نگار خلیلی، پایگاه خبری دانا، سرویس سلامت و سبک زندگی؛ با این حال، با وجود تمام کمک های ارائه شده، یک نقطه ضعف عمده برای برخی از قرص های خواب این است که کاربران تمایل دارند به اثرات آنها وابسته شوند. این امر به ویژه زمانی صادق است که آنها برای مدت طولانی یا در دوزهای بسیار بالا مصرف شوند.

این راهنما اثرات قرص‌های خواب‌آور و همچنین علائمی را که ممکن است نشانه‌ای از مشکل با این کمک‌ها باشد، بررسی می‌کند و به شما کمک می کند تا از خطرات این داروها، به ویژه هنگامی که در ترکیب با سایر داروهای آرام بخش استفاده می شود، آگاه شوید تا از علائم مصرف بیش از حد قرص های خواب آور آگاه شوید و در صورت سوء استفاده از این داروها اقدامات مناسب را انجام دهید.

قرص های خواب آور چگونه کار می کنند؟

انواع مختلفی از داروهای خواب آور بدون نسخه (OTC) و داروهای خواب با نسخه وجود دارد. داروهای OTC که معمولاً توصیه می شوند شامل محصولات مبتنی بر آنتی هیستامین مانند ملاتونین هستند. از نظر داروهای تجویز شده، عوامل غیرعادی مانند داروهای ضد افسردگی خاص هستند که برای کمک به خواب تجویز می شوند. دسته دیگر داروهای خواب تجویزی، بنزودیازپین‌ها مانند زاناکس یا کلونوپین، یا داروهای مشابه بنزودیازپین مانند زولپیدم (Ambien) یا زوپیکلون (Zimovane) هستند که به‌عنوان «داروهای Z» شناخته می‌شوند.

اینها انواع داروهای خواب هستند که پتانسیل تحمل، وابستگی و استفاده نادرست (سوء استفاده) را دارند. برای دستیابی به اثرات خواب‌آلود و آرامش‌بخش، این قرص‌های خواب‌آور سیستم GABA را فعال می‌کنند که یک انتقال‌دهنده عصبی بازدارنده اصلی سیستم عصبی مرکزی است. این بدان معناست که قرص‌های آرام‌بخش اساساً می‌توانند مغز را کند کنند و اثرات آرام‌بخشی ایجاد کنند.

قرص های خواب آور برای کاهش بیدار شدن از خواب و افزایش خواب عمیق در مصرف کنندگان شناخته شده است.

این قرص‌ها اغلب در صورت نیاز مصرف می‌شوند، یعنی فقط زمانی که مشکوک به این باشد که استراحت کامل شبانه با مشکل مواجه می‌شود. با این حال، گاهی اوقات می توان آنها را برای مصرف هر شب و برای مدت طولانی تجویز کرد.

نشانه های اعتیاد به قرص های خواب آور

برای هر کسی که بنزودیازپین ها یا داروهای Z را با دوز کافی بالا برای مدت زمان کافی طولانی مصرف می کند، ممکن است وابستگی ایجاد شود. وابستگی می تواند فیزیولوژیکی و روانی باشد. هنگامی که دارو قطع می شود، وابستگی فیزیولوژیکی با علائم ترک مشخص می شود.

وابستگی روانی نشان دهنده نیازی است که فرد بدون دارو نمی تواند آن را مدیریت کند.

هنگامی که برای به خواب رفتن به دوزهای قوی تر نیاز است، می تواند نشان دهد که تحمل با دارو ایجاد شده است و وابستگی فیزیولوژیکی ایجاد شده است.

استفاده نادرست از این داروها متفاوت است. برخی از افرادی که برای آنها این قرص‌های خواب‌آور تجویز می‌شود، بیش از آنچه تجویز شده است مصرف می‌کنند یا از این دارو برای اهداف دیگری غیر از خواب استفاده می‌کنند. این الگوی رفتاری ممکن است یک اعتیاد یا چیزی که امروزه به عنوان اختلال مصرف مواد از آن یاد می شود را آشکار کند.

با استفاده بیش از حد از این داروها، علائم و نشانه های زیر ممکن است مشاهده شود:

• گفتار درهم
• مشکل در تمرکز
• چالش های حافظه
• حرکات ناپایدار
• نوسانات خلقی
• خارش
• سرگیجه
• سبکی سر
• رویاها و کابوس های عجیب
• توهمات
• خواب آلودگی در ساعات بیداری

فردی که از قرص های خواب آور سوء استفاده می کند میل به استفاده از این قرص ها در تمام ساعات روز حتی قبل از شب دارد. نیاز به استفاده از قرص ها شاید برای اثر سرخوشی باشد و نه برای ایجاد خواب. افرادی که از قرص‌های خواب‌آور سوء استفاده می‌کنند، معمولاً به دلیل مصرف مداوم قرص‌های خواب‌آور، سریع‌تر از افراد عادی تمام می‌شوند.

