به گزارش گروه دانش خبرگزاری دانا (دانا خبر) و به نقل از ایسنا، بر اساس این پیش‌بینی‌ها، چنانچه در این سال، زمین‌لرزه عمده‌ای در جنوب شهر لس‌آنجلس رخ می‌داد، حرکت زمین شدیدتر از آنچه انتظار می‌رفت، می‌شد.
دانشمندان دانشگاه استنفورد از لرزش‌های ضعیفی که توسط اقیانوس‌های زمینی ایجاد می‌شوند، برای تولید زمین‌لرزه مجازی استفاده کردند. می‌توان از این زمین‌لرزه‌ها برای پیش‌بینی حرکت زمین و خطر تکان‌خوردن ساختمان‌ها به هنگام زلزله واقعی بهره برد.
مارین دنول، نویسنده ارشد این مقاله و همکارانش از این واقعیت استفاده کردند که زمین‌لرزه‌ها تنها منبع امواج لرزه‌ای نیستند. ابزار مورد استفاده آنها سیگنال‌های ضعیف و پیوسته‌ای موسوم به «میدان لرزه‌ای محیطی» (ambient seismic field) را گیر می‌اندازند. این میدان توسط امواج اقیانوسی تولید می‌شود که با زمین جامد تعامل برقرار می‌کنند.
زمانی که امواج با یکدیگر برخورد می‌کنند، پالس فشاری را تولید می‌کنند که از خلال اقیانوس تا بستر دریا و از آنجا به درون پوسته زمین حرکت می‌کند. این امواج میلیاردها برابر ضعیف‌تر از امواج لرزه‌ای تولید‌شده توسط زمین هستند.
در این مطالعه تیم علمی از رویکرد زمین‌لرزه مجازی برای تایید دقت پیش‌بینی استفاده کرد که در سال 2006 توسط شبیه‌سازی‌های ابررایانه‌ای ارایه شده بود.
این محققان در نظر دارند، رویکرد زمین‌لرزه مجازی را در دیگر شهرهای جهانی که بر بسترهای رسوبی قرار دارند، اجرا کنند. چون شیوه ابداعی آنها نسبتا ارزان است، می‌تواند در پیش‌بینی حرکت زمین بدون استفاده از ابررایانه‌ها در کشورهای در حال توسعه کارآمد باشد و به ابررایانه‌ها نیازی نیست. همچنین، علاوه بر بررسی زمین‌لرزه‌هایی که هنوز رخ نداده‌اند، می‌توان از این شیوه به عنوان نوعی «ماشین زمان زلزله‌شناسی» برای بازخلق علایمی که در گذشته‌های دور زمین را لرزانده‌اند، بهره برد.
