در سال‌های اخیر شواهدی مبنی بر اینکه تغییر در رژیم غذایی می‌تواند به کاهش رشد تومورها کمک کند، ارائه شده است. محققان ام آی تی در مطالعه اخیرشان تاثیر پیروی از دو رژیم غذایی مختلف در موش‌ها را مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند و دریافتند که چگونه محدود کردن کالری ممکن است رشد تومور را کند کرده و بر سلول‌های سرطانی تاثیر بگذارد.

محققان در این مطالعه اثرات یک رژیم غذایی دارای کالری محدود و رژیم غذایی کتوژنیک را در موش‌های مبتلا به تومور پانکراس بررسی کردند. در حالی که هر دوی این رژیم‌ها میزان قند موجود در تومورها را کاهش دادند اما در نهایت، محققان دریافتند که تنها رژیم غذایی دارای کالری محدود، دسترسی به اسیدهای چرب را کاهش می‌دهد که این امر نیز با کندی رشد تومورها مرتبط است.

رژیم غذایی کتوژنیک یا رژیم کتون‌زا یا رژیم پرچربی یک گونه رژیم غذایی با چربی زیاد، مقدار کافیِ پروتئین و قندِ اندک است که بدن را وادار می‌کند تا به‌جای قند، از چربی برای تامین انرژی استفاده کند.

 محققان اظهار کردند یافته‌های این مطالعه به این معنا نیست که بیماران سرطانی باید سعی کنند از هر یک از این رژیم‌ها پیروی کنند. در عوض این موضوع می‌تواند به این معنا باشد که پیروی از چه نوع رژیم غذایی همراه با مصرف داروها می‌تواند به بیماران مبتلا به سرطان کمک کند.

"متیو واندر هیدن"(Matthew Vander Heiden) مدیر موسسه تحقیقات سرطان ام آی تی و نویسنده ارشد این مطالعه می‌گوید: شواهد زیادی وجود دارد که رژیم غذایی می‌تواند بر سرعت پیشرفت سرطان تاثیر بگذارد، اما باید گفت نمی‌توان رژیم غذایی را یک درمان در نظر گرفت. اگرچه یافته‌ها جالب هستند اما مطالعات بیشتری مورد نیاز است و بیماران باید با پزشک خود در مورد رژیم غذایی مناسب برای سرطان خود صحبت کنند.

پیشتر نیز محققان "آکادمی عصب شناسی آمریکا"(AAN) اظهار کرده‌ بودند، پیروی از رژیم غذایی کتوژنیک ممکن است برای بیماران مبتلا به سرطان مغز مفید باشد. یافته‌های این مطالعه نشان داد که این رژیم غذایی برای افرادی که تومورهای مغزی به نام "آستروسیتوما"(astrocytomas) دارند ایمن و مفید است. طی این مطالعه محققان به بررسی افرادی که دوره‌های پرتودرمانی و شیمی درمانی را گذرانده بودند و از این رژیم غذایی پیروی کرده بودند، پرداختند. محققان دریافتند پیروی از این رژیم غذایی به تغییراتی در متابولیسم بدن و مغز منجر می‌شود.

یافته‌های این مطالعه در مجله "نیچر"(Nature) منتشر شد.