بعد از 10 ماه تلاش آلمان برای اتخاذ موضع میانه روانه در بحران اوکراین، شواهد نشان می دهد برلین در حال دور شدن از مسکو است.
گروه راهبرد خبرگزاری دانا (داناخبر) - آنگلا مرکل صدراعظم آلمان در کل مواضع نزدیکی میان همتایان غربی خود نسبت به روس‌ها داشته است.
مرکل سال گذشته پس از آنکه بحران اوکراین شروع شد، تلاش کرد با اتخاذ یک سیاست بینابین خود را از قرار گرفتن بین اروپا و روسیه دور نگه‌دارد اما به نظر می‌رسد او در نهایت مجبور شده است با اعلام وفاداری به ریشه‌های اروپایی خود، رودررو با روس‌هایی قرار گیرد که زمانی و در جریان جنگ جهانی دوم به نجات هامبورگ، زادگاه او آمده بودند.
«بیزینس اینسایدر» به سابقه روابط دوستانه مرکل و پوتین پرداخته و نوشته است: این دو سیاستمدار برای 14 سال روابطی محترمانه و قابل درک نسبت به یکدیگر داشتند. آنها حتی هنگام دیدارهایشان سعی می‌کردند به زبان آلمانی که پوتین به آن مسلط است، صحبت کنند و در مواردی نیز همکاری‌های خوبی با یکدیگر داشتند، اما از چند سال پیش نشانه‌هایی از اختلاف بین آنها بروز کرد. نخستین نشانه آن سال 2007 رخ داد، زمانی که مرکل به سوچی سفر کرده بود. در این سفر پوتین هنگام دیدار دو جانبه خود با مرکل، سگ سیاه رنگ و بزرگ خود را به داخل اتاق آورد. مرکل آشکارا از سگ می‌ترسید، همان‌طور که پوتین آشکارا از این صحنه‌ها لذت می‌برد. مرکل بعدها در این ارتباط گفت: این سوء‌رفتار را کاملا درک می‌کنم. او فقط می‌خواست مردانگی خود را به اثبات برساند، چون از ضعف خود می‌ترسد. روس‌ها نه سیاست موفقی دارند و نه اقتصاد کامیابی، پس باید این کار را می‌کرد.
از این ماجرا سال‌ها گذشت و 2 طرف همچنان کجدار و مریز روابط خوبی داشتند تا اینکه سال گذشته بحران اوکراین شروع شد. همان‌طور که رویترز اشاره کرده است، آلمان 9 ماه بدون توقف سعی کرد با دیپلماسی، بحران را به سرانجام برساند اما در نهایت چندی پیش با ابراز تاسف مدعی شد فکر نمی‌کند پوتین قصد ایجاد صلح در اوکراین را داشته باشد. مرکل همچنین پوتین را تهدید کرد که اگر به سیاست‌های خود در قبال اوکراین ادامه دهد، می‌تواند مشمول تحریم‌های سخت اروپا شود. آلمان‌ها تاکید کرده‌اند، در این 9 ماه سعی داشته‌اند بین سه طرف قضیه اوکراین که هر یک جداگانه جنگی برای خود دارند، تعادل را برقرار کنند. طرف اول از نظر آنها کی‌یف است، جایی که در آن اختلاف نظرهایی بین پترو پوروشنکو و آرسنی یاتسنیکوف به عنوان رییس جمهوری و نخست‌وزیر وجود دارد و آلمان وظیفه خود می‌دانست بین آنها مصالحه برقرار سازد. طرف دوم قضیه در خود آلمان رقم می‌خورد، جایی که سیاستمداران اختلاف‌نظرهای عمیقی در مورد چگونگی تعامل با روسیه در مورد قضیه اوکراین داشتند و سومین جبهه نیز مربوط به اتحادیه اروپا است. این اتحادیه نیز دچار سردرگمی فراوانی در مورد تعامل با روسیه است که ناشی از حضور حامیان روسیه در اتحادیه اروپا می‌شود.
روزنامه انگلیسی گاردین هم می‌نویسد: مرکل چاره‌ای جز چرخش در سیاست‌های خود در قبال روسیه نداشت. او مجبور به تامین منافع اتحادیه اروپا است. قاره‌ای که در چند سال گذشته به‌طور متقابل با پوتین دچار درگیری‌هایی بوده است. به هر حال نه فقط مرکل که کل اروپا نیازمند تعریف دوباره‌ای در رویکرد استراتژیک خود با روسیه است، زیرا در شرایط جدید شرق اروپا تبدیل به یک نوار مرزی پرمناقشه بین دو طرف شده است که حالا مرکل در نهایت تصمیم گرفت به حمایت از ساکنان غرب این نوار برخیزد و به پوتین هشدار دهد، راه دوستی دوباره دور و ناهموار اما قابل دسترسی است.
