فارغ التحصیلان دانشگاه صنعتی شریف چه می کنند؟/2
عضو هیات علمی سابق و از فارغ التحصیلان دوره چهارم دانشگاه صنعتی شریف معتقد است، افزایش کمی تعداد مقالات معیار مناسبی برای توسعه دانش در کشور نیست.
به گزارش خبرنگار گروه آموزش خبرگزاری دانا (دانا خبر)، میرجلیل رضوی در کنار تحصیل در رشته مهندسی شیمی به مطالعه، تحقیق وتالیف آثاری پیرامون انتقال حرارت و مکانیک سیالات، انرژی خورشیدی است. وی پس از اخذ دکتری و فارغ التحصیلی ازانگلستان به وطن بازگشت و به عنوان عضو هیئت علمی دانشگاه صنعتی شریف استخدام شد. او از جمله مهندسین شیمی است که علاقه خاصی به مباحث مکانیک سیالات، انتقال حرارت وپدیده های انتقال وارد و در این زمینه دارای تالیفات و تحقیقاتی است.
رضوی در رابطه با فعالیت های خود اذعان کرد: در سال 1348 به تدریس در دانشکده مهندسی دانشگاه شریف به عنوان استادیار استخدام شدم و در سال 1386 هم با عنوان استاد تمام بازنشسته شدم. دروسی چون انتقال حرارت، مکانیک سیالات و انرژی خورشیدی را تدریس کردم. در کنار تدریس به مطالعه، تحقیق و تالیف آثاری پیرامون مهندسی شیمی و مباحث جذب گاز مایع همراه با واکنش شیمیایی و انرژی خورشیدی مشغول بودم.
وی گفت: در آن زمان دانشگاه ها چیزی حدودا 2000 دانشجو داشت و نسبت به امروزه اساتید خیلی سخت گیرتر بودند. دانشجویان آن سال ها نیز نسبت به دانشجویان سال های آخر تدریس هم کوشا تر بودند. در حالی که بهترین ورودی ها به دانشگاه صنعتی شریف می آیند و بهترین خروجی های این دانشگاه نیز جذب کشور آمریکا و کانادا می شوند.
این استاد دانشگاه، در رابطه با جایگاه علمی کشور ایران توضیح داد: یکی از همکاران در مورد مقالات و پیشرفت و تعداد مقالات علمی به ما گزارش می داد که تعداد مقالات بالارفته است اما نمی دانم که آیا کیفیت مقالات همان کیفیت سابق است یا تنها این مقالات در نشریات و ژورنال های داخلی ثبت می شود؟ چرا که در مقالات داخلی ممکن است ادیتورهای این مجلات در حد و کیفیت مجلات تخصصی خارجی و به خصوص مجله ای آی سی، که مقالات خاص رشته ما در آن چاپ می شود؛ نباشند.
رضوی در ادامه سخنان خود تاکید کرد: برای بهبود پیدا کردن روند علمی در کشور، باید بودجه های علمی زیادی به دانشگاه ها اختصاص داده شود. در حال حاضر بودجه ای برای تحقیقات به دانشگاه ها ندادند و عملا تحقیقات در حال از بین رفتن است. به نظر من باید دولت در این رابطه سرمایه گذاری کند. چرا که علم در همه چیز باید رو به بالا و ترقی باشد تا بتوانیم از این طریق پیشرفت کنیم. اگر علم را در سطح پایین نگه داریم؛ در نهایت اقتصاد و صنعت و فرهنگ نیز نزول می کنند.
