سوپركاپ اروپا، نقطه آغاز فصل جديد فوتبال

استادیوم آیبروكس در روز 16 ژانویه 1973 به عنوان میزبان دیدار رفت اولین سوپركاپ اروپا برگزیده شد. 58 هزار نفر به استادیوم آمدند تا شاهد پیروزی نماینده اسكاتلند بر شاگردان استفان كواچ رومانیایی باشند.  اما پس از 34 دقیقه جانی رپ نخستین گل بازی را به ثمر رساند و این مقدمه ای بود بر برد (3-1) میهمان هلندی. آژاکس در بازی برگشت هم(3-2) پیروز شد و اولین فاتح این جام لقب گرفت.

استون ویلا كه در فینال جام قهرمانان سال 1982 در برابر بایرن مونیخ به برتری دست یافته بود، در سوپركاپ مقابل بارسلونایی قرار گرفت كه توسط ادولاتك آلمانی هدایت می شد. بارسا در دیدار رفت و در حضور 40 هزار هوادار با یك گل پیروز شد. اما در مسابقه برگشت كه در استادیوم ویلاپارك شهر بیرمینگهام و در روز 26 ژانویه 1983 برگزار شد، استون ویلا با گل دقیقه 80 گری شا پیروز شد تا كار به وقت اضافی كشیده شود. پنالتی گوردون كاوانز در دقیقه 100 و گل دقیقه 108 كن مك ناوت پیروزی (3-0) ویلا را تثبیت كرد تا تیمی دیگر از انگلستان فاتح این جام شود. 

بایرن مونیخ در 17 آگوست سال  1976 میزبان آندرلخت بلژیك بود و هرچند  در ابتدا با گل آری هان عقب افتاد، اما دو گل گرد مولر، پیروزی(2-1) ژرمن ها را رقم زد. سیزده روز بعد، مولر در استادیوم پارك آسترید بروكسل نیز برای بایرن گلزنی كرد، اما شاگردان ریموند گوتالز  دست به كاری بزرگ زدند و 4 بار گلزنی كردند تا بایرن باز هم از رسیدن به سوپركاپ محروم شود. آری هان هم پس از آژاكس، با اندرلخت فاتح این جام شود.

از سال 1998 سوپركاپ از حالت رفت و برگشت خارج شد و تبدیل به یك مسابقه شد. در روز 28 آگوست 98 استادیوم لویی دوم موناكو شاهد مسابقه چلسی و رئال مادرید بود كه در این دیدار شاگردان جیان لوكا ویالی با تك گل گوستاوو پویت مقابل شاگردان گاس هیدینك پیروز شدند و چلسی در حالی فاتح این جام شد كه 18 بازیكن این تیم از كشورهای انگلیس، ایتالیا، فرانسه، اسپانیا، هلند، نیجریه، دانمارك، اروگوئه و نروژ بودند.

در سال 1983 شاگردان ارنست هاپل فاتح جام قهرمانان اروپا شدند تا هامبورگ در برابر آبردین اسكاتلند قرار گیرد. در روز 22 نوامبر 1983 مسابقه دو تیم در زمین هامبورگ بدون گل خلتمه یافت تا همه چیز به استادیوم پیتودریه آبردین كشیده شود. جایی كه شاگردان آلكس فرگوسن  با دو گل نیل سیمپسون و مارك مك گی بر هامبورگ غلبه كردند و سوپركاپ بار دیگر به بریتانیا رفت. این بار به اسكاتلند.

سال ها بعد و در 19 نوامبر 1991 آلکس فرگوسن یک بار دیگر سوپرکاپ اروپا را تجربه کرد. این بار در مسابقه ای که در حضور 22110 تماشاگر استادیوم اولدترافورد برگزار شد. شرایط داخلی یوگسلاوی بسیار آشفته بود و چنین شد که یوفا تیم ستاره سرخ بلگراد را از برگزاری دیدار خانگی منع کرد. مسابقه دو تیم تا دقیقه 67 بدون گل بود که در این دقیقه بریان مک کلیر دروازه ستاره سرخ بلگراد را باز کرد و فرگوسن پس از فتح جام برندگان جام اروپا، دومین کاپ اروپایی خود را نیز به دست آورد. بعدها فرگوسن و شیاطین سرخ دو بار دیگر فرصت یافتند که در سوپرکاپ اروپا به میدان بروند. در 27 آگوست 1999 و در حضور 14461 تماشاگر استادیوم لویی دوم موناکو که با تک گل دقیقه 35 مارچلو سالاس از لاتزیو ایتالیا شکست خوردند و در سال 2008 که در همین استادیوم و پیش روی 18064 تماشاگر از زنیت سنت پترزبورگ (2-1) باختند.

در 25 آگوست سال 2000 مسابقه دو تیم رئال مادرید و گالاتاسرای  در وقت قانونی(1-1) خاتمه یافت تا كار به وقت اضافی كشیده شود. در دقیقه 103 مسابقه 15 هزار تماشاگر استادیوم لویی دوم شاهد بودند كه ماریو ژاردل دومین گل گالا را به ثمر رساند. مطابق قوانین، این گل به منزله پایان كار بود و گالا قهرمان شد. این اتفاق پس از آن، هرگز رخ نداد.

وقتی خاوی مارتینز لحظاتی پس از دقیقه 120 دروازه چلسی10 نفره را باز كرد، 17686 تماشاگر استادیوم« ادن آره نا» شاهد كشیده شدن بازی چلسی و بایرن مونیخ به ضربات پنالتی شدند. در ضربات پنالتی تمامی بازیكنان ضربات خود را گل كردند تا این كه نوبت به روملو لوكاكو رسید و او آخرین ضربه آبی های لندن را به هدر داد. به این ترتیب بایرن مونیخ اولین و تنها تیمی بود كه در ضربات پنالتی، سوپركاپ اروپا را از آن خود می كرد.

میلان- ایتالیا( 5 قهرمانی / 2 نایب قهرمانی)

بارسلونا- اسپانیا( 4 قهرمانی / 4 نایب قهرمانی)

لیورپول- انگلیس( 3 قهرمانی / 2  نایب قهرمانی)

آژاكس- هلند (2 قهرمانی / 1 نایب قهرمانی)

اندرلخت- بلژیك/ یوونتوس- ایتالیا/ والنسیا و اتلتیكو مادرید- اسپانیا(2 قهرمانی)

اسپانیا( 12 قهرمانی / 10 نایب قهرمانی)

ایتالیا( 9 قهرمانی / 4 نایب قهرمانی)

انگلیس( 7 قهرمانی / 8 نایب قهرمانی)

هلند( 3 قهرمانی / 3 نایب قهرمانی)

بلژیك( 3 قهرمانی)

آلمان( 1 قهرمانی / 7 نایب قهرمانی)

پرتغال( 1 قهرمانی / 3 نایب قهرمانی)

شوروی( 1 قهرمانی / 1 نایب قهرمانی)

روسیه( 1 قهرمانی / 1 نایب قهرمانی)

اسكاتلند( 1 قهرمانی / 1 نایب قهرمانی)

رومانی و تركیه ( 1 قهرمانی)

فرانسه، اوكراین، یوگسلاوی ( 1 نایب قهرمانی)