به گزارش خبرگزاری دانا، نیروهای پرستاری به عنوان یکی از مهم‌ترین اجزای کادر بهداشت و درمان، همواره از دریافت حقوق قانونی خود محروم بوده‌اند. نمونه آن را می‌توان از عدم اجرای قانون تعرفه گذاری خدمات پرستاری جستجو کرد.
قانون تعرفه گذاری خدمات پرستاری در تابستان ۱۳۸۶ به تصویب مجلس شورای رسید و از آن زمان تاکنون، پرستاران فقط وعده شنیده‌اند.
جامعه پرستاری بعد از گذشت ۱۴ سال و چند ماه از تصویب قانون تعرفه گذاری خدمات پرستاری، وزرای بهداشت زیادی را دیده است که هر کدام وقتی بر صندلی وزارت تکیه زده‌اند، مدعی حمایت از حقوق پرستاران بوده‌اند و عنوان داشته‌اند که قصد اجرایی شدن قانون تعرفه گذاری خدمات پرستاری را دارند. اما، هر آنچه تاکنون به نقل از وزرای بهداشت شنیده‌اند، در حد وعده باقی مانده است.
از تابستان ۸۶ تا پایان سال ۱۴۰۰، جامعه پرستاری کشور ۶ وزیر بهداشت را در کنار خود دیده است. از کامران باقری لنکرانی تا بهرام عین اللهی که چند ماه بیشتر از وزارت او نمی‌گذرد، هر بار که زمان ارائه لایحه بودجه کل کشور فرا می‌رسید، جامعه پرستاری منتظر بود که بودجه مورد نیاز برای اجرایی شدن قانون تعرفه گذاری خدمات پرستاری، از سوی وزیر بهداشت به دولت پیشنهاد شود. اما، همواره خبری از بودجه و اعتبار برای اجرایی شدن تعرفه خدمات پرستاری نبود.
سرانجام و پس از سال‌ها انتظار جامعه پرستاری برای اجرایی شدن قانون تعرفه گذاری خدمات پرستاری، وعده داده شد که قبل از به پایان رسیدن سال ۱۴۰۰، پرداخت تعرفه‌های پرستاری از اول دی ماه اعمال و پول این خدمات به حساب پرستاران واریز شود.
این در حالی است که با گذشت ۲ سال از پاندمی کرونا
در کشور، نیروهای پرستاری بیش از پیش دچار سختی کار و فرسودگی شده‌اند.
زیرا، هر وقت که تخت‌های بیمارستانی اشغال شود، قطعاً کار پرستاران نیز
سنگین‌تر خواهد شد و پاندمی کرونا، چنین شرایطی را برای پرستاران رقم زده است.
در این دو سال، ده‌ها هزار نفر از نیروهای پرستاری درگیر کرونا شده‌اند و همین موضوع، کار را برای همکاران آنها در بیمارستان‌ها دوچندان سخت‌تر و سنگین‌تر کرده است.
کمبود نیروی پرستاری
محمد شریفی مقدم دبیرکل خانه پرستار ایران با اشاره به مشکلات پرستاران و کمبود شمار پرستاران در نظام بهداشتی این کشور گفت: در دنیا مشکل کمبود پرستار در دوران کرونا با جذب پرستار جدید انجام شد، حتی مهاجرت پرستاران ایرانی نیز در دوران کرونا افزایش پیدا کرد. در یک سال گذشته حدود ۲ هزار پرستار از کشور مهاجرت کردند که دلیل آن هم جذابیت کشورهای مقصد است.
وی تصریح کرد: از نظر استاندارد در دنیا به ازای هر ۱۰۰۰ نفر جمعیت به طور متوسط ۵ تا ۶ پرستار لازم است. در کشور طبق آخرین اطلاعات به ازای هر ۱۰۰۰ نفر جمعیت ۱.۶ پرستار وجود دارد که از حداقل هم کمتر است.
شریفی مقدم ادامه داد: در کشور پس از اوج گیری کرونا هیچ گونه استخدامی انجام نشده و تنها جذب نیروهای ۸۹ روزه صورت گرفت.
دبیرکل خانه پرستار با عنوان این موضوع که پرستاران ۱۲ مدل قرارداد دارند که شامل پرستاران ۸۹ روزه، پرستارانِ شرکتی، تبصره ۳، تبصره ۴، پیمانی، قراردادی، رسمی و…، می‌شود، گفت: مزد و مزایای هر کدام از این پرستاران با هم تفاوت دارد، در حالی که کار همه آنها یکی است.
وی افزود: حدود ۳۵ درصد از پرستاران شرکتی هستند و قرارداد آنها موقت است و این به معنای استثمار همکاران شرکتی است. چرا باید پرستاران را در پیک کرونا به کار بگیرند و بعد از سه ماه که پیک خوابید، از کار بیکار کنند.
شریفی مقدم با اشاره به طرح ساماندهی استخدام کارکنان دولت، گفت: حدود ۴۵ درصد از پرستاران ما قرارداد موقت هستند که ما انتظار داریم تبدیل وضعیت شوند.
وی با توجه به افزایش تعداد فارغ التحصیلان پرستاری در کشور، افزود: حدود ۱۰۰ هزار نفر پرستار بیکار داریم. این در حالی است که تعداد قابل توجهی از فارغ‌التحصیلان پرستاری شرایط را مناسب نمی‌بینند و به همین دلیل تمایلی برای ورود به بازار کار ندارند. بنابراین می‌توان گفت که بیش از ۱۰۰ هزار پرستار بیکار داریم.
بهروز رحیمی معاون وزیر بهداشت، با عنوان این مطلب که اخذ مجوز استخدام ۱۰۰ هزار نفر از سازمان برنامه و بودجه برای وزارت بهداشت با موضوع تبدیل وضعیت کارکنان شرکتی، طرحی، ۸۹ روزه، قراردادی کاملاً متفاوت و به موازات هم در حال پیگیری است، گفت: در تلاش هستیم به اندازه کمبود نیروی انسانی که در وزارت بهداشت داریم، نیروهای کارآزموده و متخصص در حوزه‌های مختلف بهداشت و درمان را با برگزاری آزمون جذب کنیم و از سوی دیگر نیروهایی که در قالب قراردادهای مختلف نیز هستند، با اخذ مجوز جداگانه و تأمین منابع مورد نیاز از سوی سازمان برنامه و بودجه، تبدیل وضعیت کنیم که برای تحقق این موضوعات نیازمند حمایت همه جانبه از سوی مجلس شورای اسلامی، سازمان اداری و استخدامی و همچنین سازمان برنامه و بودجه خواهیم بود.