گروه راهبرد خبرگزاری دانا- شب مبعث از
لیالی متبرکه است که از حضرت امام جواد (ع) روایت شده است که همانا در رجب شبی است
که بهتر است از آنچه می تابد بر آن آفتاب، و آن شب 27 رجب است که در صبح آن پیغمبر
خدا به رسالت مبعوث گردیده است و بدرستی که از برای عامل در آن شب از شیعه ما اجر عمل
60 سال است. به خدمت آن حضرت عرض شد که عمل در آن شب چیست؟ آن بزرگوار فرمود که چون
بجا آوردی نماز عشاء را و بر رختخواب رفتی، پس بیدار می شوی هر ساعتی که خواستی از
شب تا پیش از نیمه آن، و 12 رکعت نماز می خوانی و در هر رکعت حمد و سوره از سوره های
کوچک مفصل(از سوره محمد تا آخر قرآن)، پس چون سلام دادی در هر دو رکعتی و فارغ شدی
از نمازها می نشینی و بعد از سلام می خوانی حمد را هفت مرتبه و معوذتین را هفت مرتبه
و توحید و کافرون و سوره قدر را و آیه الکرسی را هر کدام هفت مرتبه و باید دعایی را
در عقب همه این دعاها خواند که در مفاتیح الجنان به طور کامل توضیح داده شده است.
دوم: مستحب است غسل در این شب و در نیمه شب.
سوم : زيارت حضرت اميرالمو منين(ع) که افضل اعمال اين شب است و از براى آن حضرت در اين شب سه زيارت است که در مفاتیح الجنان آمده است.
مرحوم شیخ عباس قمی در مفاتیح الجنان در مورد فضیلت زیارت امیرالمومنین (ع) در شب 27 رجب بر این مساله تاکید دارد که نه تنها شیعه بلکه برخی از علمای اهل سنت بدان اشاره کرده اند و به سفرنامه ابن بطوطه در این مورد اشاره می کند:... از جمله اینکه ابو عبدالله محمد بن بطوطه که يکى از علمای اهل سنت است و در ششصد سال پيش می زیسته است در سفرنامه خود که به «رحله ابن بطوطه » معروف است در بيان وُرود خود از مکه معظمه به نجف اشرف ذکر کرده روضه و قبر مبارک مولايمان اميرالمو منين عليه السلام را و گفته اهل اين شهر تمامى رافضى هستند و از براى اين روضه مبارکه کراماتى ظاهر شده از جمله آنکه در شب بيست و هفتم ماه رجب که نام آن شب نزد اهل آنجا «لَيْلَةُ الْمَحْيا» است، مى آورند از عراقين و خراسان و بلادِ فارس و رُوم هر شَل و مفلوج و زمين گيرى که هست و جمع مى شود از آنها قريب سى چهل نفر در آنجا پس بعد از عشا مى آورند اين مبتلايان را نزد ضريح مقدس و مردم جمع مى شوند و منتظرند خوب شدن و برخاستن آنها را و اين جماعت مردم بعضى نماز مى خوانند و بعضى ذکر مى گويند و بعضى قرآن تلاوت مى کنند و بعضى تماشاى روضه مى کنند تا آنکه بگذرد نصف يا دو ثلث از شب آن وقت جميع اين مبتلايان و زمين گيران که حرکت نمى توانستند بکنند برمي خيزند در حاليکه صحيح و تندرست مى باشند و علتى در آنها نيست و مى گويند «لا اِلهَ اِلا اللّهُ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللّهِ عَلَىُّ وَلی اللّهِ» و اين امری است مشهور و مُسْتَفيض و من خودم آن شب را در آنجا درک نکردم لکن از مردمان ثقه که اعتماد بر قول آنها بود شنيدم و هم ديدم در مدرسه اى که مهمانخانه آن حضرت است سه نفر زمينگير که قادر بر حرکت نبودند يکى از اهل روم و ديگرى از اهل اصفهان و سيمى از اهل خراسان بود از آنها پرسيدم چگونه شما خوب نشده ايد و اينجا مانده ايد گفتند ما به شب بيست و هفتم نرسيده ايم و همين جا مانده ايم تا شب بيست و هفتم آينده که شفا بگيريم و از براى اين شب مردم زياد از شهرها جمع مى شوند و بازار بزرگى اقامه مى شود تا مدت ده روز فقير گويد: مبادا استِبْعاد کنى اين مطلب را همانا معجزات و کراماتى که از اين مشاهد مشرّفه بروز کرده و به تواتر رسيده زياده از آن است که احصا شود...
