معاون وزیر راه اعلام کرد:
معاون وزیر راه و شهرسازی از وجود 1850 کیلومتر راه آهن آماده سرمایه گذاری در کشور خبر داد و گفت: بیش از 4700 کیلومتر راه آهن در حال ساخت است که برای اتمام این پروژه ها به سرمایه ای معادل 50 هزار میلیارد ریال نیاز است.
به گزارش گروه دانش خبرگزاری دانا (دانا خبر)، علی نورزاد - مدیرعامل شرکت ساخت و توسعه زیربناهای حمل و نقل کشور - اظهار کرد: با توجه به سرمایه‌بر بودن پروژه های زیرساختی حمل و نقل و کسری بودجه، تامین مالی پروژه ها با استفاده از دو منبع داخلی و خارجی انجام می شود که وزارت راه و شهرسازی بسترهای لازم برای تسهیل حضور سرمایه گذاران و تامین این منابع را فراهم کرده است. به گزارش ایسنا، نورزاد افزود: بورس اوراق بهادار، فروش اوراق مشارکت، استفاده از وجوه صندوق های بیمه و بازنشستگی و استفاده از دارایی های بی مصرف و یا کم مصرف واحدهای اقتصادی از جمله راه های تامین منابع داخلی برای پروژه های زیرساختی است.
وی در رابطه با استفاده از منابع خارجی در پروژه های عمرانی یادآور شد: حضور سرمایه گذاران خارجی در پروژه ها به دو روش قرضی و غیر قرضی صورت می گیرد که هم اکنون نیز با استفاده از این روش ها، منابع مالی برخی از پروژه ها با تکیه بر سرمایه خارجی در حال انجام است.
معاون وزیر راه و شهرسازی در تشریح روش قرضی گفت: در این روش بازپرداخت منابع وارده به کشور بدون قید و شرط و بدون توجه به حاصل استفاده از این منابع، تعهد و تضمین می شود و مبلغ اعتبار، مدت زمان بازپرداخت آن و سایر شرایط از جمله نوع تضمین مورد درخواست اعتبار دهنده بستگی به ارزیابی وی نسبت به موقعیت، عملکرد و توانایی گیرنده دارد.
نورزاد ادامه داد: در روش های تامین مالی غیر قرضی، سرمایه گذاری به گونه ای است که تامین کننده منابع مالی با قبول ریسک از به کارگیری منابع مالی در فعالیت یا طرح مورد نظر، انتظار برگشت اصل و سود منابع سرمایه گذاری شده را از عملکرد اقتصادی فعالیت یا طرح مورد سرمایه گذاری دارد.
مدیر عامل شرکت ساخت و توسعه از فاینانس به عنوان یک روش رایج در تامین منابع پروژه های زیرساختی نام برد و گفت: این روش از جمله روش های تامین مالی غیر قرضی است که در آن ملاک اصلی برای تامین کننده منابع مالی خارجی، اقتصادی بودن طرح است.
وی اضافه کرد: چنانچه مطالعات امکان سنجی طرح به لحاظ اقتصادی مثبت باشد، تامین کننده مالی بدون مشارکت مستقیم، سهمی می پذیرد تا منابع لازم را به صورت نقدی و غیر نقدی در اختیار واحد مورد نظر قرار داده و در مقابل، اصل و سود سرمایه گذاری خود را از محصول تولیدی دریافت می نماید.
