یوسفی ادامه داد: در این شرایط مطابق ماده ۱۰۸۷ قانون مدنی زن و شوهر پس از جاری شدن صیغه عقد می‌توانند با توافق مالی را به عنوان مهر تعیین کنند که به آن مهر المسمی می‌گویند، اما اگر زوجین درباره مهریه توافق نکنند ممکن است به زوجه مهرالمثل تعلق گیرد.
این وکیل دادگستری گفت: مهر المثل مطابق ماده ۱۰۹۱ قانون مدنی تعیین می‌شود، یعنی بر اساس مواردی مانند جایگاه خانوادگی زن، صفات و شرایط وی میزان مهریه او را مشخص می‌کنند.
وی اظهار کرد:، اما در اکثر ازدواج‌ها میزان صداق پیش از جاری شدن صیغه عقد مشخص می‌شود که به این نوع صداق مهرالمسمی می‌گویند. زمانی که برای زن مهرالمسمی تعیین شده باشد زن یا شوهر نمی‌توانند پس از ازدواج در قالب عقد مهریه میزان آن را افزایش دهند، اما اگر زن از مقدار مهریه راضی نباشد می‌تواند مال مورد نظر را در صورت موافقت همسرش در قالب عقد دیگری از او بخواهد.
یوسفی تصریح کرد: برای مثال زن می‌تواند از همسرش بخواهد که مالی را در قالب عقد هبه به او ببخشد. بر اساس ماده ۷۹۵ قانون مدنی هبه عقدی است که یک فرد مالی را به صورت رایگان به شخص دیگری تملیک می‌کند یعنی آن مال را به وی می‌بخشد؛ بنابراین اگر شوهر با بخشیدن مال به همسرش موافق باشد می‌تواند این کار را در قالب عقد هبه انجام دهد.
این وکیل دادگستری در پاسخ به این که به جز عقد هبه زوجه در چه قالب دیگری می‌تواند از همسرش مالی را دریافت کند گفت: صلح در لغت به معنای سازش و در اصطلاح حقوقی عقدی است که به موجب آن هر نوع مال یا منفعت آن به کسی تملیک می‌شود (تملیک کردن یعنی کسی را مالک چیزی کردن). بنابر این زن در صورت رضایت همسرش می‌تواند از وی بخواهد مالی را در قالب عقد صلح به او انتقال دهد.
وی بیان کرد: بنابراین زن و شوهر نمی‌توانند پس از جاری شدن صیغه عقد میزان مهریه را بیشتر نکنند، اما شوهر می‌تواند با روش‌های دیگری که نمونه‌هایی از آن بیان شد مالی را علاوه بر مهریه به مالیک زن درآورد.