اعمال روز بيست و هفتم رجب
از جمله اعياد عظيمه است و روزى است که حضرت رسول صَلَّى اللَّهِ عَلِيهِ وَ اله در آن روز به رسالت مبعوث گرديد و جبرئيل به پيغمبرى بر آن حضرت نازل شد و از براى آن چند عمل است:
اول : غسل
دوم : روزه و آن يکى از چهار روزى است که در تمام سال امتياز دارد براى روزه گرفتن و برابر است با روزه هفتاد سال .
سوم : بسيار صلوات فرستادن .
چهارم : زيارت حضرت رسول(ص) و اميرالمو منين (ع).
پنجم : شيخ در مصباح فرموده از رَيّان بن الصّلت مروى است که حضرت امام جواد عليه السلام در زمانيکه در بغداد بود روز نيمه رجب و روز بيست و هفتم را روزه گرفت و جميع حشم آن حضرت روزه گرفتند و ما را امر فرمود که به جا آوريم 12 رکعت نماز که خوانده شود در هر رکعت حمد و سوره و بعد از فراغ از نمازها خوانده شود هر يک از حمد و توحيد و مُعَوَّذَتين چهار مرتبه و « لا اِلهَ اِلا اللّهُ واللّهُ اَکبَرُ وَسُبْحانَ اللّهِ وَالْحَمْدُلِلّهِ وَلا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلاّبِاللّهِ الْعَلِىِّ الْعَظيمِ» چهار مرتبه، «اللّهُ اللّهُ رَبِّى لا اُشْرِک بِهِ شَيْئا» چهار مرتبه و «لا اُشْرِک بِرَبِّى اَحَدا» چهار مرتبه .
ششم: و نيز شيخ روايت کرده از جناب ابوالقاسم حسين بن رُوح رَحَمهُاللّهُ که فرموده بجا مى آورى در اين روز 12 رکعت نماز، مى خوانى در هر رکعت حمد وسوره اى که آسان باشد و تشهّد مى خوانى و سلام مى دهى و مى نشينى و مى گویى بين هر دو رکعتى :
اَلْحَمْدُ لِلّهِ الَّذى لَمْ يَتَّخِذْ وَلَداً وَلَمْ يَکنْ لَهُ شَريک فى الْمُلْک
وَلَمْ يَکنْ لَهُ وَلِىُّ مِنَ الذُّلِّ وَکبِّرْهُ تَکبيراً يا عُدَّتى فى مُدَّتى يا
صاحِبى فى شِدَّتى يا وَليّى فى نِعْمَتى يا غِياثى فى رَغْبَتى يا
نَجاحى فى حاجَتى يا حافِظى فى غَيْبَتى يا کافِىَّ فى وَحْدَتى يا
اُنْسى فى وَحْشَتى اَنْتَ السّاتِرُ عَوْرَتى فَلَک الْحَمْدُ واَنْتَ الْمُقيلُ
عَثْرَتى فَلَک الْحَمْدُ وَاَنْتَ الْمُنْعِشُ صَرْعَتى فَلَک الْحَمْدُ صَلِّ عَلى
مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاسْتُرْ عَوْرَتى وَآمِنْ رَوْعَتى وَاَقِلْنى عَثْرَتى
وَاصْفَحْ عَنْ جُرْمى وَتَجاوَزْ عَنْ سَيِّئاتى فى اَصْحابِ الْجَنَّةِ وَعْدَ
الصِّدْقِ الَّذى کانُوا يُوَعَدُونَ
پس چون فارغ شدى از نماز و دعا، مى خوانى هر يک از حمد و اخلاص و مُعَوَّذَتَيْن و قُلْ يا اَيُّهَا الْکافِرُونَ و اِنا اَنْزَلناهُ و آيه الکرسى را هفت مرتبه و بعد مى گویى لا اِلهَ اِلا اللّهُ واللّهُ اَکبَرُ وَسُبْحانَ اللّهِ وَلا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلاّ بِاللّهِ هفت مرتبه، و بعد مى گویى هفت مرتبه «اللّهُ اللّهُ رَبَّى لا اُشْرِک بِهِ شَيْئا» و مى خوانى هر دعا که خواهى .
منبع: مهر
