حمیدرضا آیت اللهی نوشت این متن در نهج البلاغه آمده است. همانگونه که می دانیم محدودیتهای نشر معارف در زمان مولا بسیار بود ولذا برای ماندگار شدنِ آن دستورالعمل های زندگی سعی می شد که در مختصر ترین کلام، مقصود خود را بگویند تا اندیشمندان بتوانند با حافظه خود در حفظ آنها توفیق یابند. اما در حال حاضر که امکانات نشر معارف فراوان گردیده است، ضرورت داشت که این توصیه ها در قالبی متناسب با ادبیات روز و کمی بدور از اختصار و قابل فهم تر برای جوانانمان تهیه گردد. ذیلا این نصیحت های مبتنی بر چکیده زندگی مولایمان در قالب بیان زمانه مان تقدیم می گردد.

حال اگر مساله ای بر تو سنگین آمد آن را بر نادانی ات حمل کن.

چرا که وقتی پا در این عالم گذاشتی نادان بودی
تا آن که رفته رفته کسانی تورا به آن دانا کردند.
پس، چه بسا اموری که چندان درباره آنها آگاهی نداری
و یا درباره آنها اندیشه ات سرگردان و متحیر است
ولی در آینده نسبت به آنها بینش پیدا خواهی کرد.
در نتیجه باید دستت را در دستان خداوندی قرار دهی که
هم تو را آفرید
و هم روزی بخش تو است
و هم تو را متعادل نموده است.
در نتیجه باید فرمانبرداری و بندگی او را داشته باشی
و به او رغبت و تمایل داشته باشی
و ترس و دل نگرانی ات از او باشد.
پسر عزیزم، همچنین بدان
که هیچکس آن چنان که پیامبر بزرگوار اسلام (ص) از خداوند پیام آورده است پیامی نیاورده است
و فرمان های او را بیان نکرده است.
پس با خوشنودی او را راهنمای خود قرار ده
و او را رهبر خود برای رسیدن به نجات و رستگاری بدان.
من هیچگاه پند و نصیحت خود را از تو دریغ نداشته ام
و تو نیز هر قدر که تلاش کنی که
به این پندها دست پیدا کنی
نمی توانی به آن حد و اندازه ای که من می اندیشم برسی.