امروز ۲۰ خرداد برابر با ۹ ژوئن تقویم میلادی است. روزی که در تاریخ آبستن وقایع و اتفاقات زیادی در ایران و جهان بوده است. به مرور برخی از این وقایع می‌پردازیم.

۱۷۴۷l:دهم ژوئن سال ۱۷۴۷ در فتح آباد قوچان، نادرشاه در خوابگاهش به دست تنی چند از ژنرالهایش به قتل رسید و به این ترتیب ناپلئون شرق از این دنیا رفت ـ مردی که آرزو داشت ایران را بار دیگر ابرقدرت جهان کند. دهم ژوئن درعین حال سالگشت مرگ دو زمامدار برجسته دیگر است. دو هزار و هفتاد سال پیش از قتل نادر، اسکندر مقدونی نیز دهم ژوئن (سال ۳۲۳ پیش از میلاد) در بابل (جنوب غربی بغداد امروز) درگذشت و دهم ژوئن سال ۱۱۹۰ فردریک باربروسا (ریش قرمز) پادشاه امپراتوری مقدس (کاتولیکهای اروپا) در جریان لشکرکشی به خاور میانه (جنگهای صلیبی) در رود سالف (گوک سو) در جنوب غربی آناتولی (ترکیه امروز) غرق شد و عمرش پایان یافت.

۱۳۳۲ش:خردادماه سال ۱۳۳۲ - در اوج در گیری ایران و انگلستان که دولت تازه جمهوریخواهان آمریکا نیز وارد آن شده بود، مخالفت با اعتبارنامه برخی نمایندگان و وارد کردن اتهام به این و آن در مورد مشارکت در ربودن و قتل سرتیپ افشار توس رئیس شهربانی وقت - مسئله دیگری توجه تهرانی ها را به خود جلب کرده بود و آن معارضه شهرداری با توزیع کنندگان گوشت (عمده فروشها) بود که ۱۹ خرداد به اوج خود رسیده بود. در این روز امینی شهردار وقت (که در سال ۱۳۸۸ فوت شد) به عمده فروشها اخطار کرد که اگر بخواهند بیش از این بازی درآورند، شهرداری خود مستقیما به توزیع گوشت میان قصابی ها اقدام خواهد کرد و چنانچه بعضی قصابها اخلال کنند؛ در هر کوچه و خیابان دکه نصب خواهد کرد و به فروش گوشت مشغول خواهد شد.

۱۳۵۷ش: در مراسم چهلمین روز درگذشت استاد مطهری که با حضور آیت الله خمینی و بسیاری از روحانیون در مدرسه فیضیه قم برگزار شده بود، فلسفی واعظ معروف در خطابه ای آن دسته از سیاستمداران را به باد انتقاد گرفت که به اظهار او، می گویند: اسلام؛ بلی، ولی روحانیون؛ نه. وی گفت که همین ها در زمان حکومت دکتر مصدق همین شعار را علم کردند و موجب تضعیف و برانداخته شدن او شدند و ....

۱۳۵۹ش: بیستم خرداد ۱۳۵۹ پس از تصویب ۱۸۰ اعتبارنامه، نخستین دوره مجلس شورای اسلامی در تهران آغاز بکار کرد. پیش از انتخاب هیات رئیسه مجلس، ریاست سنی آن با یدالله سحابی بود.

درجلسه ۲۰ خرداد اعتبار نامه های دریادار دکتر احمد مدنی نماینده منتخب کرمان، هاشم صباغیان و علی اکبر معین فر که با اعتراض رو به رو شده بود به کمیسیون تحقیق ارجاع شد و اعلام گردید که شورای نگهبان که بدون موجودیت آن مجلس نمی تواند قانون وضع کند هفته بعد آغاز بکار خواهد کرد.

۱۲۱۳م: دهم ژوئن (بیستم خرداد) زادروز فیلسوف ایرانی، صوفی و عارف بزرگ فخرالدین ابراهیم است که در سال ۱۲۱۳ میلادی در نزدیکی شهر همدان به دنیا آمد و راه مولوی را ادامه داد. فخرالدین که ۷۶ سال عمر کرد بر افکار بسیاری از فلاسفه پیش از خود تفسیر نوشت، از جمله بر عقاید «ابن عربی». لمعات یکی از تالیفات اوست. وی شعر نیز می سرود.

