گروه راهبرد خبرگزاری دانا: جهانی شدن با دو سنجه کیفی و کمی برآورد می شود. سنجه کیفی آن مربوط به عمق ارتباط یک کشور با کشورهای دیگر در سطوح مختلف اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی است و سنجه کمی مربوط به ارتباط کشوری واحد با تعداد کشورهای مختلف است. از این منظر شاید نتوان به الگوی جهانی شدن به مثابه یک دهکده جهانی دست یافت، اما این شاخص ها مبین میزان مراوده های ملت ها و دولت ها را تا حدودی تنویر می کند. هفته نامه اکونومیست در گزارشی که چندی پیش در مورد میزان جهانی شدن کشورها منتشر کرد، به تحلیل داده های شاخص های جهانی شدن پرداخته است:
کشورهای متحد از لحاظ جهانی شدن بیشتر از آنچه که انتظار می رفت، همانند سایر قسمتهای جهان، متنوع هستند و جهان در سال 2012 نسبت به 2007 از اتحاد کمتری برخوردار بود. نتایج آخرین شاخص ارتباط جهانی DHL نشان می دهد که در میان 140 کشور، هلند بیشتر از همه جهانی شده است؛ در رتبه بعدی نیز سنگاپور قرار دارد، بروندی نیز در انتهای این جدول دیده می شود. البته کره شمالی در این رتبه بندی قرار ندارد.
این شاخص به ارزیابی عمق ارتباط کشور (میزان بین المللی بودن اقتصاد آن) و عرض و وسعت آن (تعداد کشورهایی که با آنها در ارتباط است) می پردازد. بحران اقتصادی سال 2008، این ارتباطات را تنگ تر کرده است. این ارزیابی نشان دهنده این است که میزان بین المللی بودن کشورها از سال 2009 جهش داشته است و هم اکنون 10% بالاتر از سال 2005 می باشد، اگرچه که این میزان کمتر از سال 2007 است. اما عرض و وسعت این ارتباط ها رو به کاهش است، یعنی تعدد در ارتباط بین کشورها کاسته شده و هم اکنون 4% کمتر از سال 2005 است.
DHL می گوید: در ابتدا با وقوع بحران اقتصادی، جریان سرمایه و تجارت و دادوستد ، از جهانی سازی کمتری برخوردار بود، اما از سال 2009 تا 2013، تجارت و دادوستد افزایش یافت، در حالی که جریان سرمایه، کمتر جهانی شده است. به نظر می رسد که این مورد، افت در تعداد مکان هایی را منعکس می کند که شرکت های هر کشوری تمایل دارند که در آنها به سرمایه گذاری بپردازند.
آقای پانکای گماوات از مدرسه تجاری IESE که بر روی این شاخص ها نظارت دارد، می گوید: حتی هلند نیز توانست با جهانی سازی بیشتر، تا میزان زیادی از این مورد بهره مند شود. آقای گماوات، تحقیقاتی در مورد دیدگاه های جالب جهانی سازی انجام داده است. او به این نتیجه رسیده است که عموما، افراد فکر می کنند که قسمت های گوناگون جهان بیشتر از آنچه که در واقعیت به نظر می رسد به یکدیگر متصل هستند. او اظهار می دارد: این امر به این دلیل است که آنها تخمین می زنند که دستاوردهایی که از طریق جهانی سازی بیشتر ایجاد می شوند، کم باشد. هیچ گروهی ارتباط جهانی را بیشتر از روسای کمپانی ها دست بالا نمی گیرد. شاید به این دلیل است که تلاش آنها برای توسعه برون مرزی، اغلب، دچار لغزش می شود.
ترجمه: هاله مجیری
