به گزارش پایگاه خبری دانا، امروز ۱۰ مرداد است. روزی که در تاریخ آبستن وقایع و اتفاقات زیادی در ایران و جهان بوده است. به مرور برخی از این وقایع می‌پردازیم.

۱۹۵۲م: به دستور دکتر محمد مصدق نخست وزیر وقت، یکم اوت ۱۹۵۲ (دهم امرداد ۱۳۳۱) اشرف پهلوی خواهر دوقلوی شاه وقت، ایران را ترک کرد و روانه اروپا شد. دکتر مصدق با مداخله بستگان و نزدیکان شاه در امور کشور شدیداً مخالف بود. وی بارها در جلسات شورای وزیران و در مصاحبه های مطبوعاتی و سخنرانی های خود گفته بود که هیچ عاملی بیش از مداخله و اعمال نفوذ اصحاب نام و متنفذان در معاملات دولتی و انتصابات و اموری نظیر اینها مردم را عصبی و آماده عصیان نمی کند. این مداخلات همه قشرها را خشمگین می سازد بویژه طبقه منوّر و متوسط را که کوشش ما بر افزایش شمار اعضای این طبقه است. مصدق همچنین می دانست که اشرف از ورود به توطئه بر ضد دولت او خودداری نمی کند و اطلاعات شهربانی (پلیس) را مامور گزارش تماسهای او کرده بود. مصدق برای قطع اعمال نفوذ و نیز پیشگیری از توطئه احتمالی اشرف بر ضد دولت خود و همکاری با عوامل بیگانه دستور داده بود که از کشور خارج شود. اشرف یک سال بعد در همین زمان (در آستانه براندازی ۲۸ امرداد ۱۳۳۲ = اوت ۱۹۵۳ ) به گونه ای محرمانه به ایران بازگشت!. همزمان، سرهنگ شوارتسکوف آمریکایی هم وارد تهران شده بود و ....

۱۳۸۳ش: در «صفحه مجلس» روزنامه شرق شماره دهم مرداد ۱۳۸۳ اطلاعیه ای چاپ شده بود که چون تازگی دارد یکی دو قسمت آن در زیر خواهد. از آنجا که عینا و شماره بندی شده به چاپ رسیده بود به نظر می آید آگهی باشد، زیرا در روزنامه نگاری چنین روالی برای خبرنویسی نیست. در عمر روزنامه نگاری ۴۸ ساله خود که هر روز همه خبرهای جهان را مرور کرده ام چنین پاسخ تندی را از جانب یک موسسه به پارلمان یک کشور ندیده بودم. به نظر می رسد که این پاسخ به اظهارات چند نماینده که نظر آنان است داده شده باشد. پاسخ، نوعی انتقاد نسبت به آن نمایندگان است. معمولا پاسخ به پارلمان از طریق وزیر مربوط و یا معاون پارلمانی وزیر( به شرط این که پارلمان انتصاب آن معاون را قبلا تایید کرده باشد) با لحنی بسیار ملایم داده می شود. پاسخ به مجلس ارسال می شود، نه روزنامه. هنگام طرح پاسخ در مجلس، اگر مطرح شود؛ روزنامه پاسخ و عکس العمل مجلس نسبت به آن را تواما منتشر می کند. اینک باید دید که واکنش مجلس به این «نوآوری» چه خواهد بود!.

۱۳۸۸ش: به مناسبت ورود مرگ محمدرضا پهلوی ـ آخرین شاه نظام سلطنتی ایران، به سال سی ام، برخی ار رسانه های آمریکا و اروپا در یکمین هفته امردادماه ۱۳۸۸ (هفته آخر جولای ۲۰۰۹) به درج نظر تاریخنگاران درباره او پرداخته بودند که خودش هم کتابی تحت عنوان «پاسخ به تاریخ» تالیف کرده که در سال ۱۹۸۰ به زبان انگلیسی منتشر شده است. در طول ۲۹ سالی که از درگذشت پهلوی دوم گذشته هرسال مورخان معاصر به این مناسبت به اظهار نظر پرداخته اند.