تداخلات خطرناک با قرص های خواب

رعایت احتیاط در هنگام استفاده از قرص های خواب آور برای ایجاد خواب خوب بسیار مهم است. این امر به ویژه در مواردی که ممکن است همزمان با داروهای خواب تجویز شده، مواد دیگری به بدن وارد شود، صادق است.

مواد زیر در ترکیب با یک قرص خواب می توانند نتایج منفی در بدن ایجاد کنند:

الکل

هنگامی که الکل مصرف می شود، می تواند باعث خواب آلودگی شود و بر تفکر تأثیر بگذارد. قرص های خواب آور نیز اثر مشابهی دارند. هنگامی که این دو ماده با هم بیش از حد مورد استفاده قرار گیرند، آرام بخش می تواند شدید شود و به طور بالقوه منجر به سرکوب تنفس و حتی مرگ شود.

اگر ترکیب شوند، نتیجه آنها می تواند واکنش شدیدی را در بدن ایجاد کند که باعث ایجاد مشکل در تمرکز و انجام وظایف می شود.

داروهای مسکن

در حالی که مسکن ها (مانند مواد افیونی) می توانند به بدن در مدیریت درد کمک کنند، ترکیب آنها با بنزودیازپین می تواند خطرناک باشد. هر دوی آنها بر سطح هوشیاری، شناخت و عملکرد تنفسی تأثیر دارند. هنگامی که این دو بیش از حد باشد، همچنین می تواند منجر به مصرف بیش از حد شود.

علائم و نشانه های مصرف بیش از حد قرص خواب

در مواردی که قرص های خواب آور بیش از حد تجویز شده مصرف شوند، خطر بالقوه تجربه مصرف بیش از حد وجود دارد.

علائم اولیه این ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• گفتار دچار ابهام می شود
• تغییرات تنفسی رخ می دهد
• تغییر در احساسات و تفکر مشاهده می شود

در صورت بروز این موارد مهم است که فوراً به دنبال کمک پزشکی باشید. موارد شدید مصرف بیش از حد قرص خواب می تواند منجر به مرگ شود.

چگونه اعتیاد به قرص های خواب آور را مدیریت کنیم

قرص‌های خواب‌آور اغلب می‌توانند ابزار مفیدی برای کسانی باشند که مشکل خواب دارند. با این حال، استفاده نادرست از این داروها می تواند کشنده باشد. در صورت بروز اعتیاد به این داروها، روش های زیر ممکن است در نظر گرفته شود:

کاهش دوز دارو

برای کمک به سم زدایی مناسب بدن از قرص های خواب، به طور کلی کاهش تدریجی دوز انجام می شود. این فرآیند به نام مخروطی شدن شناخته می شود و ممکن است با یا بدون داروهای اضافی انجام شود.

برای اطمینان از اینکه این فرآیند به طور ایمن و مؤثر انجام می شود، توصیه می شود که کاهش میزان دوز دارو تحت نظارت پزشک انجام شود.

مشاوره حرفه ای

برای افرادی که درگیر سواستفاده دارویی هستند و ممکن است مشکلی با داروهای خواب تجویزی داشته باشند، صحبت با پزشک خود اولین قدم است. آنها می توانند استراتژی ها و درمان هایی را برای کمک به شما برای غلبه بر این مشکل توصیه کنند.

درمان

تکنیک‌هایی مانند درمان شناختی-رفتاری می‌توانند در صورت وجود به مدیریت میل به قرص‌های خواب کمک کنند و می‌توانند به بررسی افکار و رفتارهای مشکل‌ساز که ممکن است در مصرف مشکل‌ساز شما نقش داشته باشند، پرداخته و آن را مدیریت کنند.

لذت بردن از یک استراحت شبانه خوب چیزی است که همه ما به آن امیدواریم. زمانی که قرص های خواب آور به درستی استفاده شوند، می توانند همان کمک اضافی باشند که برای ترویج استراحت سالم نیاز داریم. با این حال، در صورت سوء استفاده و استفاده بیش از حد، می تواند عواقب منفی داشته باشد.

برای مدیریت مشکل قرص‌های خواب‌آور، مهم است که به دنبال کمک متخصص باشید.