به گزارش پایگاه خبری دانا، هلیکوباکتر پیلوری یک باکتری گرم منفی است که می تواند درون معده انسان زندگی کند و منجر به بیماری هایی مانند گاستریت، زخم معده، روده و سرطان معده شود.

پس از ورود به معده، این باکتری اوره آز ترشح می کند که منجر به خنثی شدن ریز محیط اسیدی پیرامون آن می شود، سپس با کمک تاژک خود وارد آستر اپیتلیال معده می شود، جایی که اسیدیته نزدیک به خنثی است و در آنجا کلونیزه شده به حیات خود ادامه می دهد.

در این مرحله باکتری شروع به ترشح موادی مانند ساسیتوتوکسین واکوئله کننده A، می کند که به سلول های اپیتلیالی پیرامونش آسیب می زند. در مقابل لایه اپیتلیالی پوشاننده معده سیتوکین ها و کیموکیناز هایی برای دفاع ترشح می کند که منجر به بروز عوارض بالینی مانند گاستریک می شود.

محققان کشور با هدف بررسی امکان انتقال سم به وسیله وزیکول های خارج سلولی باکتری و سلول های اپیتلیال به انجام پژوهشی پرداختند که طی آن وزیکول های باکتری ها جمع آوری شده و در مجاورت رده سلولی اپیتلیال قرار گرفتند.

سپس وزیکول های باکتری ها و وزیکول های خارج سلولی سلول های آلوده شده جمع آوری شد و برای آلوده کردن رده سلولی اپیتلیالی تازه ای مورد استفاده قرار گرفت و اثر این وزیکول ها بر سلول ها با روش های آزمایشگاهی بررسی شد.

نتایج این پژوهش که در نشریه بین المللی Microbial Pathogenesis منتشر شده است، نشان داد وزیکول های باکتری دارای نشانگرهای سطحی باکتری و محتوی سم آن هستند در حالی که ویزیکول های خارج سلولی سلول های اپیتلیالی بزرگتر بوده نشانگرهای باکتری و اپیتلیالی را همزمان در خود داشتند.

نتایج این پژوهش نشان داد انتقال سموم باکتری به سلول های اپیتلیال در غیاب باکتری و در حضور وزیکول ها اتفاق می افتد.

نتایج این پژوهش نشان داد وزیکول های خارج سلولی حاصل از سلول های اپیتلیال آلوده شده، مانند وزیکول های باکتریایی قادر به انتقال سموم باکتری، آلوده کردن و ایجاد تغییر در شکل ظاهری سلول ها هستند.

دکتر مرجان محمدی، سمانه صابری، دکتر فائزه شکری و همکارانشان از انستیتو پاستور ایران و پژوهشگاه رویان محققان این پروژه بودند.

انتهای پیام/