فاطمه سادات زاهدی ، کارشناس ارشد مشاوره ، پایگاه خبری دانا ، گروه سلامت و سبک زندگی ؛ همه ی ما به عنوان پدر و مادر تمام تلاش خود را برای والد خود بودن انجام می دهیم و دایما در تلاش هستیم همه آنچه از دستمان بر می آید برای رفاه ، آسایش و امنیت فرزندانمان به کار ببریم . اما گاهی اوقات ناخواسته رفتارهایی انجام می دهیم که باعث می شود به فرزندانمان آسیب وارد کنیم . در این یادداشت قصد داریم به برخی از این آسیب ها اشاره کنیم .
مقایسه کردن
مقایسه کردن فرزندان با دوستان ، همسایه ها ، آشنایان و یا حتی مقایسه ی آنها با فرزندان دیگرمان برای ایجاد حس رقابت در آنها به هیچ عنوان کار درستی نیست .
مقایسه کردن فرزندان بادیگران تنها باعث ایجاد یک اضطراب مادام العمر در آنها می شود .
توجه به فرزند کوچک تر
توجه بیش از حد به فرزندان کوچکتر به بهانه ی اینکه او نیاز بیشتری به مراقبت و توجه دارد باعث می شود که فرزند بزرگتر احساس کند که دیده نمی شود و برای والدینش اهمیتی ندارد .
مسئول تأمین آرزوهای نزیسته والدین
بچه ها وظیفه ی رسیدن به آرزوهای شخصی و ناکامی های والدین را ندارند و نباید آنها را مستقیم و یا غیرمستقیم مجبور به تأمین آرزوهای خود کنید !
عدم رعایت حریم شخصی
نظارت بر روی کارهای فرزندان یکی از وظایف والدین است . اما کنترل کردن تمام کارها و جزئیات زندگی فرزندان کاردستی نیست . چرا که والدین باید بدانند و بتوانند به حریم شخصی فرزندانشان احترام بگذارند
سهل انگاری و رها کردن فرزندان
گاهی با والدینی روبه رو هستیم که بسیار سهل گیر بوده و در همه ی زمینه ها فرزندان را رها می کنند ، مثلاً در مشکلات فرزندان را رها و تنها می گذارند ، وظیفه ی ما به عنوان والد این است که در این شرایط فرزندان را حمایت کرده ومهارت حل مسأله را به آنها آموزش دهیم .
دوست داشتن شرطی ممنوع
عشق ورزیدن را به فرزندان شرطی نکنیم . همیشه آنها را دوست داشته باشیم ، نه فقط زمانهایی که به موفقیتی دست پیدا کرده اند و یا کار خوبی انجام داده اند .
آموزش صحیح و نا صحیح به فرزندان
همیشه حق با فرزندان نیست . اگر همیشه حق را به آنها بدهیم و اشتباهات آنها را اصلاح نکنیم ، باعث می شود آنها افرادی خوودخواه و لوس بار بیایند . والدین در این مواقع وظیفه دارند به آنها آموزش دهند چه چیزی درست است و چه چیزی نادرست .
مشخص کردن شیوه و مرزهای تربیتی
در شیوه های تربیتی بین کنترل کردن بیش از حد و بی خیالی مطلق نسبت به فرزندان ، مرز مشخصی وجود دارد . والدین باید یاد بگیرند که این مرز را پیدا کرده و طبق آن عمل کنند .