۲۰۰۸م: سال ۲۰۰۸ و دو ماه پیش از تشکیل کنوانسیون حزب دمکرات آمریکا جهت تعیین نامزد حزب در انتخابات نوامبر آن سال ریاست جمهوری ، جو بایدن سناتور ایالت دلیور (دلور) و یکی از داوطلبان نامزدی آن حزب گفته بود که با تجربه و آگاهی اندک «باراک اوباما» که (یک وکیل قضایی در شیکاگو بود) از سیاست خارجی، تاریخ تحولات گیتی و مسائل جهانی اگر انتخاب شود آمریکا در هرگونه بحران جهانی آسیب فراوان خواهد دید و با توجه به روند وضعیت جهان، او (بایدن) یقین دارد که وقوع یک بحران شدید نزدیک است و .... کنوانسیون حزب دمکرات در ماه آگوست برگزار شد.

۱۹۰۳م: ده روز پس از قتل پادشاه صربستان، جزئیات این رویداد انتشار یافت، از این قرار: چند سرهنگ ارتش صربستان با یک هنگ سرباز سی ام ماه مه سال ۱۹۰۳ در ساعات شب به کاخ الکساندر اوبرنویچ اول پادشاه وقت صربستان حمله بردند و او و همسرش «دراگا» را کشتند. الکساندر با محافظانش تا ساعت ۴ بامداد مقاومت کرده بود.

با قتل الکساندر دودمان اوبرنویچ منقرض شد و سلطنت به دودمان کارا (قره) جورجویچ (جورج سیاه ) انتقال یافت. میلوخ اوبرنویچ و جورج سیاه از قهرمانان استقلال صربستان و کرواسی و اخراج عثمانیان از این دو سرزمین بودند که به همین سبب حکومت این سرزمین ها یکی پس از دیگری به خاندان آندو داده شد.

۱۹۲۴م: گیاکومو ماتئوتی رئیس فراکسیون سوسیالیستها در پارلمان ایتالیا در پی انتقاد شدید از اظهارات موسولینی رئیس وقت دولت ایتالیا روز ۱۰ ژوئن ۱۹۲۴ در راه خانه اش ربوده شد و جسد او سه روز بعد در خارج از شهر به دست آمد.

اختلاف نظر او با موسولینی از زمانی آغاز شد که موسولینی به دفاع از آن دسته از صاحبان صنایع سخن گفته بودکه در کارشان موفق و در پیشرفت ایتالیا و قدرتمند کردن آن موثر بوده اند. ماتئوتی گفته بود که این حمایت موسولینی باعث افزون شدن ظلم این جماعت به کارگران و اسثتمار هرچه بیشتر آنان می شود.

در پی کشف جسد ماتئوتی ، سوسیالیست ها با برگزاری تظاهرات خواهان برکناری موسولینی شدند ، ولی پادشاه ایتالیا قبول نکرد که موسولینی در آن قتل دست داشته و پیشنهاد برکناری وی را رد کرد.

۱۹۵۲م: ادیب شیشکلی مرد نیرومند وقت سوریه ۱۰ ژوئن ۱۹۵۲ در واکنش به ادعای وارده به ملک طلال پادشاه اردن که به بیماری روانی دچار شده است! اعلام کرد که این ادعا ساخته و پرداخته دولت انگلستان است که می خواهد او را که مخالف وحدت عراق و اردن است از سلطنت معزول کند (شیشکلی این مطلب را زمانی بیان داشت که هنوز ملک طلال به بهانه بیماری روانی برکنار نشده بود. طلال چند روز پیش از اعلام این مطلب به سفارت انگلستان در پاریس رفته بود و به سران دولت لندن دشنام داده و آنان را استعمارگر خوانده بود).