۱۸۱۹م: امروز زادروز هرمن ملویل Herman Melville داستان نویس و شاعر آمریکایی است که اول اوت ۱۸۱۹در شهر نیویورک در یک خانواده بازرگان به دنیا آمد و ۲۸ سپتامبر ۱۸۹۱ در گذشت. هرمن ۱۲ ساله بود که پدرش از اندوه ورشکستگی دیوانه شد و درگذشت .پدر هرمن وارد کننده کالا از فرانسه بود. هرمن که در زمینه ادبیات و کارهای شکسپیر مطالعه فراوان داشت تصمیم به کار در کشتی گرفت و از کشتی های شکار نهنگ آغاز کرد و به عنوان ملوان نیروی دریایی آمریکا پایان داد. وی به هاوایی و بعدا به میان تاپی ها رفت و زندگانی پر ماجرایی داشت. در بازگشت به نیویورک و سکونت با مادر، به نوشتن داستان پرداخت.

داستان های او همه در رابطه با دریا بود ؛ آن چه را که دیده و بر سرش آمده بود که می توان آنها را نوعی خاطرات توام با داستان توصیف کرد. یک داستان او که « مابی دیک » عنوان دارد یک شاهکار ادبی است. کتاب معروف دیگرش « اومو » درباره جزایر جنوبی یونان است که در طول کار در نیروی دریایی آمریکا به آنجا رفته بود . داستان معروف دیگر او « تای پی » عنوان دارد که درباره این قوم اقیانوس آرام است که مدتی با آنان زندگی کرد. آخرین داستان او که نیمه تمام ماند و نویسنده ای دیگری آن را به پایان برد « بیلی باد » عنوان دارد که شرح اعدام یک ملوان جوان انگلیسی است که به خاطر جرمی که فرمانده کشتی مرتکب شده بود او را محاکمه و اعدام کردند. ماجرا در جریان یک جنگ دریایی انگلستان و فرانسه رخ داده بود.

۱۹۹۹م: امروز سالگشت درگذشت «نیراد چودریNirad Chowderi» نویسنده بنگالی است که اول اوت سال ۱۹۹۹ در یکصد و دو سالگی درگذشت و دهها اثر از خود به جای گذارد.

چودری که در بنگال شرقی (بنگلادش امروز) به دنیا آمده و در هند و انگلستان زندگی کرده بود در ۹۹ سالگی آخرین کتاب خود تحت عنوان «۳ سوار» را نوشت. نوشتن یک کتاب کامل، جالب و بدون نقص در این سن، در تاریخ ادبیات جهان بی سابقه بوده است.

چودری که در دانشگاه کلکته، رشته تاریخ را تحصیل کرده بود، کار نویسندگی را از نوشتن مقاله و تفسیر خبر آغاز کرد. وی برای رادیو هند هم تفسیر می نوشت و شخصا این تفسیرها را می خواند

اوت (آگست ـ اوگوست)، هشتمین ماه میلادی در تقویم گریگوری، از امروز آغاز می شود که نامگذاری آن داستانی جالب دارد، از این قرار:

در تقویم رومی که به دستور «ژولیوس سزار» تدوین شده بود و در آن تقویم، که «سال» بمانند تقویم ایرانیان از مارس آغاز می شد، ماه اوت فعلی ماه ششم بود و Sextilis (ماه ششم) خوانده می شد. ماه پیش از آن را به این مناسبت که ژولیوس سزار در آن به دنیا آمده بود، ژولای (جولای ـ ژوئیه) نامگذاری کرده بودند که پس از گذشت بیش از دو هزار سال به همین نام باقی مانده است.

