دانشجو قرار می‌گیرند، به توافق و نتایج مثبتی می رسند.
هرسال نوگرایی در دانشجویان وجود دارد و ما شاهد آن هستیم. شاید برخی از آنها اطلاعات کمتری داشته باشند و حس شود نیاز به برخی توضیحات دارند، اما تفکر نو بالاجبار به دانشگاهها تزریق می‌شود و تا به حال در جهت مثبت بوده و مشکل جدی نداشته ایم.
در این چند روز شاهد بودیم که وقتی مدیریت دانشگاهها خیلی خوب به صحن دانشگاه رفتند و در بین دانشجویان قرار گرفتند و میکروفون در اختیارشان قرار دادند و بحث اتفاق افتاد و حتی انتقادات تندی هم صورت گرفت، در آخر خیلی شاداب و خوب همه راضی بودند و مباحث مورد نظرشان نیز مطرح شده بود.
انفعال کرسی‌های آزاداندیشی در سالهای اخیر را می‌توان یکی از عوامل بروز ناگهانی چنین رویدادهایی در دانشگاهها دانست. در معدود مواردی که کرسی‌های آزادی اندیشی اجرا شد، دیدیم که دانشجویان استقبال کردند و ما هم این موضوع را مطرح کردیم که انجام این کار طی سالها، حداقل باید تشویق می‌شد. شاید جوان دانشجو اصلا خبر نداشته باشد چنین اختیار و فرصتی برای او فراهم است و اصلا دارای چنین حقی است و در نتیجه مطالباتش به صورت نامتعارف و ناگهانی بروز پیدا کرده است.
انتهای پیام/