ترجمه از: ایران
مرکل سال گذشته پس از آنکه بحران اوکراین شروع شد، تلاش کرد با اتخاذ یک سیاست بینابین خود را از قرار گرفتن بین اروپا و روسیه دور نگه‌دارد اما به نظر می‌رسد او در نهایت مجبور شده است با اعلام وفاداری به ریشه‌های اروپایی خود، رودررو با روس‌هایی قرار گیرد که زمانی و در جریان جنگ جهانی دوم به نجات هامبورگ، زادگاه او آمده بودند.
«بیزینس اینسایدر» به سابقه روابط دوستانه مرکل و پوتین پرداخته و نوشته است: این دو سیاستمدار برای 14 سال روابطی محترمانه و قابل درک نسبت به یکدیگر داشتند. آنها حتی هنگام دیدارهایشان سعی می‌کردند به زبان آلمانی که پوتین به آن مسلط است، صحبت کنند و در مواردی نیز همکاری‌های خوبی با یکدیگر داشتند، اما از چند سال پیش نشانه‌هایی از اختلاف بین آنها بروز کرد. نخستین نشانه آن سال 2007 رخ داد، زمانی که مرکل به سوچی سفر کرده بود. در این سفر پوتین هنگام دیدار دو جانبه خود با مرکل، سگ سیاه رنگ و بزرگ خود را به داخل اتاق آورد. مرکل آشکارا از سگ می‌ترسید، همان‌طور که پوتین آشکارا از این صحنه‌ها لذت می‌برد. مرکل بعدها در این ارتباط گفت: این سوء‌رفتار را کاملا درک می‌کنم. او فقط می‌خواست مردانگی خود را به اثبات برساند، چون از ضعف خود می‌ترسد. روس‌ها نه سیاست موفقی دارند و نه اقتصاد کامیابی، پس باید این کار را می‌کرد.
از این ماجرا سال‌ها گذشت و 2 طرف همچنان کجدار و مریز روابط خوبی داشتند تا اینکه سال گذشته بحران اوکراین شروع شد. همان‌طور که رویترز اشاره کرده است، آلمان 9 ماه بدون توقف سعی کرد با دیپلماسی، بحران را به سرانجام برساند اما در نهایت چندی پیش با ابراز تاسف مدعی شد فکر نمی‌کند پوتین قصد ایجاد صلح در اوکراین را داشته باشد. مرکل همچنین پوتین را تهدید کرد که اگر به سیاست‌های خود در قبال اوکراین ادامه دهد، می‌تواند مشمول تحریم‌های سخت اروپا شود. آلمان‌ها تاکید کرده‌اند، در این 9 ماه سعی داشته‌اند بین سه طرف قضیه اوکراین که هر یک جداگانه جنگی برای خود دارند، تعادل را برقرار کنند. طرف اول از نظر آنها کی‌یف است، جایی که در آن اختلاف نظرهایی بین پترو پوروشنکو و آرسنی یاتسنیکوف به عنوان رییس جمهوری و نخست‌وزیر وجود دارد و آلمان وظیفه خود می‌دانست بین آنها مصالحه برقرار سازد. طرف دوم قضیه در خود آلمان رقم می‌خورد، جایی که سیاستمداران اختلاف‌نظرهای عمیقی در مورد چگونگی تعامل با روسیه در مورد قضیه اوکراین داشتند و سومین جبهه نیز مربوط به اتحادیه اروپا است. این اتحادیه نیز دچار سردرگمی فراوانی در مورد تعامل با روسیه است که ناشی از حضور حامیان روسیه در اتحادیه اروپا می‌شود.
روزنامه انگلیسی گاردین هم می‌نویسد: مرکل چاره‌ای جز چرخش در سیاست‌های خود در قبال روسیه نداشت. او مجبور به تامین منافع اتحادیه اروپا است. قاره‌ای که در چند سال گذشته به‌طور متقابل با پوتین دچار درگیری‌هایی بوده است. به هر حال نه فقط مرکل که کل اروپا نیازمند تعریف دوباره‌ای در رویکرد استراتژیک خود با روسیه است، زیرا در شرایط جدید شرق اروپا تبدیل به یک نوار مرزی پرمناقشه بین دو طرف شده است که حالا مرکل در نهایت تصمیم گرفت به حمایت از ساکنان غرب این نوار برخیزد و به پوتین هشدار دهد، راه دوستی دوباره دور و ناهموار اما قابل دسترسی است.
ترجمه از: ایران