پس از سزار، پسر خوانده او «گایوس اوکتاویوسGaius Octavius» به سمت امپراتور انتخاب شد و سزار اوکتاویانوس نام گرفت. سنای روم پس از غلبه اوکتاویانوس بر مخالفین و در صدر آنان مارکوس آنتونیوس و کلئوپاترا ملکه یونانی تبار مصر، وی را لقب «اوگوستوسAugustus» داد و پیشنهاد او را که به تنهایی حکومت کند و شریک نداشته باشد تصویب کرد. گام بعدی اوگوستوس که پا در جای پای پدر خوانده اش می گذارد، قرار دادن نام خود بر یکی از ماههای سال بود و ماه ششم را که متعاقب ماه ژولای (ماه ژولیوس سزار) بود برگزید و آن را «اوگوست» نامید که هنوز باقی مانده است. کار بعدی او که خودخواهی محض خوانده شده است این بود که اعلام کرد ماه اوگوست باید مانند ماه ژولای ۳۱ روزه باشد تا دست کمی از ماه ژولیوس سزار نداشته باشد که عملی شده است و به این ترتیب، سال میلادی که خورشیدی است دارای هفت ماه ۳۱ روزه است!.

اوگوستوس پس از ۴۰ سال حکومت در نوزدهم اوگوست (ماهی که به نام خودش بود) در سال ۱۴ میلادی درگذشت.

۴۱م: یکم اوت سال دهم پیش از میلاد،کلادیوس که ۲۵ ژانویه سال ۴۱ میلادی در ۵۱ سالگی از سوی سنای روم جانشین «کالیگولا» شد به دنیا آمد و در طول زمامداری خود کوشش بسیار کرد تا طرز تفکر رومیها با توجه به حقایق زمان تغییر یابد. از جمله پیشروی و توسعه روم باید عمدتا در غرب صورت گیرد تا شرق زیرا، برای توسعه قلمرو روم در شرق نیاز به مقابله با ایرانیان است که روم استطاعت آن را ندارد و همیشه تلفات و هزینه سنگینی متحمل شده است. همین طرز فکر باعث تصرف کامل انگلستان توسط رومی ها شد. یکی دیگر از اصلاحات او؛ عضویت نمایندگان سرزمینهای متصرفه روم در سنای این کشور که مردم این سرزمین ها احساس کنند جزیی از خاک روم هستند و بدون تأیید سناتورهای آنان قانونی وضع نخواهد شد که به زیانشان باشد. اجباری کردن تدریس تاریخ، فلسفه، ریاضیات و ادبیات در مدارس قلمرو روم که آنها را معلومات اربعه نامید و بدون تسلط بر آنها، هیچکس نمی توانست مقام دولتی، ژنرال ارتش و فرماندار شهرستان شود، از جمله اصلاحات دیگر وی بود. تکلیف قرار دادن برای امپراتور (منتخب سنا)، که مایحتاج غذایی مردم را تأمین کند و به همین دلیل، وی در ۲۴ کیلومتری جنوب شهر رم بند «استیا Ostia» را ساخت تا کشتی های بزرگ حامل غلات، حبوبات و احشام بتوانند در آنجا بار خود را تخلیه کنند، توسعه تجارت با «شرق دور», هند و بنادر جنوبی ایران در خلیج فارس از طریق مصر و دریای سرخ، اجباری کردن تدریس فن بیان و درست سخن گفتن در مدارس و آزاد شدن بردگانی که با سواد شوند و زبان رومی (لاتین) و تاریخ روم و حساب کردن را فراگیرند از موارد اصلاحات کلادیوس Cladius به شمار می روند. خود او الکن بود و با ممارست بسیار بر این عیب که اصلاح آن لازمه رهبری کشور است فایق آمده بود.

۵۲۸م: در سال ۵۲۷ میلادی ژوستینین Justinian (ژوستینیانوس) امپراتور روم شد و ۳۸ سال حکومت کرد. وی و معاصر او خسرو انوشیروان آخرین حکمرانان بزرگ دو امپرتوری روم و ایران بودند و بمانند یکدیگر توجه خاص به ایجاد دادگاههای مختلف و وضع قوانین دادرسی داشتند. ژوستی نیان در طول حکومت ۳۸ ساله خود، در آفریقا و اسپانیا و غرب به فتوحات بزرگی نائل آمد ولی سه بار از ایرانیان شکست نظامی خورد و اراضی وسیعی را از دست داد. در سال ۵۴۵ میان دو امپراتوری یک قرارداد صلح امضاء شد ولی این قرارداد به اختلافات و نزاع دو دولت پایان نداد.

