بسیار سخت است که دقیقا بدانیم کدام مشاغل به احتمال زیاد با ورود هوش مصنوعی از بین می‌روند، اگرچه می‌توانیم مطمئن باشیم که نوع و ویژگی مشاغل تغییر خواهد کرد.

موانعی که در حال حاضر بر سر راه جایگزینی انسان و ربات‌ها یا همان هوش مصنوعی وجود دارد، صرفاً محدودیت‌های فعلی فناوری هستند که شامل ناتوانی این ابزارهای تکنولوژیک در اجرای طیف وسیعی از مهارت‌های شناختی و حرکتی انسان محور است. ربات‌ها در کارهای تکراری خوب هستند، حتی زمانی که این وظایف بسیار پیچیده می‌شوند و با خرد کردن داده‌های حجیم‌تر همراه می‌شوند، اما آنها اغلب با شکل‌های ساده حرکات و تعاملات انسانی دست و پنجه نرم می‌کنند. اگر شغل شما شامل خلاقیت، قضاوت زیبایی‌شناختی، حرکت واقعاً روان یا برخورد با حساسیت‌های اجتماعی است، احتمالاً در حال حاضر با این اقدامات در امان هستید.

البته هنوز برای افرادی که با مردم سروکار دارند کار زیادی وجود خواهد داشت، اما کسب و کارهای مربوط به جمع آوری داده‌ها، پردازش اطلاعات و جستجوی سوابق اکنون با اطمینان بیشتری توسط ماشین‌ها انجام می‌شود. افرادی که پیش از این کارها را انجام می‌دادند، به ویژه آنهایی که در مشاغل نسبتا ساده‌ای مانند منشی، دستیاران اداری یا شبیه به اینها بودند، ممکن است در آینده جایگزین شوند.

آینده شغلی لزوماً شامل مجموعه پیچیده‌ای از روابط است که به احتمال زیاد آنچه ما از کار می فهمیم را به جای اینکه از بین ببرد، تغییر می‌دهد. روابطی بین افراد و ماشین‌ها وجود دارد که برخی از آنها ممکن است حاصل جمعشان صفر باشد. یعنی کار بیشتر برای آنها به معنای کار کمتر برای ما است.

پزشکانی که از فناوری برای تشخیص سرطان استفاده می‌کنند، کم‌کم باید به فکر تقویت مهارت‌های دیگری هم باشند، از جمله راه‌های بهتر برای برقراری ارتباط با آنچه ماشین‌ها می‌گویند. همچنین متخصصان اخلاق باید تصمیم بگیرند که آیا رابطه پزشک و ماشین مطابق انتظار پیش می‌رود یا خیر و در صورت بروز مشکل چه کاری انجام دهند. بنابراین به احتمال زیاد در عصر هوش مصنوعی، کمبود کار در بیمارستان ها وجود نخواهد داشت.

با نگاه به تاریخ متوجه می‌شویم که انقلاب صنعتی بسیاری از کارها را مختل کرد و کلی از شیوه‌های زندگی را از بین برد یا تغییر داد. این گذار برای کسانی که مجبور بودند از یک حالت معیشتی به حالت دیگر تغییر کنند، تلخ بود. با این حال نتیجه نهایی مشاغل بیشتر بود، نه کمتر. کارخانه‌ها ماشین‌هایی را وارد کردند تا کارهایی را که انسان‌ها پیش از این انجام می‌دادند یا هرگز نمی‌توانستند، انجام دهند، سریع‌تر و با اطمینان‌تر انجام دهند. در همان زمان، کارخانه‌ها محل‌هایی بودند برای بوجود آمدن مشاغل جدید که شامل انجام وظایفی بود که قبل از آمدن ماشین‌ها هرگز مورد نیاز نبودند.

این الگو بارها و بارها تکرار شده است. فناوری جدید شکل‌های آشنای کار را تغییر می‌دهد و باعث اختلال شدید در زندگی انسان‌ها می‌شود. برای افرادی که شغل خود را از دست می‌دهند، فقط می‌توانیم بگوییم که به زودی راه‌های کاملاً جدید برای کسب درآمد به‌وجود می آید.

آنچه یک شغل را از سایر انواع مشاغل متمایز می کند، ارتباط آن با گذشت زمان است. یعنی هرچه زمان بگذرد، آن شغل پابرجا بماند و تغییر نکرده یا به طور کلی از بین نرود. درواقع بسیاری از مشاغل با توجه به وظایف مورد نیازشان دوام بیشتری دارند.

قرن ۲۱ متفاوت است؟

بسیاری از سازمان های بزرگ در مقایسه با همتایان خود در قرن بیستم، کارمندان نسبتا کمی دارند. تکثیر سریع شرکت‌های کوچک تر و با عمر کوتاه‌تر نیز به این معنی است که طول عمر آن چیزی نیست که قبلا تعریف می‌شد. در عصر استارتاپ‌ها، یافتن شغل، حتی شغلی با درآمد بالا، امنیت زیادی را تضمین نمی‌کند. کارها عمر کوتاه‌تری دارند و در نتیجه مشاغل بسیار پراکنده‌تر می‌شوند. تجربه‌های کاری به احتمال زیاد شامل مجموعه‌ای از تجربه‌ها در مشاغل مختلف است که برخی به ناچار همزمان انجام شده و می‌شوند. یک فرد ممکن است مشاغل زیادی داشته باشد، اما این شغل‌ها ارتباط زیادی با هم نداشته باشند.

بیایید خوش‌بین باشیم

ظرفیت مثبت انقلاب هوش مصنوعی بسیار زیاد است. سخت نیست که ببینیم این سیستم‌ها چگونه می‌توانند برای بهبود وضعیت انسان‌ها با رهایی ما از مشقت، نجات از بیماری، حمل و نقل ایمن به کار گرفته شوند. رشد فناوری و هوش مصنوعی دستاوردی را به ما نوید می‌دهند که تا همین اواخر غیرممکن به نظر می‌رسید: طول عمر صدها سال. همه موارد بعید به نظر می‌رسد، اما با توجه به سرعت پیشرفت فعلی، چه کسی می تواند بگوید، آنها اشتباه می کنند؟