به گزارش پایگاه خبری دانا پس از دستگیری امام خمینی (ره) و وقوع قیام خونین ۱۵ خرداد ۱۳۴۲، حوزه‌های علمیه عراق و نیز مردم شهر‌های ایران حمایت خود را از امام و تنفر خویش را نسبت به اعمال وحشیانه رژیم شاه اعلام نمودند و خواستار آزادی فوری رهبر نهضت اسلامی ایران شدند. در ادامه این اعتراضات، اعتصاب سراسری تهران در ۲۱ خرداد ۱۳۴۲ به مناسبت هفتم فاجعه خونین ۱۵ خرداد، ضرب‌های بود که رژیم طاغوت را درماندهتر کرد. همچنین مهاجرت علما و مراجع قم و مشهد و علمای سرشناس شهرستان‌ها به تهران موجب شد که رژیم، تن به سیاست آرامسازی و تشنجزدایی زند و با آزادنمایی رهبر نهضت اسلامی ایران، خشم‌ها را فرو نشاند.