۱۹۳۶م: هشتمین دور تازه بازیهای المپیک در این روز در سال ۱۹۳۶ در شهر برلن آغاز شد. برای انجام این دور مسابقه ها که در آن ورزشکارانی از ۵۲ ملت شرکت کرده بودند بزرگترین استادیوم آن زمان جهان ساخته شده بود. این استادیوم در طول دو سال آماده شده بود. هیتلر در مراسم آغاز این مسابقه ها شرکت کرده بود و ورزشکاران از برابر رژه رفته بودند و ۳ هزار کبوتر پرواز داده شده بود. در مراسم گشایش این بازی ها یکصد هزار تن و عمدتا آلمانی حضور یافته بودند و برای هیتلر سرود خوانده و کف زده بودند.

۱۹۶۶م: یکم اوت ۱۹۶۶ حادثه ای بی سابقه در دانشگاه تکزاس واقع در شهر آستین روی داد. در این روز، نزدیک ظهر، چارلز جوزف ویتمن Charles Joseph Whitman دانشجوی ۲۵ ساله رشته معماری که قبلا یک سرباز تفنگدار بود پس از کشتن مادر و همسر خود در خانه های جداگانه، با تفنگ و به حدکافی مهمات به دانشگاه بازگشت و از برج ۲۷ طبقه دانشگاه بالا رفت و از آنجا بنای تیراندازی به پایین را گذارد و به هرکس که در دید او قرار گرفت تیراندازی کرد؛ از دانشجو و استاد تا مراجعین عادی و کارمند.

در این تیر اندازی ۱۴ تن از جمله یک بانوی حامله کشته و ۳۳ تن دیگر زخمی شدند و چارلز جوزف هم به دست پلیس کشته شد. چارلز یک دانشجو خوب و ساعی اعلام شده بود.

۱۹۷۸م: در این روز- یکم اوت- در سال ۱۹۷۸ میلادی آن دسته از مردم نیکاراگوئه که ضد حکومت خانواده ساموزا بودند در سراسر این کشور دست به اعتصاب و راهپیمایی زدند و مخالفت خود را که از سال ۱۹۷۲ (روز وقوع زمین لرزه مرگبار شهر ماناگوئه) آغاز کرده بودند به اوج رسانیدند. اعتراض مردم به این بود که چرا بستگان ساموزا مقامهای دولتی و شرکتهای انتفاعی و منابع ثروت را اختصاص به خود و در انحصار خود قرار داده اند و چرا «آناستازیوساموزا دبایله Debayle» در پایان دوره شش ساله ریاست جمهوری خود انتخابات را برگزار نکرده است و پدر، عمو و خود او ۴۱ سال به طور غیرقانونی بر نیکاراگوئه حکومت کرده اند. دوهفته بعد از میان مخالفان که از قشرهای مختلف بودند، گروه مسلح چپگرای ساندینیستها کاخ دولت را تصرف کرده و ۱۵۰۰ کارمند آن را به گروگان گرفت. این وضعیت همزمان با اوجگیری انقلاب ایران بود. به هر حال، ساموزا در ۲۵ ژوئیه سال ۱۹۷۹ براثر فشار مخالفان کناره گیری کرد و به پاراگوئه گریخت، زیرا در آخرین لحظه دولت آمریکا حاضر نشده بود به او پناهندگی دهد و دوماه بعد در شهر آسانسیون پاراگوئه هدف گلوله بازوکا قرار گرفت و کشته شد.

یک زن نیکاروگوایی از فرط خشم، از بقایای مجسمه فلزی سوموزا که انقلابیون پس از قطع سر و پایاهایش و انتقال از میدان شهر به یک گودال دور افتاده افکنده اند دست بر نداشته و با چوبدستی آن را می کوبد!

