فاطمه زمانی، خبرگزاری دانا، گروه سلامت؛ ایمپلنت‌های مغزی رایانه‌های کوچکی هستند که در اعماق مغز کاشته میشوند تا با سلول‌های عصبی تعامل داشته باشند و از این طریق، بسیاری از اختلالات عصبی را بهبود بخشند. این ابزار‌های قدرتمند این قابلیت را دارند تا  عملکرد‌های مختلف سیستم عصبی مثل فکر کردن، شنیدن، دیدن، احساس کردن و حرکت کردن را کنترل کنند و به درمان بیماری‌های مغزی مثل پارکینسون، سندروم تورت، افسردگی و.. کمک نمایند.

محققان این ابزار‌های ریز را، الکترود‌های کاشتنی در بدن می‌دانند که فعالیت طبیعی سیستم عصبی را ثبت و ضبط کرده و  الگوی فعالیت آنان را تغییر میدهند.

کاربرد‌های ایمپلنت‌های عصبی

تحریک عمیق مغز

یکی از مهم‌ترین کاربرد‌های ایمپلنت‌های مغزی، تحریک عمیق مغز است که در درمان بیماری هایی، چون صرع، وسواس فکری، پارکینسون، اختلالات روانی نظیر افسردگی و.. استفاده میشود. در این روش درمانی الکترود‌ها از طریق جراحی در مغز قرار میگیرند و با تحریک بافت‌های عصبی مغز، به کاهش برخی از علائم بیماری کمک می‌کنند.

تحریک عصب واگ

امروزه پژوهشگران به تحریک عصب واگ با کمک ایمپلنت‌های مغزی به نتایج بسیاری دست یافته اند.

عصب واگ یا واگوس، طولانی‌ترین عصب مغزی است که در بلعیدن غذا، صحبت کردن و هاضمه نقش دارد. این عصب از ساقه مغز آغاز میشود و به شاخه‌های متعددی تقسیم می‌شود که عصب دهی اغلب عضلات حلق، حنجره، مری معده، قلب، ریه، کبد و طحال را انجام می‌دهند.

محققان تلاش می‌کنند با کمک ایمپلنت‌های عصبی با عصب واگ ارتباط برقرار کنند و  درمان بیماری هایی، چون سکته مغزی، نارسایی‌های قلبی، آرتریت روماتوئید، صرع، چاقی، افسردگی و میگرن را بهبود بخشند.