آموزش مستقیم کلامی و یا امر و نهی اصول اخلاقی به کودکان، نه تنها موثر نیست، بلکه ممکن است مخرب باشد و باعث مقاومت و لجبازی کودکان شود. آموزش رازداری نیز جداگانه از این مسئله قابل بررسی است. در این راستا، والدین باید در ابتدا به عنوان الگوی رازداری عمل نموده و اصل رازداری را به کودکان به عنوان یک اصل مهم آموزش دهند و در خانواده به آن پایبند باشند.
زمانی که کودک مشکلی را به مادر خود می‌گوید، هرچند لازم است که پدر نیز در جریان قرار گیرد، مادر نباید راز کودک را در حضور او فاش کند. بهتر است مسئله بین والدین مطرح شده و در غیاب کودک بحث شود. رعایت این موارد نشان دهنده آموزش غیرمستقیم رازداری است.
والدین به عنوان نمونه ای از رازداری برای کودکان هستند؛ بنابراین نباید در حضور کودکان راز افراد دیگر را فاش کنند. اصل اول در آموزش رازداری این است که رازهای کودک را حفظ کنیم و اصل دوم آن است که راز دیگران را فاش نکنیم. نباید کودکان را تحریک کرده و به آنها فشار وارد کنیم تا راز دیگران را برای ما فاش کنند. به عنوان مثال، زمانی که کودک به یک مهمانی می‌رود، نباید از او با سؤالات متوالی خواسته شود اتفاقات را برایمان بگوید.
والدین می‌توانند رازداری را به صورت یک بازی به کودکان آموزش دهند تا آنها مفهوم رازداری را درک کنند. در صورتی که کودک رازی را فاش کند، باید رفتار آن را از شخصیت کودک جدا کنیم؛ به عنوان مثال بگوییم این رفتارت مورد پسند نیست، نه اینکه بگوییم "دوستت ندارم" یا "من مامانت نیستم" و...
زمانی که کودک رازدار است و رازداری می‌کند، باید تشویق شود. اما اگر کودک رازدار نباشد، نباید از تشویق منفی یا تنبیه استفاده کنیم. در برخی موارد، کودکان ممکن است رازی را فاش کنند تا توجه بزمانی که کودکان رازداری را به کودکان آموزش می‌دهند، گاهی اوقات می‌تواند روابط دوستانه را تقویت کند، اما در صورت عدم رعایت آن، ممکن است باعث ناراحتی و اختلاف در بین آنها شود. آیا تا به حال اتفاق افتاده که فرزند شما با ناراحتی به شما مراجعه کرده و از دوستش به خاطر فاش کردن راز او نالایق شکایت کند؟
رازداری در نوجوانان
رازداری، یکی از عوامل مهمی است که می‌تواند اعتماد نوجوانان و جوانان به والدین خود را تقویت کند. والدین باید تلاش کنند تا بهترین رازدار برای فرزندان خود باشند و حرفهایشان را به صورت خواسته‌شده یا خواسته‌ناخواسته در جمع دیگران فاش نکنند. این امر به دلیل این است که نوجوان احساس اعتماد به والدین خود را از دست می‌دهد و در نتیجه ممکن است حرفهایش را به دیگران بگوید.
یکی از دلایل اصلی پنهان‌کاری جوانان، عدم پذیرش بسیاری از مسائل توسط والدین است. در این شرایط، جوان نمی‌تواند به والدین خود اعتماد کند و مشکلات خود را با آنها به اشتراک بگذارد. به ویژه در مورد مسائل مربوط به جنس مخالف و وضعیت‌های محدودتر در خانواده‌ها، مشکلاتی وجود دارد. والدین باید با مراقبت و به جا آوردن ارزش‌های اخلاقی در جوانان، از بروز ناهنجاری‌ها جلوگیری کنند.