۱۳۵۷ش: به مناسبت وقایع نیکاراگوئه در مردادماه سال ۱۳۵۷ «اوت ۱۹۷۸ میلادی» این نگارنده تفسیری درباره نیکاراگوئه و خانواده ساموزا نوشت که چند روزی به علت مخالفتهای زیاد انتشار نیافت. استدلال این بود که بستگان و دوستان شاه هم همانند خانواده ساموزا مقامهای حساس و مهم را در ایران در دست خود دارند و در همه شرکتهای پرسود نیز شریک هستند از جمله خواهران و برادران شاه و این تفسیر آتش انقلاب را شعله ور تر خواهد ساخت. نگارنده زیر بار تعدیل و حذف قسمتهایی از آن نمی رفت تا سرانجام پس از چند روز جر و بحث سردبیر وقت روزنامه اطلاعات دستور چاپ آن را عینا تحت نام نویسنده در صفحه ششم مورخ ۹ شهریور ۱۳۵۷ (شماره ۱۵۷۰۰) این روزنامه داد.

۱۹۹۱م: ۳۱ ژوئیه ۱۹۹۱ و پنج ماه پیش از فروپاشی شوروی، جورج بوش (پدر) رئیس جمهوری وقت آمریکا در مسکو با میخائیل گورباچف قرارداد کاهش سلاحهای اتمی تا میزان یک سوم و موشکهای دوربرد دو کشوررا تا ۵۰ درصد امضا کردند. این قرارداد «ستارت - ۱» نامیده شده است که از قراردادن حروف اول کلمات عنوان قرارداد درکنار هم ساخته شده است. این قرارداد که در آن طرف مغبون، مسکو بود متحدین آمریکا را شامل نمی شد. دولت مسکو متحد اتمی خارج از چارچوب اتحاد شوروی نداشت، ولی انگلستان و فرانسه متحدان نظامی آمریکا و نیز اسرائیل دارای چنین سلاحهایی بوده اند. مفاد این قرارداد، باید در طول هفت به اجرا درمی آمد و در پایان این مدت شمار کلاهک ها محدود به ۶ هزار و ۵ هزار می شد. قبلا و در دهه ۱۹۷۰ (سالهای ۱۹۷۲ و ۱۹۷۹)، دو دولت قرارداد محدود کردن موشکهای دوربرد را میان خود امضاء کرده بودند که «سالت» عنوان گرفته است. در دهه اول قرن ۲۱ سران روسیه نشان داده اند که از این قراردادها زیاد خرسند نیستند، و همچنین قول و قرارهای عمدتا غیرعلنی گورباچف با آمریکا را که یکطرفه اجرا شدند؛ پیمان ورشو منحل شد ولی پیمان ناتو گسترش یافت، شوروی فروپاشید اما اتحادیه اروپا شکل گرفت و درحال توسعه است.

۲۰۰۳م: از یکم اوت ۲۰۰۳ و چند روز پس از تصویب لایحه «کویزومی» نخست وزیر وقت ژاپن در پارلمان این کشور مبنی براعزام سربازان ژاپنی به عراق و جنگیدن در کنار آمریکا، این موضوع در جامعه ژاپن شکافی عمیق ایجاد کرده بود. هنگام طرح این لایحه هم نمایندگان مخالف فریاد فراوان کشیده ، روی میزهای پارلمان پریده و مشت بر زیردستی های خود کوبیده بودند که این لایحه مغایر قانون اساسی است که خود مقامات آمریکایی هنگام اشغال نظامی ژاپن برای این کشور تدوین کرده اند و ما به این قانون که سربازانمان در سرزمینی دیگر نکشند و کشته نشوند راضی هستیم و ۵۸ سال در جامعه ما صحبت از جنگ نبود. با وجود این، لایحه کویزومی در ۲۶ ژوئیه ۲۰۰۳ به تصویب رسید.

نتیجه نظر سنجی که به سفارش روزنامه آساهی انجام شده و چهار شنبه ۳۰ ژوئیه ۲۰۰۳ انتشار یافت نشان داد که تنها ۳۳ در صد از ژاپنی ها مخالف این لایحه نبودند و مابقی نه تنها آن را مغایر قانون اساسی می دانستند بلکه از آن واهمه داشتند که پای ژاپن بار دیگر به درگیری های بین المللی باز شود و اوضاع آسیای جنوب شرقی که اینک با نیمه اول قرن ۲۰ فرق دارد به زیان ژاپن دگرگون شود. چین دیگر آن کشور مفلوک سابق نیست، کره شمالی دارای موشک و سلاح اتمی شده و روسیه خود را از دردسرهایی که داشت نجات داده و ویتنام را که همه می شناسند.

