مصاحبه ای اختصاصی و متفاوت با نخستین مدال آور تاریخ دوومیدانی بانوان ایران؛
لیلا رجبی نخستین مدال آور دوومیدانی ایران در بازی های آسیایی، به شکل اتفاقی به دوومیدانی روی نیاورد؛ بلک او محصول سیستم دقیق استعدادیابی است که در بلاروس وجود دارد. سیستمی که برای پیشرفت در وزش به آن نیاز داریم. رجبی در این مصاحبه، بیشتر در این رابطه توضیح می دهد.
به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری دانا، این مصاحبه از آن دست صحبت های کلیشه ای درباره تعداد مدال ها، تصمیم لیلا رجبی برای حضور در ایران و صحبت های مشابه نیست. این ماجرای کشف یک استعداد از طریق استعدادیاب های مدارس در شوروی سابق است. وقتی لیلا رجبی دوومیدانی را آغاز کرد، خانواده اش علاقه ای نداشتند که او به ورزش بپردازد؛ اما استعداد او در مدرسه کشف شد و بعدها همین دونده برای ایران افتخار کسب کرد.
چندی پیش از بازی های آسیایی با لیلا رجبی همکلام شدیم و او برای ما از ناگفته هایش گفت. صحبت های نایب قهرمان پرتاب وزنه بازی های آسیایی اینچئون را با خبرنگار گروه ورزش خبرگزاری دانا را با هم می خوانیم:
اولین خاطره تان از دوومیدانی؟
اولین خاطره ام به اولین مسابقه ام باز می گردد. جایی که پایین تر از تمام رقبایم ایستادم. اما بعد از این مسابقه تمام تلاش خودم را کردم تا در رقابت های بعدی پیروز شوم. اتفاقی که بعدها رخ داد.
کمی عقب تر برویم. خانواده شما نسبت به ورزش شما چه احساسی داشتند؟ آن ها خودشان هم ورزشکار بودند؟
ماریا اوماکووا خاله ام، قهرمان قایقرانی شوروی سابق بود و چندین مدال از مسابقات بین المللی و داخلی داشت. البته در آن زمان، شوروی هنوز به 15 کشور تجزیه نشده بود و به همین دلیل، قهرمانی در کشور عضویت در تیم ملی نیز بسیار دشوار بود. اما خانوداه ام علاقه ای نداشتند که من ورزش کنم و دوست داشتند درس بخوانم.
پس چطور توانستید به ورزش روی بیاورید؟
ورزش را در مدرسه شروع کردم. یک مربی دوومیدانی به مدرسه مان آمد و به بچه ها پیشنهاد داد که به تمرین دوومیدانی بپردازند. تمرینات بعد از پایان کلاس ها درس بود و من هم در تمرینات شرکت کردم.
آن معلم استعدادیاب، به صورت اتفاقی به مدرسه تان آمد یا این که چنین مساله ای در تمام مدارس مرسوم بود؟
در تمام مدارس، آمدن چنین مربیان استعدادیاب مرسوم بود. آن ها بچه ها را به تمرین وا می دارند و به این ترتیب استعدادها را کشف می کنند. البته من زمانی که به مدرسه رفتم، دیگر کشور شوروی وجود نداشت و تجزیه شده بود اما سیستم مرسوم در شوروی در سایر جمهوری ها نیز ادامه پیدا کرد.
در زادگاه شما، شرایط ورزش در مدارس چگونه است؟
مدارس سه ساعت در هفته ورزش دارند که به عقیده من، ساعات مفیدی است. زیرا تمام رشته ها در ساعات ورزش آموزش داده می شوند؛ از جمله ژیمناستیک، دوومیدانی، شنا، بسکتبال، اسکی و...
اولین مسابقه ای که شرکت کردید، کدام ماده دوومیدانی بود؟
من در پرتاب وزنه و پرتاب توپ مسابقه دادم.
از بین همکلاسی هایتان کسی بود که بعدها به شهرت برسد؟
من با چند نفر از دوستانم تمرینات را آغاز کردیم آن ها پس از مدتی دوومیدانی را کنار گذاشتند. اما من پس از یک سال، برنده مدال کشوری در رده نونهالان شدم.
بعد از مدرسه ، دوومیدانی را در کجا ادامه دادید؟ آیا باشگاهها با مدارس ارتباط مستقیم داشتند یا اینکه خودتان باید با حضور در باشگاه ها مسیر خود را ادامه می دادید؟
من به دلیل درخشش در سطح کشوری، به کالج ورزش در پایتخت بلاروس دعوت شدم و در کالج، درس و ورزش را زیر نظر مربیان خوب، ادامه دادم. خانواده ام هم از وقتی که موفقیت های مرا در ورزش دیدند، دیگر به هیچ عنوان مخالفتی با حضور من در میادین دوومیدانی نکردند.
کالج ورزش تنها از افراد مستعد و صاحب عنوان دعوت می کرد یا اگر کسی بدون عنوان بود اما علاقه مند به ورزش، می توانست در کالج حضور یابد؟
نه. متاسفانه فقط بهترین های رشته های مختلف به این کالج دعوت می شدند. کسانی که استعداد و همچنین مدال داشتند.
از سال 2002 در رقابت های بین المللی شرکت کردید و از سال 2007 برای ایران مسابقه دادید. در این رقابت ها قبل از مسابقه به چه چیزی فکر می کنید؟
سوال بسیار سختی است. تا به حال خیلی به این مساله دقت نکرده ام. یکی دو روز مانده به مسابقه، به آن رقابت فکر می کنم تا آمادگی روحی بیشتری برای رقابت پیدا کنم. فکر می کنم که باید با خودم بجنگم. زیرا همه چیز به خود ورزشکار مربوط است و قبل از هر چیز باید با خودمان و رکوردهای شخصی مان رقابت کنیم. در زمان مسابقه هم به تکنیک پرتاب وزنه و سرعت پرتاب فکر می کنم. گاهی هم به این فکر می کنم که می خواهم برای یک نفر دیگر پرتاب کنم و او را با پرتابم، شاد کنم.
لیلا رجبی در یک نگاه:
متولد 18 آوریل 1983 در ویتبسک بلاروس
قد: 187 سانتی متر
وزن: 110 کیلو
باشگاه: مخابرات بوشهر
سوابق و عناوین
2002: عنوان پنجم جوانا جهان در کینگستون جاماییکا
2005: مقام دوم لیگ اروپا در پرتغال
2006: مقام ششم مسابقات زمستانی اروپا در تل آویو
2007: مقام چهارم لیگ اروپا در اوکراین
2009:مقام 25 مسابقات جهانی برلین آلمان، قهرمانی مسابقات سالنی آسیا در ویتنام، مقام سوم آسیا در گوانگجو چین
2010: قهرمان مسابقات سالنی آسیا در تهران، مقام ششم بازی های آسیایی گوانگجو
2011: مقام سوم مسابقات قهرمانی اسیا در کوبه ژاپن
2012: نایب قهرمان مسابقات سالنی آسیا در هانگ ژو چین، مقام دوازدهم مسابات سالنی جهان در ترکیه، مقام 21 المپیک
2013: نایب قهرمان مسابقات قهرمانی آسیا در پونه هند
2014: نایب قهرمان بازی های آسیایی اینچئون
