گروه سبک زندگی خبرگزاری دانا (داناخبر) - مریم خباز *: روی کاغذ یک عدد یک بنویس و جلویش تا دلت می‌خواهد صفر بگذار، بعد هم به یک نفر بگو که اگر فلان کار را بکنی اینها جریمه توست. 

شاید او اول دلش هری بریزد و ترس برش دارد، اما وقتی یک بار به خودش جرات بدهد و به آن کار ممنوعه دست بزند و ببیند آب از آب تکان نمی‌خورد معلوم است که به آن جریمه‌های کاغذی می‌خندد.

حکایت سیگار و نزدیک شدن جوانان زیر 18 سال به آن، چنین حکایتی دارد؛ چون تا دلمان بخواهد برای نزدیک نشدن آنها به سیگار، قانون و جریمه وجود دارد، اما تا به حال هیچ کس ندیده که جوانان به علت ترس از قانون به سیگار نزدیک نشوند یا یک نفر به جرم فروش سیگار به جوانی زیر 18 سال جریمه شود.

اما آنهایی که قوانین را می نویسند همچنان به نوشتن قوانین سخت تر اصرار دارند و به گمان موثر بودن جریمه ها، مبلغ آن را بالا می برند.

هیات وزیران به تازگی چنین تصمیمی گرفته و حداقل و حداکثر جزای نقدی را که در قانون جامع کنترل و مبارزه ملی با دخانیات آمده، بالا برده است.

طبق این تصمیم کسانی که به جوانان زیر 18 سال سیگار بفروشند از 43 هزار تومان تا 215 هزار تومان جریمه می شوند و اگر این معامله غیرقانونی را تکرار کنند باید 430 هزار تومان جریمه بپردازند.

نمی خواهیم بگوییم بالا رفتن جریمه ها اقدام موثری نیست (که البته این نیز گامی برای مقابله با دخانیات است) اما بی شک می گوییم اگر جریمه ها فقط روی کاغذ و در لابه لای مصوبات هیات وزیران باشد و از اجرا خبری نشود، فایده ای ندارد.

آنچه مردم در جامعه می بینند فروش آزادانه سیگار به هر کسی است که آن را از فروشنده طلب می کند، بی آن که کسی از سن و سالش بپرسد.

آنچه مردم می بینند مصرف بی محابای سیگار در مکان های عمومی است، بی آن که قانون از رهگذرانی که دود سیگار به سرفه شان انداخته حمایت کند.

آنچه مردم می بینند درآمد بالای دکه های مطبوعاتی از فروش سیگار است که اگر اسمشان از دکه مطبوعات به دکه سیگار تغییر کند، برازنده تر است.

آنچه مردم می بینند فاصله تصمیم گیران و تصمیم سازان کشور با حقایق اجتماع است، تصمیم گیرانی که شاید نمی دانند با وجود کتابچه قطور قانون جامع کنترل و مبارزه ملی با دخانیات در گوشه و کنار شهرهای ما، کودکان در سن مدرسه در حالی که به نظر می رسد کاملا حرفه ای اند به سیگار پک های عمیق می زنند.