معاون پژوهشی موسسه جنگل‌ها و مراتع کشور گفت: شاید مزیت اقتصادی بالای این موضوع برای ایران و برخی مسایل سیاسی در سطح جهان باعث شده است که گیاهان دارویی ایران در سازمان یونسکو ثبت نشود. شاید هم آن‌طور که باید و شاید مدارک مستند و مکتوب ارایه نشده یا به احتمال قوی وجود نداشته است.
به گزارش گروه دانش خبرگزاری دانا (دانا خبر) دکتر فاطمه سفیدکن معاون پژوهشی مؤسسة جنگل‌ها و مراتع کشور در رابطه با شیوه‌های مناسب عمومی کردن مصرف گیاهان دارویی گفت: بهترین راه عمومی کردن مصرف گیاهان دارویی، وارد کردن آن در سبد غذایی مردم است. به صورتی‌که فرد ناخودآگاه و بدون این‌که متوجه شود، گیاهان دارویی را به شکل‌های مختلف در محصولات و غذاهای متعدد مصرف کند. استفاده از گیاهان دارویی در غذاها باعث استفاده از آن‌ها برای حفظ سلامت و پیشگیری از بیماری خواهد شد. البته استفاده از گیاهان دارویی برای درمان هم مفید است، اما باید توجه داشت که پیشگیری بسیار مهم‌تر از درمان است.وی در ادامه تصریح کرد: برای عمومی‌تر کردن و توسعة استفاده از گیاهان در درمان، ضروری است تا روی تهیة داروهای مدرن از گیاهان دارویی تأکید بیش‌تری شود. گرچه توصیة متخصصان طب سنتی به برخی از داروهای گیاهی به صورت سنتی خلاصه می‌شود، اما استفادة سنتی از گیاهان دارویی توسط تمامی مردم و در هر مکانی امکان‌پذیر نیست. در صورتی‌که فرمولاسیون و تهیة داروهای گیاهی به شکل قرص، شربت و ... انجام شود، استفاده از آن‌ها را ساده‌تر می‌کند.
دکتر سفیدکن با بیان این‌که پزشکان نیز باید با داروهای گیاهی بیش‌تر آشنا شوند و آن‌ها را تجویز کنند، افزود: متأسفانه با وجود توسعه در کشت و صنعت گیاهان دارویی و تعداد فرآورده‌های دارویی موجود با منشأ گیاهی هنوز در آموزش پزشکی توجه کافی به این موضوع نمی‌شود و بسیاری از پزشکان جوان با گیاهان دارویی و داروهای گیاهی آشنایی کافی ندارند یا با بی‌اعتقادی به آن می‌نگرند.
وی اظهار کرد: گیاهان دارویی و فرآورده‌های آن از قبیل اسانس و عصاره‌های گیاهی می‌توانند در صنایع آرایشی و بهداشتی، عطر‌سازی، صنایع غذایی به عنوان نگه‌دارنده، طعم‌دهنده و آنتی‌اکسیدان مورد استفاده قرار گیرند و چه بسا مزایای اقتصادی و ارزش افزودة بالاتری هم از این مسیر ایجاد کنند. از همین نظر باید علاوه بر مردم، پزشکان و متخصصان به آن توجه ویژه‌ای داشته باشند و درست برخورد کنند.
معاون پژوهشی مؤسسة جنگل‌ها و مراتع کشور در رابطه با علت این‌که گیاهان دارویی و طب سنتی ایران تاکنون در سازمان یونسکو ثبت نشده است، گفت: شاید مزیت اقتصادی بالای این موضوع برای ایران و برخی مسایل سیاسی در سطح جهان باعث شده است گیاهان دارویی ایران در سازمان یونسکو ثبت نشود. شاید هم آن‌طور که باید و شاید مدارک مستند و مکتوب ارایه نشده یا به احتمال قوی وجود نداشته است، اما فکر می‌کنم اگر دنیا بداند که گیاهان دارویی و طب سنتی در ایران دارای سابقه‌ای طولانی است و به عنوان یک میراث فرهنگی به شمار می‌رود به ایران نگاه ویژه‌ای خواهند داشت. این موضوع از یک نظر می‌تواند بسیار مهم باشد و آن توجه به گیاهان دارویی بومی و انحصاری ایران و تهیة دارو و سایر فرآورده‌ها از آن‌ها است.
وی در ادامه تأکید کرد: این داروها و محصولات با توجه به این موضوع که فقط در ایران می‌رویند، می‌توانند دارای مزیت‌های نسبی باشند. هم‌چنین قدرت رقابت با داروهای گیاهی سایر کشورها را خواهند داشت. از این مسیر سهم ایران در تجارت جهانی گیاهان دارویی و داروهای گیاهی افزایش قابل ملاحظه‌ای خواهد داشت، اما در حال حاضر صنایع داروسازی کشور بیش‌تر به دنبال کپی‌برداری از نمونه‌های خارجی و در بعضی از موارد از گیاهانی است که به صورت بومی در کشور موجود نیستند و مجبور هستند برای تهیة دارو، گیاه یا عصاره و اسانس مربوط را از خارج کشور وارد کنند.
دکتر سفیدکن در پایان یادآور شد: اگر کشور به دنبال ورود گیاهان دارویی و داروهای گیاهی به بازارهای جهانی باشد این کار تنها با تکیه بر مزایای نسبی گیاهان بومی و انحصاری ایران امکان‌پذیر است و ثبت گیاهان دارویی و طب سنتی به عنوان میراث فرهنگی در یونسکو به این موضوع کمک شایانی خواهد کرد. البته تمام این مزایا تنها با ثبت میراث فرهنگی در یونسکو دست یافتنی نخواهد بود. توسعة تحقیقات در شناخت گیاهان بومی و انحصاری، کشت و اهلی کردن گیاهان ارزشمند بومی، فرآوری و تهیة محصولات مختلف از این گیاهان و انجام آزمایش‌های بالینی نیز بخش‌های مهمی از این زنجیره هستند.
