به گزارش گروه راهبرد خبرگزاری دانا حشمت الله فلاحت پیشه طی یادداشت در روزنامه ایران از دیپلماسی دکتر روحانی تمجید کرده است:
تعامل ایران و آمریکا را باید از منظری واقع‌بینانه مورد بررسی قرار داد. دو کشور وارث 35 سال اختلاف جدی در سیاست خارجی هستند. در طول این مدت موانع جدی از جمله گروه‌های ذی‌نفوذ و لابی‌های مخالف تجدید رابطه درون آمریکا شکل گرفته است. این لابی‌ها که صهیونیست‌ها در صدر آن قرار دارند، به‌طور طبیعی مانعی جدی در روند شکل‌گیری روابط مبتنی بر تنش‌زدایی میان دو کشور هستند.
مقام‌های ایران و آمریکا از این منظر در نیویورک به خوبی گام اول را برداشتند. نتیجه گام مشترک آنها برای نخستین‌بار واسطه‌زدایی از مذاکرات فی‌مابین بود. در حالی که تا پیش از این پیام‌های متقابل تهران و واشنگتن از طریق واسطه‌ها صورت می‌گرفت. در این سه دهه ده‌ها واسطه منطقه‌ای و جهانی منافع خود را پیش برده و باعث تعمیق اختلافات دو کشور شده‌اند.
آنچه در نیویورک صورت گرفت، توافق دو طرف برای مذاکره در شرایط جنگ سرد بود. فضای خصومت را انگیزه جنگ‌طلبانه یک سری از لابی‌های افراطی مانند رژیم اسرائیل و... رقم زده‌اند. در چنین فضایی توافق ایران و آمریکا برای مذاکره امری مثبت است.
اوباما در دیدار خود با نتانیاهو مواضعی را جهت دلجویی از نخست‌وزیر اسرائیل اتخاذ کرد، ولی مهم آن است که رویکرد مقامات آمریکایی را بعد از شکل‌گیری فضای مذاکرات با توجه به رفتار عملی آنها مورد سنجش و ارزیابی قرار دهیم.
اگر عده‌ای در آمریکا برای توجیه نرمش دیپلماتیک اوباما مدعی شده‌اند که ایران تحت تاثیر تحریم‌ها مجبور به مذاکره شده، ما هم می‌توانیم تعدیل مواضع آمریکا را این‌گونه تفسیر کنیم که واشنگتن به دلیل شرایط آشفته خود در عرصه بین‌المللی و منطقه مجبور به نرمش در قبال بازیگری مانند ایران شده است. به این معنا که هژمونی آمریکا در عرصه بین‌الملل با افول جدی مواجه است و در عرصه منطقه‌ای، عمق استراتژیک ایران یک واقعیت غیر‌قابل انکاری است که هیچ‌یک از بازیگران جهانی نمی‌توانند آن را نادیده بگیرند.
به هر روی در شرایطی که دیپلماسی عمومی دو طرف در حال شکل‌گیری است، دامن زدن به بحث‌های حاشیه‌ای کار دیپلمات‌های طرفین را در برداشتن گام‌های عملی با دشواری مواجه میکند.
ایران و آمریکا به رغم همه نوسانات در مناسبات‌شان، روز به روز از حالت تصاعد بحران دورتر می‌شوند، مقتضیات زمانی آنها را به سمت تنش‌زدایی پیش می‌برد. اوباما در آمریکا از اختیارات لازم برای تعدیل و تاخیر در تحریم‌های ایران برخوردار است و اگر در این مسیر اقدام عملی نشان دهد، می‌توان به دستاوردهای نیویورک بیشتر امیدوار شد.
با علم به این‌که دولت یازدهم نیز از اصول اساسی سیاست خارجی تخطی نخواهد کرد، نباید با تضعیف دستاوردهای دیپلماسی دولت جدید توان چانه‌زنی آن را در مسیر دیپلماسی پیش‌رو به چالش کشاند.