ژاپنی های مخالف این لایحه گفته بودند با شهرتی که ژاپن به خاطر کارهایش در نیمه اول قرن ۲۰ به هم زده و هنوز فراموش نشده اند به مصلحت این کشور نست که دست کم بدون تصویب سازمان ملل به عراق قدم بگذارد. اگر این کار خوب بود آلمان و فرانسه قدم پیش می گذاشتند.

۱۹۸۲م: دادگاه عالی کشور گواتمالا واقع در آمریکای مرکزی به شکایت «افرین ریوس مونت Effrain Rios Montt» دیکتاتور سابق که در ۱۹۸۲ با یک کودتای نظامی برای یک سال و اندی رئیس این کشور شده بود اول اوت ۲۰۰۳ رای داد که او می تواند در انتخابات ریاست جمهوری و هر گونه انتخابات عمومی دیگر شرکت کند و قانون اساسی و قوانین موضوعه نمی توانند « حق » را از کسی سلب کنند. قانون اساسی نسبتا تازه گواتمالا( مصوب ۱۹۸۵ ) شرکت دیکتاتورهای سابق این کشور و کسانی را که در گواتمالا دست به کودتای نظامی زده بودند برای احراز مقامهای انتخابی ممنوع کرده است. هفته پیش از اعلام این تصمیم ، هواداران « مونت » که یک ژنرال بازنشسته است در خیابانهای پایتخت گواتمالا به حمایت از او دست به تظاهرات زده بودند . شمار آنان را بیش از پنج هزار تن گزارش کرده بودند.

۲۰۰۳م: مقامات مربوط دولت آمریکا اول اوت ۲۰۰۳ تصویب کردند که ۳۰ هزار دلار جایزه « لو دادن » دو پسر صدام حسین به فردی که نشانی مخفیگاه آنان را به نظامیان آمریکایی داده بود پرداخت شود ، ولی از افشاء نام این فرد خودداری کردند . طبق پاره ای از گزارشهای تایید نشده که از رادیو اسرائیل هم پخش شد ، برنده این پاداش یک تاجر عراقی به نام « نواف زیدان » بوده است . عدی و قصی صدام حسین و نوه ۱۴ ساله او که در خانه ای در موصل پنهان شده بودند لو رفتند ، ۲۲ ژوئیه ۲۰۰۳ این خانه به محاصره نیروهای امریکایی درآمد و ضمن تیراندازی از زمین و هوا این دو برادر ، نوه ۱۴ ساله صدام و مردی که با آنان بود کشته شدند. دولت آمریکا قبلا برای دستگیری و یا سر هرکدام از این دو برادر ۱۵ میلیون دلار پاداش تعیین کرده بود و برای سر صدام ۲۵ میلیون دلار.

۲۰۰۳م: به گزارش اول اوت ۲۰۰۳ واشنگتن پست، یک عراقی سالخورده به نام« سالم کربول» در روستای خود طلوعیه پسر ۲۸ ساله اش صباح کربول را که خبر چین نیروهای آمریکایی مستقر در عراق شده بود در حضور پسر دیگرش به گلوله بست. چون صباح بر اثر تیر اندازی پدر با تفنگ کالاشنیکوف زخمی شد و هنوز جان در بدن داشت ، برادرش صلاح کار نیمه تمام پدر را به انجام رسانید و برادر را با شلیک گلوله دیگری کشت. طلوعیه در منطقه تکریت و در کنار دجله قرار گرفته است.

۲۰۰۳م: دولت اردن یکم اوت ۲۰۰۳ اعلام کرد که به دو تن از دختران صدام حسین به نام «رنا» و «رغد که با ۹ فرزند خود وارد آن کشور شده اند پناه داده است زیرا که نامشان در فهرست آمریکا مربوط به عراقی هایی که باید دستگیر شوند نبوده است.

این عده که چند ساعت پیش از انتشار اعلامیه دولت اردن وارد این کشور شده بودند تا آن زمان در منطقه بغداد زندگی می کردند.