۲۰۰۴م: «جی. برینکلی» هشتم ژوئن ۲۰۰۴ در نیویورک تایمز نوشت: چند مامور سابق «سیا» به او گفتند که ایاد علاوی که از سوی شورای حاکمیت منصوب آمریکا در عراق به سمت نخست وزیر موقت این کشور تعیین شده است سازمانی را در تبعید اداره می کرد که اوایل دهه ۱۹۹۰ تحت نظارت «سیا» به قصد سرنگونی صدام حسین گروهی را به بغداد فرستاده بود تا خرابکاری و بمب گذاری کنند و این افراد اعزامی از طریق شمال عراق وسائل منفجره و اتومبیل انفجاری به بغداد قاچاق کرده بودند، ولی این خرابکاری ها نتوانست به حکومت صدام آسیب بزند.

برینکلی ضمن بردن نام این ماموران سابق سیا اضافه کرده بود که این خرابکاری ها بین سالهای ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۵ صورت گرفت. این ماموران محل خرابکاری ها را بیان نداشتند ولی در آن زمان پلیس عراق چند مورد بمب گذاری از جمله انفجار سینما و اتوبوس مدرسه را گزارش کرده بود که تلفات سنگین داشتند. رابرت بائر مامور سابق سیا به برینکلی گفته بود که انفجار پرتلفات اتوبوس مدرسه در بغداد که به مرگ چندین کودک انجامید کار عوامل «علاوی» بود و در این زمینه «کنت پولاک» تحلیلگر سیا اظهارداشت که دزد را فرستاده بودند تا دزد را بگیرد.

۲۰۰۴م: تفسیرها درباره قطعنامه ۳۲ ماده ای مصوب هشتم ژوئن ۲۰۰۴ شورای امنیت مربوط به عراق حاکی از آن بود که این قطعنامه که چهار بار هم مورد اصلاح عبارتی قرار گرفته بود کارآیی نخواهد داشت و رویدادهای بعدی ثابت خواهد کرد که وضعیت را در عراق تغییر نخواهد داد و مسائل همچنان پیچیده تر و بغرنج خواهند شد زیرا که حسن نیّت در تنظیم آن وجود نداشته است. اصحاب نظر در همان زمان (روزهای اول و دوم پس از تصویب قطعنامه) گفته بودند این قطعنامه که برغم ادای چند دولت به مخالفت، به آسانی خوردن آب به اتفاق آراء از تصویب گذشت به دولت موقّت عراق و وضعیت این کشور که بدون مجوز سازمان ملل به اشغال نظامی در آمده است مشروعیت و اعتبار بخشیده! و به همین نسبت در چشم جهانیان از اعتبار سازمان ملل کاسته شده است.

۲۰۰۴م: در قطعنامه آمده است که ماندن و رفتن نیروهای خارجی (در آن زمان ۱۳۸ هزار آمریکایی و ۲۵ هزار نظامی بیگانه دیگر) منوط به خواست دولت عراق است. در تفسیر این ماده از قطعنامه، اصحاب نظر عموما گفته بودند که این جمله برای راضی کردن افکار عمومی بوده و گرنه در عمل، دولت بغداد بدون اشاره واشنگتن خروج نیروها را تقاضا نخواهد کرد و تازه، خروج نیروی نظامی به دلایل لجستیک، سریع و فوری نیست و خروج کامل آن ماهها و بلکه سالها طول می کشد. به علاوه، آمریکا به عراق نرفته است که خارج شود. دولت آمریکا از نیمه اول قرن بیستم و به ویژه از زمان جنگ جهانی دوم برنامه داشت که جای انگلستان را در خاورمیانه حساس و نفتخیز بگیرد و در عراق که مرکز آن است استقرار یابد. بهانه تراشیدن برای ماندن آمریکا در عراق کاری بسیار آسان خواهد بود. فرانسه، آلمان، و کانادا این را می دانستند که در این قطعنامه تعهدی برای اعزام نیرو به عراق و شریک آمریکا شدن نسپردند. امروزه (ژوئن ۲۰۰۴) در عراق، آمریکا با گروههای غیر دولتی مقاومت درگیر است اما در آینده مدعّیان نیرومندتر و علنی تری خواهد داشت که «دولت» و نیرومند خواهند بود. روسیه شریک نظامی آمریکا در عراق نشد زیرا که در آینده یکی از این مدعیان بالقوه خواهد بود.