سحرخیزی برای کودکان، به‌ویژه در آغاز سال تحصیلی، یکی از چالش‌های مهم خانواده‌هاست. تغییر از ریتم خواب تابستانی یا روزهای بدون نظم، به زمان‌بندی دقیق مدرسه معمولاً برای کودک سخت است.

سحرخیزی یکی از عادت‌هایی است که همواره در فرهنگ‌ها و سنت‌های مختلف مورد توجه قرار گرفته و در سال‌های اخیر نیز روان‌شناسان و متخصصان سلامت روان اهمیت ویژه‌ای برای آن قائل شده‌اند. بیدار شدن در ساعات اولیه صبح تنها یک تغییر ساده در زمان خواب نیست، بلکه سبک زندگی و نگرش فرد را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

خیلی از والدین وقتی رفتارهای پرجنب‌وجوش یا شلوغی‌های مداوم کودکشان را می‌بینند، اولین چیزی که به ذهنشان می‌رسد این است که فرزندشان بیش فعال است. در حالی که روان‌شناسان تأکید می‌کنند بین بیش‌فعالی و شیطنت معمولی کودکان تفاوت‌های مهمی وجود دارد و اگر این تفاوت‌ها را نشناسیم، ممکن است به اشتباه کودک را برچسب‌گذاری کنیم یا برعکس، یک مشکل واقعی را جدی نگیریم.

رمان «دعبل و زلفا» اثر مظفر سالاری یکی از آثار داستانی ایرانی–اسلامی است که در سال‌های اخیر  مظفر سالاری در این اثر سعی کرده است تاریخ خشک و صرفاً روایی را به داستانی شیرین و خواندنی تبدیل کند؛ داستانی که علاوه بر ایجاد هیجان و سرگرمی، روح و جان نوجوانان را با فرهنگ اهل‌بیت (ع) و ارزش‌های اسلامی پیوند می‌دهد.

گرما و افزایش دما تنها یک مسئله جسمانی نیست که بدن انسان را تحت تأثیر قرار دهد، بلکه روان ما نیز در برابر آن واکنش نشان می‌دهد. روان‌شناسان سال‌هاست دریافته‌اند که شرایط محیطی می‌تواند بر خلق‌وخو، احساسات و حتی توانایی‌های شناختی افراد اثر بگذارد. تابستان‌های طولانی با دمای بالا یا موج‌های گرمایی شدید، نه‌تنها میزان انرژی بدن را کاهش می‌دهد، بلکه کیفیت خواب، تمرکز و توانایی مدیریت هیجان‌ها را هم مختل می‌کند.

تاب‌آوری ویژگی‌ای ثابت و ذاتی نیست، بلکه مهارتی است که می‌توان آن را در طول زندگی آموخت و تقویت کرد. درست مانند یک عضله که با تمرین قوی‌تر می‌شود، تاب‌آوری نیز با روش‌ها و عادت‌های درست رشد می‌کند و به ما کمک می‌کند در برابر فشارها و بحران‌ها استوارتر باشیم.

تابستان برای بسیاری از خانواده‌ها یادآور تعطیلات، مسافرت و روزهای بلند و آفتابی است؛ اما از نگاه روانشناسی، این فصل فقط یک زمان استراحت نیست، بلکه فرصتی ارزشمند برای رشد و شکوفایی کودکان و نوجوانان به شمار می‌آید. وقتی مدرسه تعطیل می‌شود، نظم روزمره درس و تکالیف کنار گذاشته می‌شود و فرزندان با حجم زیادی از اوقات فراغت روبه‌رو می‌شوند.

راهپیمایی عظیم اربعین، فقط یک حرکت مذهبی یا اجتماعی نیست؛ بلکه تجربه‌ای عمیق و چندلایه است که جسم، روان و روح انسان را درگیر می‌کند. میلیون‌ها نفر در این مسیر، با وجود سختی‌های راه، احساس آرامش، همدلی و شکوفایی درونی پیدا می‌کنند.

اربعین به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین گردهمایی‌های مذهبی و فرهنگی جهان، نه‌تنها یک رویداد عبادی برای بزرگسالان، بلکه بستری ارزشمند برای تربیت و رشد معنوی، اجتماعی و عاطفی کودکان نیز به‌شمار می‌آید. حضور در این مراسم، چه به‌صورت شرکت مستقیم در پیاده‌روی اربعین و چه از طریق برنامه‌ها و مراسم محلی، فرصتی استثنایی برای انتقال مفاهیم دینی، اخلاقی و انسانی به نسل آینده فراهم می‌کند. این فرآیند تربیتی اگر به‌صورت آگاهانه و متناسب با سن و ظرفیت کودک انجام شود، می‌تواند تأثیرات عمیق و ماندگاری در شخصیت او بر جای بگذارد.