«رغد» در مصاحبه با تلویزیون عرب زبان «العربیه» گفت که پدرش باور نمی کرد که بغداد به آن زودی سقوط کند؛ به پدرش خیانت شد، آنان که بیش از همه مورد اعتماد پدرش بودند به او زودتر از دیگران خیانت کردند و ....

«رنا» ۳۲ ساله دارای ۴ فرزند و «رغد» ۳۴ ساله دارای ۵ فرزند هستند و هر دو بیوه اند. صدام حسین دختر سومی هم دارد. دو پسر صدام حسین و نوه اش که مدتی مخفی بودند به دست نیروهای آمریکایی کشته شده اند.

۲۰۰۸م: یکم آگوست ۲۰۰۸ باراک اوباما (در آن زمان سناتور ایلی نوی و نامزد سیاهپوست (دو رگه) احراز مقام ریاست جمهوری آمریکا از حزب دمکرات این کشور در انتخابات چهارم نوامبر همان سال) دربازگشت از سفر آسیایی ـ اروپایی خود و ازجمله افغانستان گفت که لازم است شمار بیشتری نیروی نظامی از آمریکا به افغانستان فرستاده شود، زیرا افراد القاعده و طالبان از پاکستان به عنوان پناهگاه استفاده می کنند. وی که با روزنامه نگاران سیاهپوست ملاقات کرده بود در اظهارات خود اشاراتی نیز به ضعف دولت کابل کرد.

۱۹۵۷م: بر این تفسیرها باید این مطلب را اضافه کرد: در سال ۱۹۵۷ چند زن و مرد از همان مردم که شمار آنان به انگشتان دست نمی رسید به سرکردگی «دادشاه» ماهها ژاندارمری ایران را در کوههای آلاشار و ... سرگردان کرده بودند و با تفنگ برنو (تفنگ جنگ جهانی اول) هواپیمای ژاندارمری ایران را انداختند و یک ژنرال را کشتند. بامداد در یک کوه بودند و شامگاه در کوه دیگر، یک روز در ایران، روز دیگر در پاکستان و روز سوم در افغانستان. یاغیگری آنان که با کشتن دو مرد و یک زن آمریکایی ازجمله رئیس اصل ۴ ترومن در کرمان و راننده و مترجم آنان در تنگه سرخ (تنگ سرخ) آغاز شده بود، تنها با وعده دروغینی و سوگند دادن تامین که ماموران داده بودند و مرگشان پایان یافت. دولت تهران در آن سال ترفیع درجه همه افسران ژاندارمری ایران را درگرو دستگیری و یا مرگ این چند زن و مرد قرارداده بود. نگارنده این مطلب یکی از خبرنگارانی بود که در آن زمان (۵۱ سال پیش) برای پوشش این رویداد از تهران به منطقه اعزام شده بود.

۱۲۹۰: در این روز سویس به صورت یک کنفدراسیون درآمد.

۱۴۹۲: به تصمیم پادشاهان دوگانه اسپانیا (فردیناند و ایزابلا)، یهودیان از این کشور اخراج شدند.

۱۴۹۸: «کریستوفر کلمبوس» وارد سرزمینی در منطقه کارائیب شد که ونزوئلا (ونیز نو) نام گرفت. قبلا اروپایی دیگری وارد این سرزمین نفتدار نشده بود. برخی از بومیان ساحلی ونزوئلا خانه های خود را بر ستونهای چوبی که در آبهای کم عمق کارئیب تعبیه می کردند ساخته بودند که چون این کارشان مشابه مردم «ونیز» ایتالیا بود سرزمینشان ونزوئلا نام گرفت. کلمبوس شش سال پیش از این وارد قاره غربی (امریکا) شده بود و به گشتزنی خود دراین قاره و اعلام مناطق مورد بازدید به عنوان «ملک و متعلقه اسپانیا!» ادامه می داد.

۱۶۱۹: در این روز از سال ۱۶۱۹ و ۱۲ سال پس از استقرار انگلیسی ها در منطقه ویرجینیا و ایجاد شهر جیمز تاون، نخستین دسته بردگان سیاهپوست مرکب از ۲۰ نفر به این مهاجر نشین (ویرجینیا - ایالات متحده امروز ) منتقل شدند تا برای اروپائیان مهاجر کار رایگان کنند و برده داری در آمریکای شمالی تا نیمه اول دهه ۱۸۶۰ ادامه داشت. جمعیت سیاهپو ستان ایالات متحده در سال ۲۰۰۰ حدود ۳۱ میلیون بود.

۱۷۷۸: نخستین «بانک پس انداز» در شهر هامبورگ آلمان کار خود را آغاز کرد.

۱۷۹۰: نخستین سر شماری نشان داد که ایالات متحده آمریکا (بدون احتساب سکنه سیاهپوست و بومیان که در آن زمان تبعه بشمار نمی آمدند) دارای ۳ میلیون و ۹۳۹ هزار و ۲۱۴ تن جمعیت بود که تماما مهاجران اروپایی تبار بودند.

۱۷۹۳: در این روز در سال ۱۷۹۳، دولت انقلاب فرانسه «کیلوگرم (هزار گرم)» را به عنوان نخستین واحد وزن در نظام متریک معرفی کرد.

۱۸۶۱: دولت برزیل کنفدراسیون آمریکا ( ولت ایالات جنوبی آمریکا) را برسمیت شناخت.

۱۹۱۴: روز اول اوت ۱۹۱۴ آلمان به روسیه اعلان جنگ داد.

۱۹۴۳: در اغتشاشات نژادی محله هارلم شهر نیویورک ۵ تن کشته و ۴۱۰ نفر مجروح شدند.

۱۹۴۴: در شهر ورشو بر ضد نیروهای آلمان که از ۵ سال پیش از آن شهر را در اشغال داشتند شورش شد.

۱۹۵۰: جزیره گوام واقع در اقیانوس آرام یک منطقه آمریکایی اعلام شد. گوام که قبلا متعلق به اسپانیا بود در پی جنگ آمریکا و اسپانیا، از آغاز قرن ۲۰ به آمریکا منتقل شده بود که در جریان جنگ جهانی دوم موقتا به تصرف ژاپن در آمده بود.

۱۹۵۷: در پی آزمایش موشک قاره پیمای شوروی و موشکی شدن این اتحادیه که قبلا هم دارای سلاحهای اتمی و ازجمله بمب هیدرژنی شده بود، ایالات متحده و کانادا یک فرماندهی مشترک دفاع هوایی تشکیل دادند. باوجود فروپاشی شوروی در دسامبر ۱۹۹۱ این فرماندهی به نام «فرماندهی مشترک هوایی آمریکای شمالی» هنوز به قوت خود باقی است!.

۱۹۶۰: شهر اسلام آباد در این روز پایتخت پاکستان اعلام شد. قبلا راولپندی پایتخت پاکستان بود. این دو شهر در نزدیکی هم قراردارند.

۱۹۶۷: در پی جنگ شش روزه اعراب و اسرائیل و پیشروی اسرائیل در سرزمین های عربی، این دولت از چنین روزی بیت المقدس شرقی را ضمیمه قسمت غربی آن (اورشلیم = جروسالم) کرد و مسأله پیچیده تر شد.

۱۹۷۵: در این روز در سال ۱۹۷۵ موافقتنامه هلسینکی به امضای ۳۵ کشور شرکت کننده در نشستی به همین نام از جمله آمریکا و شوروی رسید که به موجب آن این ممالک در زمینه حقوق بشر و سایر مسائل مشابه جهانی تعهد همکاری سپردند.

۱۹۹۰: دولت عراق به مذاکرات خود با کویت که به منظور حل مسئله نفت ناحیه مرزی انجام می شد پایان داد و از این مذاکرات خارج شد.

۱۹۹۵: کمپانی سازنده وسائل برقی وستیگهاوس شبکه تلویزیونی قدیمی آمریکا «سی بی اس» را به ۵ میلیارد و چهار صد میلیون دلار خریداری کرد. به این ترتیب هر سه شبکه بزرگ تلویزیونی آمریکا در دست کمپانی هایی قرارگرفته اند که خارج از حرفه رسانه ای بوده اند.